Radiojournalist Peter Vandenbempt en ex-profvoetballer en analist Mo Messoudi laten afwisselend hun licht schijnen op de voetbalactualiteit. Deze week Mo Messoudi.
Plus Sambi is the future
Dat hij kan sjotten, wisten we al, maar nu begint Albert Sambi Lokonga ook volwassen te voetballen. Hij is de absolute leider van het paars-witte fort. Een speler die voorop gaat in de strijd en de kapiteinsband waard is, met zijn stijlrijke tackles en nuttige overtredingen. Om de tegenstanders te overrompelen heeft Anderlecht op dit moment nog niet de ploeg, maar de inzet is bewonderenswaardig. Verdedigend stond paars-wit tegen Genk als een huis, het legde makkelijk de drie aartsgevaarlijke spitsen van Genk lam. Ook Sambi’s reactie bij de penaltydiscussie tussen Michel Vlap en Lukas Nmecha vond ik klasse. Dit is een speler die ik zou koesteren en op wie ik verder zou bouwen, als de financiële toestand het tenmins te toelaat. Veel meer dan Francis Amuzu en de onfortuinlijke Yari Verschaeren vind ik Sambi het symbool van het nieuwe Anderlecht.
Henry, Mbappé en CR7
Zeven matchen naeen heeft Thomas Henry gescoord: dat lukte verder enkel Kylian Mbappé en Cristiano Ronaldo. Mooi gezelschap voor de Franse spits die zich opnieuw heel balvast toonde, de perfecte targetspits op de counter, één die zich slim liet uitzakken waardoor Xavier Mercier en Kamal Sowah konden bij schuiven. Henry is ook enorm nuttig met het werk dat hij opknapt. Hij zou niet misstaan bij enkele topclubs. Standard en zelfs Club Brugge zouden hem best kunnen gebruiken. Anderlecht minder, want Nmecha is hetzelfde type. Ondertussen zit hij al aan twaalf goals in vijftien wedstrijden, waardoor OH Leuven even aan de top drie mag snuffelen.
min Topploeg Waasland-Beveren
Weet je nog dat ik in het begin had voorspeld dat ze zich zouden redden? Gewoon omdat je zag dat daar kwaliteit rondloopt. De komst van een aantal nieuwe spelers sinds hun wedstrijd tegen KRC Genk heeft dat nog versterkt. Zo vind ik Aboubakary Koita met zijn zes goals in de laatste maand een van de redenen waarom ze dertien op vijftien behaalden. Het is een enthousiaste ploeg met een trainer die ik van tevoren helemaal niet kon inschatten, maar die wel een goeie mix maakte van onbekende buitenlanders en jonge Belgen. Nicky Hayen switcht makkelijk en toont zich tactisch flexibel. Niet alleen bovenin wordt het spannend, maar ook onderaan. Het zou me niks verbazen als er straks een verrassende daler komt.
COVID-19 mat spelers af
De impact van de COVID-19-besmettingen wordt steeds zwaarder om dragen, en het vooruitzicht op een steeds kortere winterstop doet daar geen goed aan. De spelers lijken me erg moe, ze zijn deze situatie kostbeu. Altijd weer die testen en vervolgens de onzekerheid over de uitslag. Buiten het voetbal moeten ze ook opletten met de persoonlijke contacten. Je zou kunnen zeggen: ze mogen blij zijn dat ze in tegenstelling tot zo veel andere sectoren hun job nog kunnen uitoefenen, maar het heeft allemaal een steeds meer zichtbare impact. Je merkt de toegenomen frustraties naar tegenspelers en scheidsrechters toe. Ik zou op dit moment echt geen profvoetballer willen zijn. Verbijsterend vind ik dat, hoewel de Jupiler Pro League vroeger startte dan de meeste andere competities, men er toch niet in slaagt om een deftige winterstop te organiseren. En dat in een tijd waarin de meeste buitenlanders al maanden hun familie niet meer gezien hebben.
Verdedigers schieten zichzelf in de voet
Het was afgelopen weekend verbazingwekkend hoe verdedigers eens te meer domme fouten begingen en verkeerde keuzes maakten. Hoe bij Standard Collins Fai zo maar een corner weggeeft, hoe Konstantinos Laifis balverlies lijdt tegen Niklas Dorsch waardoor Roman Jaremtsjoek kan scoren. Of bij Antwerp, met het communicatieprobleem tussen Simen Juklerød en Dylan Batubinsika. Straf dat je zo vroeg in een wedstrijd al zoveel ruimte weggeeft. En die rode kaart van Jérémy Gélin, die positioneel niet goed stond. Of bij KV Mechelen een nieuwe jeugdzonde van Siemen Voet die onnodig het duel aanging tegen Koita terwijl hij gewoon had moeten wijken en die actie vertragen. Om hoofdpijn van te krijgen. Iemand een pilletje?
Licht gaat uit bij Mike Vanhamel
Het zag eruit als een onschuldige bal, tot Mike Vanhamel, die toch bekend staat om zijn goeie voetenspel, op een onwaarschijnlijke manier een bal over dertig meter breed trapt en zo Mouscron terug in het zadel helpt. Beerschot is nu al drie matchen niet goed, de andere ploegen beginnen door te hebben hoe paars-wit ontregeld kan worden. Zonder Tarik Tissoudali en met een mindere Raphael Holzhauser hebben ze weinig alternatieven voorin.
