Pierre Bilic

Franck Berrier (26) is een dankbaar man. Hij is erkentelijk tegenover zijn ex-club Zulte Waregem, waar hij dankzij het vertrouwen dat coach Francky Dury in hem had, helemaal kon doorbreken. Na een aanpassingsperiode en enkele wedstrijden op de bank bij het begin van het seizoen 2008/09 was hij niet meer weg te denken uit de basisploeg van Essevee. Hij mocht zich offensief uitleven en zorgde keer op keer voor de beslissende laatste pass. Tot hij zich op 6 maart 2010 zwaar blesseerde aan de ligamenten van de linkerknie. En daar vloeit dan weer Berriers dankbaarheid ten opzichte van Standard uit voort, want van de vele clubs die belangstelling hadden voor de Franse middenvelder, bleef nadat hij die blessure had opgelopen alleen Standard over. Hij zal dat niet licht vergeten, zegt hij.

Zijn overgang naar de Rouches maakt hem ook fier: “Ik zit nu bij een van de bes-te Belgische clubs, een die zich vorig jaar onderscheidde op het Europese toneel. Dat is hetzelfde als een speler van de Ligue 1 die naar Marseille, Lyon, PSG of Bordeaux mag.” Veel weerklank in de Franse pers kreeg zijn transfer nochtans niet, maar toch beschouwt hij die als een revanche op het feit dat hij in de Ligue 1 nooit kon doorbreken.

Voor hij zich bij Standard kan tonen, volgt nog een heel stuk revalidatie. Bij een dergelijke blessure wordt een inactiviteit van zes maanden vooropgesteld. De ironie wil dat Berrier uitviel in een duel met … Koen Daerden van Standard.

Berriers terugkeer is voorzien voor september of oktober. Hij werkt keihard om terug te komen. Dagelijks heeft hij twee sessies met de kinesisten van Standard, eentje van 10 uur tot 13 uur en dan nog een van 16 uur tot 19 uur. “Het doel is om de knie te stabiliseren en om opnieuw meer spierweefsel te creëren”, legt Berrier uit. “Dat is nodig om schokken en draaibewegingen op te vangen. Ik was heel wat spiermassa kwijt, zeker aan de dij. Daarom ga ik ook geregeld fietsen en zwemmen.”

Een van de vaste getuigen van Berriers herstelproces is Standardkine Ludovic Depreter. “Franck is uitermate gemotiveerd”, bevestigt die. “Hij zit dagelijks meer dan acht uur op de Académie Robert Louis-Dreyfus. En hij spaart zichzelf niet. Wat hij doet, is een stuk zwaarder dan de training van de fitte spelers.”

Voor Berrier komt er stilaan licht aan het einde van de tunnel, maar hij wil zich niet overhaasten. “Ik bekijk mijn progressie van dag tot dag”, zegt hij. “Ik mag me gelukkig prijzen dat ik in deze fantastische omstandigheden kan werken. Ik had in jullie blad al eens een reportage gelezen over de installaties en de faciliteiten hier en nu mag ik er zelf van genieten. Ook de technische staf begeleidt me optimaal.”

Oktober wordt een topmaand voor de Rouches, met competitiewedstrijden tegen achtereenvolgens Anderlecht, Racing Genk, AA Gent en Club Brugge. Het zou ideaal zijn, mocht hij tegen dan zijn rentree gemaakt hebben. “Dat klopt wel,” zegt hij, “maar zover wil ik toch nog niet vooruitdenken. Wanneer ik weer eens op een trainingsveld kan staan, zullen we wel verder zien.”

PIERRE BILIC

‘Aan oktober denk ik nog niet, ik bekijk mijn progressie van dag tot dag.’

Franck Berrier

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content