Geboorteplaats en -datum?

Gent, 20 februari 1979.

Welke sporten beoefen ik zelf?

Op dit moment doe ik niet heel veel meer aan sport, al durf ik wel eens recreatief te badmintonnen of te minivoetballen. Ik heb lange tijd misschien wel ’te veel’ gesport, vandaar dat ik nu niet de behoefte heb om iedere dag aan sport te doen.

Je doelt op je verleden in de schermsport?

Inderdaad. Ik ben er jaren intensief mee bezig geweest. Eigenlijk heb ik heel mijn jeugd in het schermen gesleten. Zo’n zeven jaar geleden had ik er echt genoeg van en ben ik ermee gestopt. Toen ik na mijn laatste duel mijn schermtas weglegde, heb ik hem letterlijk maanden laten liggen zonder op te ruimen. Eigenlijk heb ik altijd een haat-liefdeverhouding gehad met die sport, hoewel ik me nu stilaan kan inbeelden dat ik opnieuw een degen zou vastnemen. Maar mijn oude niveau zal ik nooit meer halen: op de top van mijn kunnen stond ik 32e op de wereldranglijst en waren zelfs de Olympische Spelen geen onrealistische ambitie. Het absolute hoogtepunt was mijn overwinning op het wereldbekertoernooi in Shiraz in Iran. Door het schermen heb ik als jonge gast eigenlijk een deel van de wereld gezien: Moskou, Boston, Zuid-Korea, Mexico … Het was ook een ideale leerschool om mijn plan te leren trekken, want ik ging telkens op mijn eentje naar die toernooien in het buitenland.

Welke sporten volg ik passief…

Beroepshalve ben ik uiteraard op de hoogte van het sportnieuws dat in de journaals zit, maar ik ben zeker geen sportfreak die alles op de voet volgt. Wat me wel aanspreekt zijn ‘heroïsche’ wedstrijden zoals de Elfstedentocht en wielerklassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Voetbal zegt me eigenlijk niet zo veel. In mijn leven heb ik nog maar één eersteklassewedstrijd in het stadion gevolgd, toen een paar vrienden me meegesleept hebben naar Eendracht Aalst – AA Gent.

Mijn sportidool is …

De Russische schermer Stanislav Pozdniakov, de grootste schermkampioen die vandaag nog actief is. Hij is vijf keer individueel wereldkampioen geworden en vijf keer met de Russische nationale ploeg. Pozdniakov behaalde ook vijf medailles, vier keer goud en één keer brons, op vijf verschillende Olympische Spelen. Het is eigenlijk een kunstenaar, een heel gracieuze schermer, echt een genot om naar te kijken. Tijdens mijn carrière heb ik het geluk gehad om het één keer tegen Pozdniakov te mogen opnemen, maar ik was geen partij voor hem. ( lacht)

BREGT VERMEULEN