Heel moedig leek het toen Zulte Waregem vorige zomer in zijn zoektocht naar een opvolger van Francky Dury niet in de gebruikelijke vijver viste. Het contracteerde Bart De Roover, de coach van tweedeklasser Waasland die ook in de belangstelling stond bij andere clubs uit de Jupiler Pro League. Dan ga je ervan uit dat De Roover beantwoordt aan een bepaald profiel: een strenge, zeer geëngageerde, communicatief sterke en op discipline hamerende trainer. En als dusdanig een gipsafdruk van Francky Dury wiens afwezigheid op een training van Zulte Waregem volstond om de aandacht te doen verslappen.
Maar nu blijkt dat Zulte Waregem zijn huiswerk niet goed heeft gemaakt. De Roover was de antipode van Dury: niet echt een gloedvolle prater, vaak te slap in de omgang en vooral, in vergelijking met zijn voorganger, niet duidelijk en consequent genoeg. Op persconferenties verviel de stil pratende De Roover zo vaak in clichés dat je je afvroeg op wat zijn bij Waasland opgebouwde reputatie eigenlijk stoelde. Het gemis van een aantal belangrijke voetballers maakte het voor de trainer niet gemakkelijker. Nadat het voetbal steeds poverder werd, stuurde de club De Roover door. Of de mensen die De Roover hebben aangesteld de schuld op zich zullen nemen voor deze verkeerde casting is twijfelachtig.
Ook in de voetbalsport gaan de paraplu’s heel snel open. Neem nu Germinal Beerschot, een club die de nodige ervaring heeft met trainerswissels. Vorige zomer daalde de op een weinig fatsoenlijke manier bij Cercle Brugge weggehaalde Glen De Boeck als de redder neer op het Kiel. Nu heeft Germinal Beerschot na twaalf wedstrijden twaalf punten, dat zijn er liefst zes minder dan vorig seizoen op hetzelfde tijdstip. En na de 5-1-pandoering van afgelopen zaterdag op KV Mechelen voelde De Boeck zich belachelijk gemaakt. En meteen stijgt in de wandelgangen het gegrom op. Dat is inherent aan Germinal Beerschot, dat nooit echt een haard van eendracht was. Maar wel een club waar dirigenten naast elkaar heen praten, wild op en neer dansend op de golven van het sentiment.
Wat dient er eigenlijk te gebeuren om in Antwerpen een topclub van de grond te krijgen? Bestuurders moeten hun eigenbelang opzijschuiven en eindelijk eens werk maken van een echt beleid, gebaseerd op sportieve kennis en continuïteit, op samenwerking en niet op versplintering. Germinal Beerschot is en blijft een emotioneel kruitvat, met veel mensen die graag in de spotlights staan en niet gehinderd door veel kennis van zaken hun mening ventileren. Vaak overstijgt dat nauwelijks het niveau van cafépraat.
Glen De Boeck heeft zichzelf zwaar overschat toen hij de behaaglijke warmte van Cercle Brugge inruilde voor dit wespennest. Het is verbijsterend dat hij de spelers niet meekrijgt in zijn verhaal en dat alle zelfvertrouwen uit de ploeg is gesijpeld. Terwijl bij Cercle Brugge iedereen aan zijn lippen hing, is hij bij Germinal Beerschot vooral bezig met puzzelen.
Maar waar zijn ze eigenlijk, de trainers die echt voor een meerwaarde zorgen? Je zou heimwee krijgen naar vroegere dagen. Naar memorabele wedstrijden zoals de partij tussen Club Brugge en Standard uit het seizoen 1980/81 die op het einde van dit magazine als document wordt belicht. Bij Standard zat de vroegere Brugse trainer Ernst Happel op de bank. Hij kende de zwakheden van Club en stelde vier aanvallers op. Toen zijn assistent Thieu Bollen hem vroeg of hij gek was geworden, bromde Happel dat Standard binnen het kwartier 0-2 zou voorstaan en dat Club Brugge vervolgens in de pan gehakt zou worden. Happel had zich maar in één zaak vergist: de 0-2 kwam er pas na 20 minuten. Uiteindelijk werd het 1-7.
Het tijdsbeeld is veranderd, voetballers nemen snel vedetteallures aan en vervallen in individualisme en egocentrisme. Het maakt het trainersvak lastiger en complexer. Maar het mag hen geen vrijbrief geven om eenheidsworst te serveren. Ook trainers worden vaak te snel opgehemeld en als kroonprinsen afgeschilderd. Om vervolgens op hun bek te vallen. Omdat ze nooit goed zijn geanalyseerd.
door jacques sys
“Zulte Waregem heeft zijn huiswerk slecht gemaakt.”
