door Peter Mangelschots
Normaal waren we na afloop van de competitie en na de twee trouwfeesten van ploegmaats al naar Spanje vertrokken”, zegt Bob Peeters. “Maar onze deelname aan de eindronde heeft die plannen in de war gestuurd. Na de match op Lokeren hebben we de vakantie dus afgeblazen. Het zat er een beetje aan te komen, we hadden al maanden geleden geboekt, maar de laatste weken van de competitie streefden we echt naar die eindronde. Ik denk dan ook niet dat er iemand een probleem van maakt dat hij zijn vakantieplannen moest bijstellen. Je bent tenslotte in de eerste plaats profvoetballer.”
Met een paar bevriende koppels naar Spanje zonder de kinderen en vervolgens tien dagen met de kinderen erbij, zo was het aanvankelijk voorzien. Het eerste gedeelde is geschrapt, het verblijf met de kinderen erbij gaat wél door, maar iets later. Peeters : “Het is al een paar jaar de traditie dat we eerst met enkele koppels, onder andere ook Nico Vaesen, naar ginder gaan en nadien nog eens met de kinderen. Je dagritme ziet er toch wel wat anders uit. Met alleen volwassenen erbij sta je wat later op en ga je wat later slapen, dan ga je ’s avonds al eens een restaurantje doen. De vakantie met de kinderen is echt voor de kinderen. Dan kruip je beter op tijd je bed in om de dag nadien weer fit te zijn.” Het zwembad is vlakbij, het strand op wandelafstand, de kleintjes zullen zich niet vervelen en dat is ook fijn voor papa. Een beetje rust, uitstekend weer en een zwembad, dat zijn zowat de vereisten van een goede vakantie voor Bob Peeters.
Maar toch heeft zijn beste vakantieherinnering met voetbal te maken. Tijdens het wereldkampioenschap van 1994 in Amerika was hij als twintigjarige met onder anderen zijn vader in de States. De combinatie van voetbalwedstrijden bekijken – met de legendarische match tegen Nederland – en het bezoek aan Sea World, Universal Studio’s en Disney World, is hem altijd bijgebleven. Om nog maar te zwijgen van de toevallige ontmoeting met Eric Gerets, de man die kort daarop zijn trainer zou worden bij Lierse. Die reis wil hij graag nog eens overdoen met de kinderen erbij om hen te tonen wat hij zovele jaren geleden zag. Maar het zal voor over een paar jaar zijn, want nu zijn ze – vijf en drie jaar oud – nog wat te klein voor zo’n verre reis. En als het dan toch ver mag zijn : naar Australië zou hij ook wel eens willen, aangestoken door de verhalen van ex-ploegmaats. Peeters : “Ik heb met een aantal Australiërs samengespeeld, zoals met doelman Zeljko Kalac bij Roda. Het schijnt een geweldig land te zijn en ook de mentaliteit spreekt mij enorm aan. Ik vind dat het een land is waar je eens in je leven móét zijn geweest.” S
