‘Het is duidelijk dat Standard voor velen in het Belgische voetbal een storende factor is.’ Op het veld trekt Oguchi Onyewu zijn voet niet terug. In dit interview evenmin.

Er steken slechte punten in zijn seizoen, als zwarte gaten in de ruimte. Dat beseft Oguchi Onyewu zelf ook wel. Zijn monumentale blunders in de competitiematchen tegen Zulte Waregem en Moeskroen kostten Standard vier punten. Tel die erbij en… – maar zo mag je natuurlijk niet redeneren. In de heenmatch van de halve finale van de beker van België ging hij tegen datzelfde Zulte Waregem alweer flagrant in de fout. En de Amerikaanse verdediger (23) van de Rouches diende dit seizoen aan de debetzijde ook al drie uitsluitingen in te schrijven.

Maar de globale balans is positief ?

Oguchi Onyewu : “Over het algemeen ben ik tevreden, ja. Natuurlijk liggen die drie flaters me zwaar op de maag. Maar maak je niet ongerust over mij. Ik voel me goed in mijn vel. Alles gaat goed. Ik heb helemaal niet de indruk dat ik mijn seizoen aan het missen ben. Everything is okay. Don’t worry. Hetzelfde voor Standard. We blijven tot het laatste voor die titel strijden.”

Stel dat Standard kampioen wordt. Wat zou dan de verklaring zijn ?

“De wilskracht. We hebben niet altijd goed gespeeld maar in de ploeg heeft niemand de armen ook maar één moment laten zakken. De gedachte aan de titel doet deze groep groeien. Als we tot en met de laatste speeldag blijven doorgroeien, moet het mogelijk zijn om kampioen te worden.”

Als Standard geen kampioen speelt, wat is dan de verklaring ?

“( denkt na) Ik weet het niet. Ik veronderstel dat de uitleg dan wel in vele richtingen zal gaan. Bepaalde matchen zullen opnieuw de revue passeren. Het zal de schuld zijn van de spelers, de scheidsrechters, de supporters en misschien zelfs van de journalisten. ( lacht).”

Om te kotsen

Hoe dan ook wordt Anderlecht-Standard op de 32ste speeldag beslissend.

“Standard zal die dag goed spelen, dat staat vast. En ook zeker is dat ik die dag jammer genoeg in de tribune zal zitten. Dat moeten ze me toch eens uitleggen. Na mijn twee rode kaarten in de heenronde van het kampioenschap ontstonden er ineens meningsverschillen over de interpretatie van het reglement. Ik kreeg twee keer een schorsing voor twee speeldagen, maar die schorsingen overlapten elkaar. Uiteindelijk kon ik spelen tegen Anderlecht, hoewel die speeldag in wezen correspondeerde met mijn vierde match waarvoor ik geschorst was. Nadien onderzocht de voetbalbond mijn geval opnieuw en besliste dat ik alsnog die vierde match moest brossen. En de bond schorste me voor de match tegen Anderlecht in april. Waarom uitgerekend die wedstrijd ? Ik begrijp er niets van. Het is duidelijk dat er bij de voetbalbond mensen zitten die pro Anderlecht en contra Standard zijn. Dat is om te kotsen. Standard is voor velen in het Belgische voetbal een storende factor, dat ziet toch iedereen. En als ik vaststel dat Christian Wilhelmsson slechts een schorsing voor één match krijgt na zijn opstootje met een speler van Lierse, dan raak ik nog meer overtuigd van wat ik zeg. Is het je trouwens opgevallen dat het niet tegen Standard is dat Wilhelmsson zijn straf moet uitzitten ?”

Ja, maar Wilhelmsson werd dit seizoen één keer uitgesloten. Jij pakte drie rode kaarten. Je wordt beschouwd als een recidivist.

“Recidivist ? Zo zie ik dat niet. Ik word geviseerd door de scheidsrechters, dat is de waarheid. Door de scheidsrechters en door het sportcomité van de Belgische voetbalbond. Je moet eens kijken naar die drie rode kaarten die ik kreeg. Voor de uitsluiting op GBA verwijten ze me dat ik op een tegenstander heb getrapt. De beelden tonen duidelijk dat ik die speler amper raak en dat het zeker niet vrijwillig gebeurde. Op Genk heb ik een kleine, domme reactie. Ik laat een beetje mijn voet hangen. Maar een gevaarlijke tussenkomst was het zeker niet. En in de bekermatch tegen Gent vlieg ik eruit na een schouder-tegen-schouderduel. Voor die rode kaart kreeg ik trouwens geen schorsing. De federatie was van oordeel dat mijn uitsluiting na twintig minuten spelen al zwaar genoeg woog als sanctie.”

Mathieu Beda beweert dat jouw overtredingen meer opvallen vanwege je postuur.

“Hij heeft gelijk. Ik heb Beda al overtredingen zien begaan waarvoor ik tegen een rode kaart zou aanlopen, terwijl hij niet eens geel onder de neus kreeg. Mijn stijl van voetballen is nu eenmaal uitgesproken fysiek en ik heb niet de intentie om daar verandering in te brengen. De Belgische scheidsrechters zouden beter eens stage gaan lopen in Engeland. Dan zouden ze zien wat voetbal is : een contactsport op basis van totaal engagement. En dat is ook mijn ding. Voetballen is toch wat anders dan golfen, ja ? Als ik als een ballerina moet spelen, dan stop ik liever meteen.”

Contactsport ? Laatst, in Club Brugge-Standard, leken jouw duels met Gert Verheyen veeleer lijf-aan-lijfgevechten.

“Ik houd van zulke duels. Als ik een tegenstander uit evenwicht kan brengen, zal ik het zeker niet laten. Het is een beetje oorlog, ja. Aanvallers beschikken ook over een hele trukendoos om verdedigers te treiteren. De mensen moeten nu ook niet gaan geloven dat al die aanvallers koorknapen zijn die zich systematisch in de grond laten boren door verdedigers. Je hebt aanvallers die aanvaarden dat het spel ruw wordt gespeeld. Jongens als Orlando Engelaar, Rune Lange of Aristide Bancé. En anderen die dat niet kunnen hebben, genre Gert Verheyen of Salou Ibrahim. Als ze er tegen mij invliegen, geef ik geen krimp. Maar zodra je nog maar naar Verheyen of Salou wijst, gaan ze huilen bij de scheidsrechters.”

Protest

Standard staat met ruime voorsprong aan de leiding in het klassement van de rode kaarten. En jullie staan met drie keer zoveel gele kaarten geboekt dan Anderlecht. Allemaal de schuld van de scheidsrechters ?

“Neen, we pakken veel te veel overbodige gele kaarten. Kaarten voor zaken die niks met het voetbal te maken hebben. Zoals voor protesteren. Zulke gele kaarten zijn eigenlijk ontoelaatbaar. Er lopen een paar specialisten rond in onze ploeg, maar ik wil hier geen namen noemen. ( lacht)”

Wij wel. Sérgio Conceiçao.

“Hij speelt nu eenmaal met een groot hart.”

Een speler met zoveel ervaring zou zich toch beter moeten kunnen beheersen.

“Zeker. Maar er zijn omstandigheden waarin de emoties het overnemen van de zelfbeheersing. Het is jammer. Mocht je het charisma van Conceiçao mixen met de kalmte van Pär Zetterberg, dan krijg je een buitengewone voetballer.”

Probeert dan niemand in de kleedkamer hem tot redelijkheid te bewegen en te kalmeren ?

“Sérgio is ook geen kind meer, hé. Hij zou moeten weten wat hij doet.”

Zijn afwezigheid kan Standard in de eindsprint zuur opbreken.

“Absoluut. Je ziet het verschil als hij niet op het veld staat. Er zit dan minder karakter in de ploeg. Er ontbreekt iets. Maar goed, het is misschien het ideale moment voor de jongens die op de bank zitten, om te tonen wat ze kunnen. Serhiy Kovalenko en Jonathan Walasiak zijn nu ook niet precies Janneke en Mieke.”

Jij hebt in het centrum van de verdediging van Standard al samengespeeld met Ivica Dragutinovic, Mathieu Beda, Jorge Costa en Mohamed Sarr. Je schijnt je telkens zonder problemen aan je nieuwe partner aan te passen.

“Een teken van maturiteit, zeker. Het zijn stuk voor stuk goede voetballers, dat helpt. Natuurlijk vergt het enig aanpassingsvermogen. Ik speel niet samen met Costa zoals ik met Beda samen speel. De Portugees is minder snel dan de Fransman, dus moet ik dichter bij hem blijven.”

Maak eens de ideale mix.

“De agressiviteit van Dragutinovic, de snelheid van Beda en de ervaring en het positiespel van Costa.”

Het ongeduld groeit

Vorige zomer vertrok je bijna naar Anderlecht. Denk je daar nog wel eens aan terug ?

Not even one second !

Je contract loopt tot juni 2007. Maar straks is er dat WK. Dan kunnen de dingen vlug veranderen.

“Je kunt niets voorspellen.”

Droom je nog altijd van het Engelse voetbal ?

“Ja.”

Jouw advocaat heeft goede contacten met Manchester United. Dat komt goed uit.

“Ik ben niet op de hoogte.”

Je moet toch al iets hebben vernomen ?

“( lacht)”

Je bent als prof begonnen bij La Louvière. Denk je daar nog wel eens aan terug ?

“Ja. ( geïrriteerd). Ik ben vooral blij dat ik daar op tijd vertrokken ben.”

De oefeninterland tussen de Verenigde Staten en Duitsland liet je aan je voorbijgaan. Waarom ?

“Die interland zat tussen onze matchen tegen Zulte Waregem voor de beker en op Charleroi voor de competitie geprangd. Ik was opgeroepen, maar ik heb geantwoord dat ik liever die twee belangrijke wedstrijden met Standard speelde. Achteraf bekeken had ik beter voor de States gekozen. Dan had ik Zulte Waregem tenminste geen cadeau gedaan ( lacht).”

Zijn vriendschappelijke interlands zo vlak voor een WK dan niet belangrijk in de VS ? De bondscoaches zitten nu toch volop aan hun selectie te denken.

Bruce Arena heeft me het afgelopen anderhalf jaar genoeg aan het werk gezien. Hij kan een beroep doen op zes centrale verdedigers. Daarvan wil hij er vier meenemen naar Duitsland. Ik ben de jongste, maar ik heb het voordeel dat ik een van weinige rechtsvoetigen van de zes kandidaten ben. Dat stemt me optimistisch.”

Met de VS won je vorige zomer de Gold Cup. Hoog tijd om er met Standard een nieuwe trofee aan toe te voegen.

“Ik ben er klaar voor, maar nog veel meer is Standard er klaar voor. Na 23 jaar zonder landstitel is het voor Standard de hoogste tijd om weer die prijs te pakken. Sinds ik hier ben, voel ik het ongeduld toenemen. Deze club wil weer aanknopen met het allerhoogste. Goed, Standard speelde recent nog in de UEFA-beker. Maar het allerhoogste, dat is de Champions League en niets anders.”

PIERRE DANVOYE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content