Afgelopen weekend beleefden in Bastia-Marseille Guillaume Gillet en Michy Batshuayi hun Franse vuurdoop. Heet was het wel in en rond Furiani.
Een gek, een legende, een Rouche en een Mauve, dat maakt samen vier debutanten in de Ligue 1. De gek, El Loco, is Marcelo Bielsa, de nieuwe trainer van Marseille. De legende is Claude Makelele,die zijn eerste wedstrijd als hoofdtrainer beleeft. De Rouche is Michy Batshuayi, net uitgeroepen tot beste inkomende transfer van de afgelopen zomer in de Franse eerste klasse. De Mauve is Guillaume Gillet,die de stad ontdekt waar ‘Forza Bastia’ de hartkreet is.
Plaats van het gebeuren is het stadion van Furiani. Een mythische plek, waar in 1978 een Europese finale werd gespeeld (de heenmatch tegen PSV eindigde op 0-0, in de terugwedstrijd toonden de Nederlanders zich de beteren), maar waar zich in 1992 een menselijk drama afspeelde toen in een bekerwedstrijd een noodtribune instortte. De balans was zwaar, met 18 doden en 2400 gewonden. Ook dat was, net als nu, een treffen tussen Bastia en l’OM. Twee clubs die op een totaal andere planeet leven. Terwijl Marseille een budget van 120 miljoen euro hanteert, doet Bastia het met amper 22 miljoen, het kleinste budget uit de Ligue 1. OM voetbalt in een Vélodrome met 67.000 plaatsen, terwijl Furiani slechts 16.500 zitjes telt. Ook het palmares is niet te vergelijken. Terwijl Marseille alle prijzen heeft gewonnen (Europabeker, titel, bekers) moeten de Corsicanen zich tevredenstellen met één Franse beker. Het is bovendien al tien jaar geleden dat Bastia in eigen huis nog eens heeft kunnen winnen van l’OM.
Bastia-Marseille is een risicowedstrijd, waarbij slechts een paar tientallen fans van Marseille de verplaatsing hebben gemaakt. De plaatselijke krant Corse-Matin kondigt voor vandaag de noodtoestand af. In een bar foot in het centrum van het stadje legt kelner Dumé, fan van Bastia, uit waar het om gaat. “We hebben hier een paar matchen die hevig mee beleefd worden. Die tegen PSG omdat het een monster is geworden dat alles opeet. Marseille en Nice omdat het derby’s zijn. In de match tegen Ajaccio gaat het om de status van beste Corsicaanse ploeg. De afgelopen drie jaar verliep die wedstrijd niet zo heel goed. Er werd zelfs op aangeven van de voetbalbond een Corsicaanse derby gespeeld op het vasteland. En dan was er nog dat verhaal van die doodskist…” Dumé moet er nog altijd om lachen. In april van dit jaar klopte Bastia zijn rivaal, waardoor Ajaccio naar tweede klasse zakte. Na de match haalden de fans van Bastia een doodskist binnen die ze voor de tribune van de Ajacciosupporters plaatsten. “Dat was misschien niet het meest originele idee van de fans van Bastia”, geeft hij toe. De Franse pers vond dat soort provocaties niet erg kies in een stadion waar zich jaren tevoren een menselijk drama met doden en gewonden had afgespeeld.
Wanneer de autobus met de spelers van Marseille arriveert, is het alsof een bombardement plaatsvindt. De plaatselijke ultra’s gooien met zware voetzoekers. Een moeder moet haar huilende zoontje kalmeren, de jongen van zes wil niet meer naar de wedstrijd. “Maak je niet ongerust, we zitten niet in dezelfde tribune als die barbaren”, sust mama.
In en rond het stadion worden Corsicaanse gezangen aangeheven, vooral uit het oeuvre van I Muvrini, het Corsicaanse duo dat traditionele gezangen combineert met chanson. Wanneer de spelersbus van Marseille eindelijk een parkeerplaats heeft, wordt hij bewaakt door een aantal ‘Robocops’. Tijdens de opwarming voert de stadionomroeper de temperatuur nog wat op. “In Bastia respecteren we iedereen maar zijn we van niemand bang”, roept hij. Toch drukt hij erop dat het hier vanavond niet uit de hand loopt. “Want we willen graag dat Sporting al zijn matchen in dit stadion speelt.”
Corse-Matin titelt die dag ‘Focu à a ceppa!‘ Vertaald is dat: ‘Naar voren!’ De krant heeft het verderop over de ‘Jacht op l’OM’ en over ‘de wedstrijd in de wedstrijd, Guillaume Gillet vs Michy Matshuayi, la bataille des Belges‘.
De kleine Gillet wordt een Corsicaanse
Zodra Bastia belangstelling toonde, reisde Guillaume Gillet met zijn manager Guy Bonny naar Corsica. Toen hij de terugvlucht nam, had hij in zijn hoofd al een besluit genomen. Hij was meteen weg van Bastia. “Het klikte ook meteen met de voorzitter, een gewone man in jeans en hemd”, zegt Guy Bonny. “Hij woont in de bergen, op zo’n 100 kilometer van Bastia, en heeft Guillaume duidelijk gemaakt dat zijn komst een prioriteit was voor de club.”
Al snel raakte Gillet bevriend met een plaatselijk journalist, Julien Argenti. Ze blijken een gemeenschappelijke vriend te hebben: de eigenaar van Il Pantalone, een Brussels restaurant waar voetballers thuis zijn. “Meerdere Franse clubs waren in Gillet geïnteresseerd”, zegt Argenti. “Met name Lens, Metz, Evian en Bastia. Maar vanaf het begin had de speler zelf een zwak voor Bastia. Zodra hij samen met zijn vrouw de club bezocht had, was ook zij verkocht. Hij zei me dat hij het in België wel gezien had, dat hij een nieuwe uitdaging nodig had en uitkeek naar matchen tegen PSG, Monaco en Marseille. Twee of drie jaar geleden was er sprake van een transfer naar Galatasaray. Toen al wilde hij graag eens iets anders meemaken. Na een week hier zei hij me al dat, als Bastia hem nu zou vragen zijn contract te verlengen, hij dat meteen zou doen.”
Na de wedstrijd tegen Marseille bevestigt Gillet zijn eerste positieve indrukken. “Ik wou iets anders, bij Anderlecht werd het routine voor mij. Ik had een nieuwe uitdaging nodig. Na een nieuwe landstitel was het moment aangebroken. Als ik zie hoe ik me vanavond geamuseerd heb, heb ik geen spijt van mijn keuze.” Na de match wordt hij op de parking voor het stadion opgewacht door zijn vader, zijn broer, zijn vrouw Marie, zijn zoon Roméo en de echtgenote van David Steegen, communicatieverantwoordelijke van zijn ex-club Anderlecht. Beide koppels zijn bevriend.
In oktober moet mevrouw Gillet bevallen. “Mijn dochtertje wordt een Corsicaanse, alleen dat al maakt dit tot een speciaal avontuur”, zegt hij. Na een paar dagen in een hotel heeft het gezin zijn intrek genomen in het huis waar vorig seizoen een andere Belg woonde: Gianni Bruno, afgelopen zomer verhuisd naar Evian. Het huis ligt op een afgelegen, rustige plek, in de heuvels, met een zwembad, op zo’n twintig minuten rijden van het trainingscomplex. Gillet heeft uit België zijn Porsche meegenomen. “De auto’s van de club zijn naar het imago van de club”, legt Bonny uit. “Het zijn geen blitse auto’s, maar gewone Fords. De voorzitter kan zich een luxeauto permitteren, maar ook hij rijdt in een doodgewone wagen.”
De manager ziet zijn speler herleven. “Guillaume heeft in korte tijd twee sportieve klappen gekregen. Met de komst van Besnik Hasi als hoofdtrainer verloor hij zijn basisplaats. Dat was al moeilijk om te verteren, maar veel zwaarder kwam zijn niet-selectie voor het WK aan. Al maandenlang waande hij zich in Brazilië. Vandaag heeft hij dat hoofdstuk ook mentaal afgesloten. Bastia biedt hem een mooie, nieuwe start.”
Batshuayi wil zelf de huur van het Vélodrome mee betalen
Officieel is Michy Batshuayi nog altijd niet voorgesteld in Marseille. Evenmin als de andere zomeraanwinsten, of de nieuwe coach. Sinds de komst van Marcelo Bielsa zit alles op slot, en dat zorgt voor nervositeit bij de plaatselijke pers. “In zes weken mochten we maar twee trainingen bijwonen”, zucht Jean-Claude Leblois van de plaatselijke krant La Provence. “Bij Didier Deschamps hadden we destijds drie keer per week toegang. Bielsa heeft twee dagen voor de match tegen Bastia voor het eerst met de pers gesproken, alleen maar voor de door de profliga verplichte persconferentie de dag voor een competitiematch.”
Bijgevolg is Leblois niet weinig fier met zijn trofee. Een paar dagen na de aankomst van Batshuayi had hij al een interview met de Belgische spits. “Ik wist niet waar me aan te verwachten”, geeft hij toe. “We dachten dat er een bad boy aankwam. Maar hij heeft me aangenaam verrast. Ik trof een spontane jonge man aan, die lachte en een frisse indruk liet. We begonnen over het stadion, ik zag meteen dat zijn ogen glinsterden. Hij verklapte dat hij tal van video’s had gezien van thuismatchen van Marseille. Dat was in de periode toen het stadsbestuur een huursom van 380.000 euro per match incasseerde. Toen ik hem vroeg of hij besefte dat de ploeg misschien zijn thuismatchen elders zou moeten afwerken, dat hij op het slechtst mogelijke moment was gekomen als hij ervan droomde om in het Stade Vélodrome te spelen, reageerde hij met een opvallende opmerking: ‘Kunnen we met de spelers niet afspreken om om de veertien dagen die som samen te leggen? Ik wil absoluut in dat stadion spelen.’ Voetballers die al langer in Marseille zitten, zouden zo’n opmerking nooit gemaakt hebben.” In hetzelfde interview gaf Batshuayi ook toe dat hij behoorlijk onder de indruk was van het feit dat de voorzitter van de club zelf de tijd nam om hem de trainingsfaciliteiten te tonen.
Aanvankelijk nam Batshuayi zijn intrek in het Intercontinental, het luxehotel in Marseille waar ook Bielsa logeerde. Men vertelt dat de Belgische spits in een restaurant van dat hotel zijn vriendin ten huwelijk heeft gevraagd. “Dat klopt”, zegt Leblois. “Het personeel heeft alles gezien en gehoord, die waren geraakt door Batshuayi’s spontaniteit.”
Gillet kan een patron worden
In Bastia valt er geen kwaad woord te rapen over Belgen, zegt kelner Dumé van de bar foot. “Bruno was hier vorig jaar topschutter. Iedereen wou graag dat hij bleef, maar dat is helaas niet gelukt. Toen Bastia de komst van Gillet aankondigde, was er twijfel. We wisten dat hij van Anderlecht kwam en er kapitein was geweest, maar de Europese matchen van Anderlecht tegen PSG waren niet bepaald overtuigend geweest.”
Die twijfels verdwenen snel. Samen met kapitein Yannick Cahuzac was Gillet dé man van de voorbereiding. Tegen Genoa won Bastia, meteen de eerste zege in de oefencampagne, mét een doelpunt van Gillet. De volgende dag titelden de plaatselijke kranten ‘Un Gillet intenable‘ en ‘Un Gillet taille patron’.
Een ultra van de Corsicaanse club ziet het ook helemaal zitten in de Belg: “Hij zet zijn voet, dat zien we graag. Claude Makelele zei meteen dat hij in Gillet een sleutelpion van zijn team ziet.” Julien Argenti van Corse-Matin voegt eraan toe: “Zijn ploegmaats omschrijven hem als strijdlustig. Al in zijn eerste match toonde hij waar hij voor stond. Zijn eerste balcontact kwam er na een mooie tackle. Het werd een geslaagde vuurdoop. Bastia wil geen vedetten die wat mooie trucjes tonen, maar spelers die hun voet durven zetten. Wie twijfelde aan Gillet omdat hij maar uit België komt of omdat hij al 30 is, is intussen overtuigd. Ik weet dat ook Makelele in het begin twijfelde, maar dan vooral omdat Gillet werd voorgesteld als een pure rechtsback, terwijl Bastia versterking nodig had op het middenveld.”
Het hard bevochten duel tegen Marseille stelt de Corsicaanse fans helemaal gerust. Gillet rent, schreeuwt en tackelt. Hij speelt een goeie match, en na de 3-3 is het Marseille dat ontevreden van het veld stapt. “Het ging hier met 2000 kilometer per uur”, hijgt Gillet na de wedstrijd. “Niet te vergelijken met een gewone competitiematch in België, dit ligt dichter bij de intensiteit in de Champions League. Op fysiek vlak gaat het er hier stevig aan toe, het ene duel na het andere. Daar houd ik wel van.” Op dit moment ziet de Luikenaar zich hier langer voetballen dat het ene jaar dat voorzien is. “Er is een aankoopoptie met een contract voor twee jaar aan deze uitleenbeurt verbonden. Als die niet gelicht wordt door Bastia, keer ik na dit seizoen terug naar Anderlecht waar ik nog een contract van één jaar heb. Maar daar denk ik nog niet aan.”
Batshuayi na Bastia: no comment
Michy Batshuayi kijkt stuurs voor zich uit. Zo snel mogelijk stapt hij op de spelersbus, eet een paar broodjes en tikt wat op zijn smartphone. Even afstappen om zijn eerste indrukken te geven over zijn debuut in de Ligue 1 wil hij niet, ook niet na enig aandringen van Jan Van Winckel,de Belgische fysiektrainer van Marseille. “Hij zegt dat, als hij vanavond praat, het te negatief gaat zijn. Hij had verwacht aan de aftrap te komen. Daarom is hij ontgoocheld.” In plaats van een basisplaats kreeg Batshuayi een invalbeurt van een kwartier waarin hij niets kon tonen. Een eerste knak na een sterke oefencampagne.
Toen Marseille zeven miljoen voor hem betaalde, waren er nochtans twijfels.
De Franse kwaliteitskrant Le Figaro schreef: ‘Een rekruut, veel vragen. Een onbekende voor de meeste Franse voetballiefhebbers. Heeft hij voldoende niveau voor Olympique Marseille?’
Een maand later kreeg Batshuayi 26 procent van de stemmen van 180.000 internauten bij een enquête van L’Equipe met de vraag wie de beste inkomende transfer was van de Ligue 1. Dat waren meer stemmen dan David Luiz kreeg, voor zeven keer zoveel aangetrokken door PSG. In de voorbereiding maakte Batshuayi een aantal keren het verschil, met onder meer goals tegen Benfica en Bari. Vier goals maakte hij in totaal, en hij dwong ook een owngoal af. Met één doelpunt om de 55 minuten leek Batshuayi al de nieuwe publiekslieveling te worden in Marseille. “Na wat hij in die oefenmatchen toonde, zal Bielsa hem niet lang op de bank kunnen houden”, meent Jean-Claude Leblois van La Provence. “Maar op dit moment is er een probleem. De trainer wil niet met twee spitsen spelen, en hij kan moeilijk om André-Pierre Gignac heen.” Gignac was vorig seizoen na Zlatan Ibrahimovic topschutter in de hoogste klasse, én ook op Bastia goed voor twee van de drie goals van Marseille. Dat ziet er niet meteen goed uit voor Batshuayi.
Guillaume Gillet beseft heel goed het probleem waar de jonge spits mee kampt. “Hij zal moeten leren dat hij niet voor zomaar een club of een middenmoter getekend heeft. Bij Marseille is de concurrentie moordend.”
DOOR PIERRE DANVOYE IN BASTIA – BEELDEN: BELGAIMAGE
“Ik kan straks terug naar Anderlecht, maar ik wil langer dan één jaar bij Bastia blijven.” Guillaume Gillet”Het gaat hier tegen 2000 per uur.” Guillaume Gillet
