Vorige week donderdag presenteerde Club Brugge zijn spelersgroep voor dit seizoen, maar veel meer dan over de sportieve aspiraties werd er op de persconferentie gesproken over het nog steeds muurvast zittende dossier rond het nieuwe stadion. Het voorstel van de Brugse burgemeester Patrick Moenaert om voor dit stadion (en winkelcomplex) een andere locatie te zoeken dan die in Loppem zette kwaad bloed bij de Brugse bestuurstop. Michel D’Hooghe zei in een vlaag van ontgoocheling niet meer in te staan voor de gevolgen van zoveel onwil. Dat mag dan geen erg gelukkige uitspraak zijn, het toont hoe diep de ontgoocheling zit. Club Brugge voelt zich gegijzeld door de overheid. Dat de Vlaamse regering na anderhalf jaar de knoop nog steeds niet heeft doorgehakt, is typerend voor een land waarin de politieke moed om beslissingen te nemen ontbreekt. In plaats van duidelijkheid te scheppen worden vertragingsmanoeuvres uitgevoerd en gaat het oeverloze gekibbel verder.
Los van het gegeven dat er bij het winkelcomplex dat naast dit stadion in Loppem moet worden gebouwd wel enkele kanttekeningen geplaatst kunnen worden, mag je na achttien maanden verwachten dat er daarover een standpunt wordt ingenomen. Maar de stadionproblematiek is niet alleen in Brugge een heet hangijzer. In Anderlecht praten ze liever niet meer over een nieuwe voetbaltempel uit angst op (politieke) tenen te trappen. In Antwerpen leek men de perfecte site voor een nieuwe thuishaven van Germinal Beerschot en Antwerp te hebben gevonden (Petroleum-Zuid) maar plots schuift de stad alternatieven naar voren. Alleen in Gent zou er midden september (met vertraging) met de bouw van een nieuwe voetbaltempel worden begonnen. En alle andere clubs die plannen hebben om stadions te bouwen, weten nu al dat ze zich te pletter zullen lopen op een muur van besluiteloosheid. Alsof iedereen tevreden is met middelmaat. Intussen hebben alle eersteklassers in Nederland na Euro 2000 al geruime tijd een nieuwe of vernieuwde accommodatie.
Tegen die achtergrond zijn intussen alle eersteklassers met de voorbereiding op het nieuwe seizoen begonnen en worden de kernen samengesteld. Ook nu wordt de transferperiode weer gekenmerkt door een golf van nieuwe buitenlanders. De verhalen dat de jeugd een kans moet krijgen, klinken telkens veelbelovend, maar steeds weer worden ze door de feiten achterhaald. Dat juist Standard nu op dat vlak tot een voorbeeld uitgroeide, is wel heel frappant. De club wil echt de vruchten plukken van de prestigieuze jeugdacademie: vier nieuwe spelers vorig seizoen, slechts drie nu, Standard kiest voor zijn patrimonium, al liet het de architect van het succes, Michel Preud’homme, wel naar AA Gent vertrekken.
AA Gent staat met Preud’homme aan het roer voor een cruciaal seizoen. De belangstelling van de supporters is zelden zo groot geweest als op dit moment, het nieuwe stadion kan voor de toekomst een stevig fundament vormen om echt naar de top door te stoten. Misschien dat AA Gent qua accommodatie baanbrekend werk zal verrichten in Vlaanderen. Het zal een extra frustratie zijn voor Club Brugge dat qua abonnementen weer alle records breekt en met Ronald Vargas en Nabil Dirar eindelijk snelheid en creativiteit op de flanken heeft, extra wapens om het vorig seizoen starre werkvoetbal te doorbreken.
Verschuivingen zijn er ook bij Anderlecht dat niet van Lucas Biglia afgeraakt en nu plots met veel weelde zit op het middenveld. Maar – door de nieuwe blessure van Nicolás Frutos – is er wel een gebrek aan stootkracht.
Totaal verschillende opties zijn er in andere clubs: Roeselare koopt veertien nieuwe spelers en lijkt meer te kiezen voor kwantiteit dan voor kwaliteit. Dender trekt acht spelers aan nadat het vorig seizoen achttien transfers deed. Lokeren houdt het voorlopig bij twee spelers en Cercle Brugge tovert plots Thomas Buffel tevoorschijn en moet de ex-international (op zijn best op de plaats van Stijn De Smet) zien in te passen. Zo is het overal weer beginnen en herbeginnen. Met steeds minder continuïteit: precies de helft van de eersteklassers begint met een andere trainer aan de competitie dan één jaar geleden. S
door Jacques Sys
