RC Genk presteert mooi binnen de ambities: derde plaats in de Jupiler Pro League, kwartfinales beker van België en Europees overwinteren. De scherpe concurrentie doet zijn werk, helaas ook in negatieve zin: het jonge geweld slaagt er niet meer in zich te manifesteren.

Technisch directeur Gunter Jacob kaartte het voor het eerst openlijk aan drie weken geleden in Sport/Voetbalmagazine: “We hebben de ambitie om in België een topclub te zijn, te worden, te blijven. Maar we moeten dat doen op een manier die jongeren toelaat zich hier te manifesteren. Dat is het moeilijkste van heel het verhaal. Maar het blijft ook de kérn van het verhaal. Onze unique selling proposition is een aantrekkingspool te blijven voor Belgisch talent. Maar als je het niveau omhoog trekt, wordt de spoeling dunner natuurlijk.”

Dat blijkt nu ook steeds meer uit de keuzes van Mario Been. Met name Anthony Limbombe en Ayub Masika komen maar weinig in actie en andere jeugd komt al helemaal niet bovendrijven. Limbombe (nog altijd maar achttien) stond nog eens in de basis donderdag in de Europa League tegen FC Bazel, maar zondag tegen Lierse hield hij alweer de invallersbank negentig minuten warm. Van Ayub(twintig al) viel geen spoor meer te bekennen in de selectie. Zijn invalbeurt tegen Bazel had Been niet kunnen bekoren.

Voetbal-IQ

Tegen de Zwitsers gunde Been een halve basisploeg rust. Dat leverde een zielloze vertoning op, waaruit de coach zijn conclusies trok. Zondag tegen Lierse stonden Vossen, Buffel, Gorius, Joseph-Monrose en Tshimanga gewoon weer in de basis. “De spelers die tot nog toe alles speelden, maken op mij de beste indruk”, aldus Been zondagavond, waarna hij aangaf niet snel meer van zijn eerstekeusspelers te zullen afwijken. De slechte eerste helft tegen Lierse, waarin Genk niet één doelpoging ondernam, schreef hij toe aan misplaatste arrogantie, niet aan vermoeidheid. Roteren wegens het drukke programma – competitie, beker, Europa League – is daarmee niet langer aan de orde voor de Nederlander.

Vooral voor Limbombe en Ayub is het statement van Been een teken aan de wand. Twee vergelijkbare types zijn het, met hun snelheid als uitzonderlijke kwaliteit, met soms een prima individuele actie ook, maar met helaas – zo lijkt het – geen te hoog voetbal-IQ. Verder dan twee basisplaatsen en een handvol speelminuten als invaller kwamen beide flankspelers dit seizoen nog niet. Daarmee dreigen zij dezelfde weg op te gaan als hun voorganger Ndabashinze Dugary, van wie Genk inmiddels afscheid nam. De Burundese dribbelaar brak nooit helemaal door in de Cristal Arena en heeft het zelfs moeilijk bij Waasland-Beveren, waar hij nu enkele maanden aan de kant staat met een afgescheurde achillespees.

En verder? Jordi Croux is helemaal uit beeld. Een linksbuiten die even als linksachter werd uitgeprobeerd, maar dit seizoen alleen op de tweede speeldag twintig minuten mee mocht spelen. Dat zijn nog altijd twintig minuten meer dan Stef Peeters, die afgelopen zomer op het punt stond te worden uitgeleend aan MVV, maar niet meer weg mocht toen na Daniel Tözsér ook Fabien Camus de club in extremis nog verliet. Zelfs in het B-elftal dat opdraafde tegen Bazel was voor de al bijna 21-jarige controlerende middenvelder geen plaats. Daartegenover staat dan weer het korte Europese debuut van Siebe Schrijvers, maar de beloftevolle aanvaller is pas zestien.

Weinig gewonnen

Duidelijk is inmiddels dat Been graag kiest voor ervaring. Niet eens zo verwonderlijk misschien gezien de toenemende ambities van de club. Met de derde plaats lost Been die momenteel helemaal in. Daar staat tegenover dat hij niet eens de helft van zijn wedstrijden won en behalve Anderlecht ook Zulte Waregem moet laten voorgaan, dat in het eigen Regenboogstadion slechts vijftien op dertig haalde en niet in staat blijkt te zijn het spel te maken, maar desondanks wel makkelijk meedraait bovenin. Vaststellingen zijn het die niet meteen wijzen op veel concurrentie en een hoog niveau in de top. Standard moet van ver terugkomen, Club Brugge is nog zoekende en AA Gent verkeert in een diepe crisis. Dan ben je al snel de best voetballende ploeg die Genk de voorbije weken is genoemd, of de grootste titelconcurrent voor Anderlecht.

Licht overdreven een beetje allemaal. Genk verloor in zijn laatste wedstrijden ook van hekkensluiter Cercle Brugge, ging thuis onderuit tegen Standard en bleef steken op een moeizaam gelijkspel tegen OH Leuven. Pas sinds zijn vier doelpunten zondag tegen Lierse zit het aan een gemiddelde van twee goals per wedstrijd. Op OH Leuven na speelde het het vaakst gelijk.

De opmerkelijkste vaststelling tot dusver is het prachtseizoen van viceaanvoerder Thomas Buffel. Voetbal is een spel van doelpunten maken en het liefst één meer dan de tegenstander. Met een diepe spits als Vossen, een fitte Benji De Ceulaer en een slimme Buffel kom je dan al een heel eind. Joseph-Monrose wisselt sterke momenten af met mindere wedstrijden, maar wordt beschouwd als een aanvaller met progressiemarge. Elyaniv Barda en in mindere mate Limbombe en Ayub houden hen scherp of vangen blessures op. Glynor Plet is de Tom De Sutter van RC Genk: een nuttige supersub.

Scherpe concurrentie

Met zijn inkomende transfers stelde Genk een kern samen waarin alle posities minstens dubbel bezet zijn. Geen enkele nieuwkomer valt tegen, al heeft toch met name Julien Gorius nog niet gebracht wat van hem mocht worden verwacht. De Fransman is niet spelbepalend, verstuurt geen laatste passes zoals hij dat deed bij KV Mechelen (één assist maar), en zijn stilstaande fases moeten beter. Tegen Lierse maakte hij zijn vierde doelpunt van het seizoen. Slecht is het niet, maar onder de verwachtingen blijft het wel. Zondag vond Been hem voor de rust te gemakzuchtig.

Ook achterin laat Been de concurrentie spelen. Tussen Tshimanga en Hamalainen op links, tussen Fernández en Anele op rechts, tussen Koulibaly, Anele en Nadson centraal. Allemaal degelijke spelers, die elkaar niet veel ontlopen in kwaliteit en vooral door elkaars aanwezigheid verplicht zijn te blijven presteren. En dan houdt de coach zijn slimste verdediger, de al lang geblesseerde Jeroen Simaeys, nog achter de hand. Tussen de palen behoudt hij voorlopig het vertrouwen in Joris Van Hout, ondanks dat Laszlo Köteles tegen Bazel bewees de betere van de twee te zijn.

Been bracht zondag zijn sterkste elftal tussen de lijnen. Zoals Köteles tegen Bazel zijn waarde bewees, deed Barda dat met twee doelpunten en een assist tegen Lierse. Maar of hij daarom aan zijn hiërarchie zal raken? Been dacht van niet. Vossen-De Ceulaer blijft zijn eerste optie, “op basis van de periode waarin we ons betere voetbal brachten”, voegde hij eraan toe. En zoals gezegd, spelers zonder acute aanleiding rust gunnen, doet hij niet meer. “Dat haalt ze maar uit hun ritme.”

DOOR JAN HAUSPIE

“De spelers die tot nog toe alles speelden, maken op mij de beste indruk.” Mario Been

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content