In tegenstelling tot wat Georges Leekens probeerde te laten geloven, leverde hij géén fitte Romelu Lukaku af aan Anderlecht. In een race tegen de tijd stoomde dat zijn jonge aanvaller maar net klaar voor het duel met Standard.

Vorige week woensdag, daags na de 4-1 tegen Azerbeidzjan en terwijl Romelu Lukaku nog steeds niet in staat was om mee te trainen bij Anderlecht, zei Georges Leekens: “Ik zeg u duidelijk dat wij een frisse Romelu Lukaku afstaan aan zijn club.” Niets was minder waar. Terug in Anderlecht bleek Lukaku’s medische probleem zelfs lichtjes te zijn verergerd. Vrijdag pas, vier dagen na zijn laatste training met de bondscoach, kon hij aansluiten bij de groep.

Alles begon met het doelpunt van de Anderlechtspits op de laatste speeldag van de reguliere competitie tegen AA Gent. Bij het vieren ervan blesseerde hij zich aan zijn bekken. Een gevoelige plek bij Lukaku en ook de reden waarom Ariël Jacobs hem eerder verbood zijn doelpunten met een salto te vieren, iets wat hij onlangs tegen Eupen toch weer deed. Lukaku verzweeg de pijn en vertrok naar de nationale ploeg, waar hij de eerste training al na een paar honderd meter lopen moest staken. Nader onderzoek, na kort overleg met Anderlecht, bracht niets aan het licht.

’s Anderendaags dook Anderlechtdokter Kristof Sas op in het hotel van de Rode Duivels. Niet voor Lukaku noch vooruitgestuurd door zijn club, maar op verzoek van Kevin Mirallas. De aanvaller van Olympiacos heeft een chronisch probleem waaraan hij met steunzolen tracht te verhelpen, en hij heeft met Christophe Henrotay dezelfde makelaar als Lukaku. Henrotay is al langer onder de indruk van de medische begeleiding van Lukaku op Anderlecht en regelde de ontmoeting met Sas. Hij vroeg en kreeg daarvoor de toestemming van teammanager Nicolas Cornu.

Sas zou Mirallas uiteindelijk niet zien. Toen bondsdokter Kris Van Crombrugge hem op de hotelgang tegen het lijf liep, wilde die meteen Lukaku’s situatie bespreken. Sas deed diens medische voorgeschiedenis uit de doeken en formuleerde suggesties voor een behandeling. Verder raakte hij niet, want toen Leekens lucht kreeg van zijn aanwezigheid, raadde Henrotay hem aan maar beter te vertrekken. Volgens de afspraak hadden Sas, Mirallas en Henrotay elkaar maandagochtend moeten zien. Vóór de afzondering, buiten het hotel.

Met Lukaku ging het ondertussen van kwaad naar erger. Dat hij tegen Oostenrijk niet zou spelen, was snel duidelijk, al liet Leekens eerst nog anders verstaan. Tot grote schrik van de speler, die sterk de indruk kreeg dat zijn pijn niet ernstig werd genomen. Na de 0-2 in Wenen en na bijna een week amper iets te hebben gedaan werd Lukaku op zaterdag meteen in een belastende wedstrijdvorm vier tegen vier gegooid. Dat was om moeilijkheden vragen en die kwamen er ook. Spierkramp en weer aan de kant.

Daags voor Azerbeidzjan trainde Leekens nog een laatste keer achter gesloten deuren. “Medisch en fysiek is Romelu in orde, mentaal is de druk te groot op hem”, hulde hij de niet-selectie van de Anderlechtspits na afloop in raadsels. In werkelijkheid had Lukaku ook deze training vroegtijdig moeten beëindigen. Aan handen en voeten gebonden door de dubbele pet van zijn secretaris-generaal Philippe Collin zweeg Anderlecht, maar Roger Lukaku was het gesol van Leekens beu. Vooral dat de bondscoach het probleem van zijn zoon terugbracht tot een mentale kwestie, was een brug te ver voor de vader.

“Er was géén mentaal probleem”, zegt Leekens nu in een reactie. “Mentaal is Romelu juist heel sterk. Toen ik die titel zag, dacht ik: ik zou als vader ook niet blij zijn. Weet je, misschien geef ik maar beter geen persconferenties meer. Romelu had kunnen spelen tegen Azerbeidzjan, maar ik heb ervoor gekozen dat risico niet te nemen. Alles wat we doen bij de nationale ploeg, is berekend en professioneel. Ik denk dat ik zelf ook voldoende medisch onderlegd ben. Trouwens, heeft hij niet gespeeld tegen Standard, net als Proto? Hoe kan dat als hij niet fit was?”

DOOR JAN HAUSPIE

“Ik dacht: ik zou als vader ook niet blij zijn.”

Georges Leekens