Het ter ziele gegane SK Lommel was in de jaren 90 een middenmoter die altijd wat meer kon tegen de topploegen. Exponent van die Lommelse verbetenheid was Gert Cannaerts (nu 41). In de twaalf jaar die hij voor de Limburgse club speelde, was hij telkens goed voor zo’n tien doelpunten per seizoen. “Tegen topploegen als Standard, Club Brugge of Anderlecht”, blikt Cannaerts met enige trots terug, “kon ik altijd ietsje meer.” Zijn kopspel was zijn specialiteit. “Logisch : ik was gene kleine en had bovendien redelijk wat sprongkracht. Ik heb in mijn carrière driemaal de goal van de maand gemaakt. Al mijn doelpunten staan op videotape en Jens, mijn zoontje van acht, zet die nog geregeld op.

“Ik heb met Lommel tweede en eerste klasse meegemaakt, ik speelde in totaal meer dan 300 wedstrijden in eerste klasse en werd daarvoor gehuldigd. Mijn mooiste momenten beleefde ik onder Walter Meeuws. In 1997 voerden we enkele weken het klassement aan en grepen we juist naast een Europees ticket.”

Op zijn 36e kreeg Cannaerts geen nieuw contract meer bij Lommel en hij vertrok naar vierdeklasser Lille. “Ik begreep de stelling van de club, er is nu eenmaal een tijd van komen en gaan. Ik was zo goed als rond met Herentals, maar toen bleek die club in financiële nood te verkeren, dus verkaste ik naar vierdeklasser Lille. Maar daar speelde ik slechts enkele maanden. Artrose aan de heup betekende het einde van mijn carrière. Ik kan nu zelfs totaal niet meer sporten, enkel een operatie kan mij weer op de been helpen. Bij Lille kreeg ik dan de kans om trainer te worden, ik bleef er drie jaar. Waarna ik nog twee jaar trainer was van Leopoldsburg. Momenteel heb ik geen club, dit is het eerste jaar in mijn leven zonder voetbal. Mijn vrouw is geweldig content (lacht)!”

Aan de kost komt hij als heftruckchauffeur bij een koekjesfabriek. “Een job die ik ook al parttime deed toen ik met Lommel in tweede klasse speelde. Nadien heb ik vijf jaar loopbaanonderbreking genomen.” Bij Lommel behoorde Cannaerts tot dezelfde generatie als Jacky Mathijssen en Harm van Veldhoven, twee ex-ploegmaats die tegenwoordig hoge ogen gooien als coach. “En dat is geen verrassing. Destijds al luisterde je met verbazing naar Harm en Jacky wanneer zij over voetbal discussieerden. Het enige wat mij wél verbaast, is dat Ronny Van Geneugden niet is doorgebroken als coach. Van de ploeg van toen houd ik nog contact met Michel Noben en Daniel Scavone. Naar KVSK United ga ik niet meer kijken, al deed het faillissement van Lommel mij wel hartzeer. Het zal altijd mijn club blijven.” (MS)

MS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content