Michael Schumacher likt zijn wonden.
Drie weken terug in de tijd, heel even. Een half uur geleden heeft Nico Rosberg de Grote Prijs van China gewonnen. Champagne in de garage van Mercedes, dat voor het eerst sinds de overname van het team van Ross Brawn, eind 2009, won. Michael Schumacher probeert te lachen als de camera in zijn buurt komt, maar je ziet het zo: niet gemeend.
Het is natuurlijk een menselijke reactie. Maar Schumi besefte die namiddag in Sjanghai wellicht ook dat hij voor de grootste uitdaging in zijn carrière staat. Dat dachten we ook toen hij in december 2009 zijn comeback aankondigde, na drie jaar pensioen. Omdat we ons afvroegen of de zevenvoudige wereldkampioen nog zou kunnen winnen. Maar wat niemand zich toen afvroeg, was of hij die jonge teamgenoot van hem zou aankunnen.
Op asfalt bleek van niet. De voorbije twee jaar was Nico Rosberg systematisch sneller, zowel tijdens de kwalificaties als tijdens de race. Dit seizoen leek daar even verandering in te komen. Michael Schumacher klom in de seizoensopener in Melbourne even op de voorgrond. Maar in China, de derde koers van het seizoen, sloeg Rosberg genadeloos terug: de jonge Duitser zette er de Mercedes niet alleen op poleposition, een halve seconde sneller dan Schumi, maar won ook de koers. Niet de grote Schumacher maar de jonge Rosberg schonk Mercedes de eerste overwinning in de formule 1 sinds Juan-Manuel Fangio in 1955.
Het zelfvertrouwen dat Rosberg daarmee in zijn blonde hoofd pompt, is nauwelijks in te schatten. Bovendien versterkt de jonge Duitser met die eerste overwinning zijn positie in het team. Daar beschouwen ze hem meer dan ooit als wissel op de toekomst. Temeer omdat Mercedes met de Chinese triomf van Rosberg beloond werd voor een zeer moedige keuze: het gaf de jonge coureur van bij het begin en op een zeer consequente manier perfect gelijke kansen en materiaal, iets wat geen enkele teamgenoot van Schumacher in het vorige leven van de halfgod kon bedingen.
Ook nauwelijks in te schatten is de mentale dreun die Schumacher in China incasseerde. Immers: was Rosberg altijd al sneller geweest, dan had Schumi tot voor Sjanghai nog altijd de hoop dat hij Mercedes de eerste overwinning zou kunnen schenken. In plaats daarvan degradeerde Rosberg de zevenvoudige wereldkampioen tot tweede man in het team. Dat Schumi zowel in Sjanghai als een week later in Bahrein technische problemen had in de race, verandert daar niets aan. Want in die races kon hij het ritme van Rosberg nooit aan.
Het zal een straffe Schumacher moeten zijn om dat nog te boven te komen. Temeer omdat de 42-jarige Duitser slecht reageert: na Bahrein zei hij dat de snel slijtende banden van Pirelli het niet meer mogelijk maken om “echt te racen. Je moet te veel zitten rekenen achter het stuur en je kan nooit echt voluit gaan.” Ruikt naar slechte verliezer.
DOOR JO BOSSUYT
