Op een bekergoaltje tegen Eupen na heeft de Ivoriaan van paars-wit al bijna twee jaar niet meer gescoord. Toch keert zijn vorm stilaan terug.

Ongelooflijk! Hij raakt geen bal meer. De gemakkelijkste controles verprutst hij. Niets doet hij nog goed. Je kunt je afvragen of hij nog überhaupt voetballer is.” De uitspraak viel op te tekenen aan het begin van vorig jaar in Anderlecht, waar men met open mond keek naar het ‘spektakel’ dat Gohi Bi Cyriac op training ten beste gaf. De Ivoriaan was nog altijd (een beetje) lijfelijk geblesseerd en vooral mentaal nog niet hersteld. Hoewel hij nog maar 22 was, geloofden zelfs de grootste optimisten niet erg in zijn terugkeer nadat hij, nog voor zijn transfer naar paars-wit, twee operaties had ondergaan aan de ligamenten van de knie. Met een aankoopsom van twee miljoen euro was hij een van de grootste flops uit de recente geschiedenis van Sporting. Als je ook naar Ronald Vargas en Matías Suárez kijkt, dan mag je stellen dat knieproblemen Anderlecht zowat vijftien miljoen euro gekost hebben…

De overwinning tegen Club Brugge van afgelopen zondag zou voor de Ivoriaan een ommekeer kunnen betekenen. Minpunt: hij heeft niet gescoord. Nog altijd niet! Voor zijn laatste goal in een wedstrijd met inzet moeten we al teruggaan tot februari 2012 met Standard – tenminste als we zijn doelpunt in de beker tegen Eupen buiten beschouwing laten. Maar afgezien van dat minpunt heeft hij alle redenen om hoop te koesteren. We zien opnieuw een Cyriac die splijtend demarreert, die snel loopt en hoog springt. Dat is zijn handelsmerk en als de knieën dan niet mee willen, zijn zulke spelers reddeloos verloren. Wat ook bemoedigend is: hij speelde tegen Club Brugge goed aan de zijde van Aleksandar Mitrovic, die dan toch eens wist te scoren tegen een club uit de top zes. De Serviër speelde zijn beste wedstrijd tot nog toe in een topmatch en dat is geen toeval. Hij heeft nood aan steun, hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij zich beter voelt in een 4-4-2 dan in de gebruikelijke 4-3-3. Na de wedstrijd mocht John van den Brom terecht tevreden zijn over zijn systeemwissel: “Anderlecht kan ook wat anders dan een 4-3-3 spelen.” Samengevat: het duo Mitrovic-Cyriac zou weleens de oplossing voor de toekomst kunnen zijn. Ook bij Standard maakte Cyriac deel uit van een duivels duo, toen met Mémé Tchité. En Anderlecht zelf greep op enkele belangrijke momenten in het seizoen 2012/13 ook terug naar een spitsenduo met Dieumerci Mbokani en Tom De Sutter.

Brussels Airlines

Gohi Bi Cyriac staat er dus weer. “Een doelpunt zou me definitief kunnen lanceren”, zegt hij. En zijn ambitie is duidelijk: “Michy Batshuayi is een heel goeie spits, maar ik denk dat ik met mijn kwaliteiten niet minder goed ben. Ik maak me geen zorgen, ik weet dat ik opnieuw het niveau van bij Standard kan halen.” Toen hij een kwartier voor tijd vervangen werd tegen Brugge, applaudisseerde het publiek en scandeerde de spionkop zijn naam. Zowel zijn uitspraken als de reacties van de supporters vormen een groot verschil met die van vorig jaar. Er was effectief zelfs sprake van een uitleenbeurt, zodat hij speelminuten én vertrouwen zou kunnen opdoen. Mircea Rednic had hem graag bij AA Gent gewild, Cyriac deed hem denken aan de twee speerpunten die hij vorig jaar bij Standard had gelanceerd: Michy Batshuayi en Imoh Ezekiel. “Het ware perfect geweest voor het snelle verticale spel dat ik in mijn hoofd heb”, bevestigde de Roemeen. En Dimitri Mbuyu won informatie in voor Bergen. Ja, Cyriac die in Henegouwen speelde, het had zomaar gekund… In december leek her er immers op dat Van den Brom zijn elftal gevonden had en Cyriac maakte daar nooit deel van uit. Net op dat moment reeg paars-wit de overwinningen aaneen.

Zelfs toen was Cyriac er nog altijd van overtuigd dat hij er goed aan had gedaan om Standard te verlaten (“Wil je als speler het hoogste in België, dan moet je naar Anderlecht.”) maar dacht hij ook wel dat het beter zou zijn om ergens anders frisse lucht op te snuiven. Hij liet optekenen: “Ik weet niet wat ik precies moet doen. Misschien ga ik beter werken bij Brussels Airlines? Het is lastig om niet in de plannen van de trainer te passen, want ik train goed en ik heb het gevoel weer naar mijn beste vorm toe te groeien. Ik zou gewoon graag hebben dat ik dat eens mocht tonen.” Na een gesprek met Herman Van Holsbeeck, besloot hij: “Er moet iets veranderen. In januari wil ik meer klaarheid. Er zijn clubs die me willen huren. Als ik weg moet, dan het liefst naar het buitenland. Zelfs een definitief vertrek sluit ik niet uit.” Van Holsbeeck geeft toe dat erover gesproken is: “Het is niet gemakkelijk om terug te keren na twee jaar met zulke ernstige blessures. Maar iedereen was over hem in de wolken twee jaar geleden en wij zijn er nog altijd van overtuigd dat we de beste Cyriac nog kunnen zien bij Anderlecht. Onze dokter heeft wel gezegd dat het na een operatie aan de kruisbanden minstens een jaar duurt om weer op niveau te komen.”

Valse noten

Tussen Cyriac en Van den Brom heeft het niet altijd geklikt. De eerste valse noot komt er in de openingswedstrijd van het kampioenschap, het thuisverlies tegen Lokeren. Cyriac is voor het eerst sinds zijn komst naar het Astridpark titularis. Tijdens de rust krijgt hij te horen dat hij gewisseld wordt. Na de wedstrijd neemt de Nederlander het niveau van enkele spelers op de korrel. Hij noemt geen namen, maar iedereen begrijpt dat Cyriac geviseerd wordt.

Tweede valse noot: de thuiswedstrijd tegen KV Kortrijk begin oktober. Weer een nederlaag. Cyriac speelt heel de wedstrijd (tot op heden zijn enige volledige match voor Anderlecht) maar niets lukt hem. Nadat hij de doelman voorbij gedribbeld is, mist hij voor open doel de gelijkmaker en krijgt hij het publiek over zich heen. Op dat moment stelt hij al openlijk de vraag of een uitleenbeurt geen goede oplossing voor iedereen zou zijn: “Ik kan begrijpen dat men fluit. Natuurlijk doet dat pijn, maar wanneer je als spits bij Anderlecht speelt, weet je dat er van je verwacht wordt dat je scoort, punt. Jammer genoeg houden supporters zelden rekening met de fysieke voorgeschiedenis van een speler. Dat ik terugkwam uit een zware blessure speelde voor hen geen rol.”

Derde valse noot: de thuiswedstrijd tegen Benfica in november. Cyriac valt buiten de selectie. De uitleg van John van den Brom: “Hij traint al een tiental dagen niet ernstig en dan komt er een moment dat je als trainer een beslissing moet nemen. Het enige dat je in zo’n geval kunt doen is de speler uit de groep verwijderen in de hoop dat zijn ogen zullen opengaan.” En dat heeft gewerkt: na deze ervaring “traint Cyriac weer geweldig”. Einde van de vijandelijkheden.

Het kantelmoment kwam er tijdens de stage van januari. Cyriac vond weer de weg naar de netten, tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Wolfsburg. Daarmee liet hij ook zijn idee over een vertrek varen. En hij maakte duidelijk dat de meningsverschillen tussen hem en Van den Brom waren uitgeklaard en bijgelegd. “Ik heb een goede stage gehad en ik voel me ook goed. Ik weet dat men in de kranten van alles over mij geschreven heeft, maar dat interesseert me niet zo erg. Het is de trainer die de ploeg opstelt, niet de pers.” ?

DOOR PIERRE DANVOYE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

In december was er nog sprake van een uitleenbeurt aan Bergen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content