Geruisloos is drie maanden geleden het Technisch Centrum Albert Roosens opgedoekt. Ergens midden de jaren negentig opgericht en gehuisvest onder de tribunes van het nieuwe Koning Boudewijnstadion, moest het symbool staan voor de ernst waarmee de KBVB werk zou gaan maken van de toekomst van het Belgisch voetbal. Omdat elk comfort er van bij het begin ontbrak, zit het technisch departement vandaag weer gewoon in het bondsgebouw.
Eén man verhuisde niet mee : Damien Garitte, de bondsdokter. Hij heeft voortaan een onderkomen op het Universitair Sportcentrum in Leuven. Dat is praktisch, want Garitte houdt zich voornamelijk bezig met de medische begeleiding van onze scheidsrechters, en die trainen aan de KU Leuven bij professor Werner Helsen. Het is ook geraffineerd, want Garitte zit zo een beetje als een luis in de pels van de bondsdirectie. Die weet zich daar niet zo goed raad mee. Aan de basis ligt een anderhalf jaar oud incident met Robert Waseige, waarbij de dokter een paar keer het mikpunt was van een woede-uitval van de bondscoach. Garitte, een in Vlaams-Brabant wonende Waal die vlekkeloos Nederlands praat en boven elk communautair gekrakeel staat, stapte ermee naar de bondstop, maar die liet begaan. Kort voor zijn afscheid als secretaris-generaal bereikte Jan Peeters een brief waarin de dokter hem meedeelde dat hij niet verder met de A-ploeg wenste te werken onder Robert Waseige.
Peeters’ opvolger Alain Courtois, voordien al tien jaar secretaris-generaal geweest, kwam tot de conclusie dat achter dit particuliere incident mogelijk een dieperliggend probleem schuilging. Hij stelde het personeelsmanagement van de KBVB voorzichtig in vraag – zijn stokpaardje sinds hij na Euro 2000 uit Nederland terugkeerde. In zijn afscheidsbrief d.d. 19 november 2001 aan het bondspersoneel, toen bekend was geworden dat hij naar Anderlecht vertrok, refereerde Courtois aan “een gebrek aan respect” in de bedrijfscultuur van de bond. Daaraan herinnerd heeft hij het vandaag nog steeds over “een reële problematiek”.
Zijn opvolger Jean-Paul Houben, op een blauwe maandag nog voorzitter van de Vriendenkring van het Personeel, pakte de situatie aan, al blijft hij het geval-Garitte als een geïsoleerd incident beschouwen. De sfeer op de bond is na wat interne reorganisaties weer prima, zegt hij, ten bewijze daarvan onder meer de personeelsborrel die tegenwoordig elke laatste donderdag van de maand plaatsheeft.
Maar, geeft Houben toe, de communicatie in een bedrijf is belangrijk en de praktijk leert dat de KBVB er niettemin meer zorg aan moet besteden. Momenteel wordt het hele communicatiedepartement onder de loep genomen, “want sommige zaken hadden vermeden kunnen worden”. Vooral met zijn twee laatste bondscoaches liet de bond de zaken duchtig uit de hand lopen. Inmiddels kondigde ze aan een strakker mediabeleid te zullen gaan voeren. Benieuwd wie dat in goede banen zal leiden.
Tot dusver koos de bond voor een politiek van jonge woordvoerders. Misschien is ervaring een betere aanbeveling, of zou er een echte teammanager aan de nationale ploeg kunnen worden toegevoegd. Nu hangt Karel Vertongen daar maar wat rond, de voorzitter van de technische commissie, die al in geen jaren op persoonlijkheid of voetbalverstand is betrapt. (Tussen haakjes : hij wist als eerste van de botsing tussen Waseige en de dokter.) Een mooie anekdote speelde zich af tijdens de onderhandelingen voor het WK over het portretrecht van de Rode Duivels. Daar werd afgesproken dat Vertongen met Robert Waseige zou overleggen over een moment waarop in het spelershotel over de zaak gepraat kon worden. Toen dat twee uur later op het eind van de vergadering goed tot hem doordrong, vroeg hij Geert Lambeets, schoonbroer van Marc Wilmots en één van de onderhandelaars namens de spelersgroep, of hij Wilmots kon vragen om Waseige te vragen wanneer…
Jan Peeters en Jean-Paul Houben waren aanwezig op dat overleg. Hilarisch, maar ook dramatisch is het daarom dat zij Vertongen, die ook al nooit in de smiezen had dat Waseige niet zou bijtekenen, de gesprekken met de kandidaten bondscoach lieten voeren – tenzij die er toch al niet meer toe deden natuurlijk. Te vrezen valt dat ook Aimé Anthuenis hem zo omver blaast.
Moraal van het verhaal : de KBVB heeft dringend nood aan competente persoonlijkheden. Aan doortastend beleid ook. Problemen voorkomen is immers altijd beter dan ze moeten oplossen.
(Overigens werd er over dat portretrecht nooit een ondertekend akkoord bereikt. Nu het WK voorbij is, hoeft dat ook niet meer. Zonde van de tijd.)
door Jan Hauspie
