Het Barbourfields Stadium van Highlanders FC is gesloten, maar wat verder in de stad treffen we op het secretariaat manager Emmert Ndlovu aan. “Ik ben hier ook twaalf jaar fysiotherapeut geweest”, zegt hij, “Honour is letterlijk tussen mijn handen gepasseerd. Hij is een speciale. Hier is hij altijd zeer geëngageerd en gedisciplineerd geweest, maar hij is introvert en was lang wat te verlegen. Erg vocaal is Honour nog altijd niet, hè ( lacht), hij spreekt alleen op het veld, in termen van teamspirit. Ik herinner mij uit zijn beginperiode een wedstrijd in voor hem zeer moeilijke omstandigheden. Het was de topper uit bij Dynamos en zijn rechtstreekse tegenstander was een ervaren international. We wonnen en zijn man werd na de rust gewisseld.”

Gombami is een late ontdekking, hij was al 24 toen hij bij Cercle Brugge terechtkwam. Vusumuzi Prince Nyoni en Tarumbwa Obidiah waren ook al 22. Waarom niet vroeger? “In termen van talent geloven blijkbaar niet veel spelersmakelaars en scouts in dit land. Onze overzeese relaties zijn niet zo geweldig. De politieke instabiliteit en de economische crisis zijn daar ook niet vreemd aan.” Zimbabwe plaatste zich nog nooit voor een WK en kon zich alleen in 2004 en 2006 kwalificeren voor de Afrika Cup, waarin het nooit verder kwam dan de eerste ronde. “Hier loopt nochtans veel talent. En duur is het alleszins niet ( glimlacht). Voor Gombami en Nyoni kregen we niets, voor Obidiah, geloof ik, 50.000 USD.”

Zimbabwe mag dan een voetbalgek land zijn waar kinderen op straat met een bal opgroeien, het is ook een ontwikkelingsland waar de gestructureerde voetbalsport kampt met een schrijnend gebrek aan geld en knowhow. Gombami zelf noemt niet toevallig Methembe Ndlovu de trainer aan wie hij alles te danken heeft, iemand die studeerde, voetbalde en coachte in de Verenigde Staten. De gewezen aanvoerder van Zimbabwe is ondertussen de jongste trainer ooit die de Zimbabwaanse landstitel won. Dat presteerde hij in 2006 met Highlanders FC. Terwijl de voorbije jaren miljoenen mensen vertrokken uit Zimbabwe, keerde hij terug om er Grassroot Soccer op te richten, een project dat de kracht van voetbal gebruikt in de strijd tegen aids. “Honour is de compleetste van allemaal,” aldus Methembe Ndlovu, “hij heeft bijna alles: excellente techniek, grote atletische kwaliteiten, zeer goede balans, uitstekende instelling. Voor iemand met zijn kwaliteiten is hij zeer modest, zeer down to earth. Op en naast het veld is hij veel gedisciplineerder dan veel anderen.

“Als voetballer kan hij zich goed uitleven, als persoon is hij zeer terughoudend. Ik maakte hem een van de drie aanvoerders van de groep, omdat hij de beste speler was én omdat ik hem voor zijn ontwikkeling wat wou prikkelen om leiderschap op te nemen. Een van zijn weinige zwakke punten is zijn kopspel. Hij mocht ook wat meer spierkracht en body gebruiken in fysieke duels, maar na anderhalf jaar Europa lijkt hij mij daarin al verbeterd. Het was hoog tijd

dat hij vertrok.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content