Topscorer van de Jupiler League wordt François Sterchele dit seizoen wellicht niet meer. Maar dat Club Brugge geen landskampioen is geworden, is niet zijn schuld.

dit seizoen wellicht niet meer.

Maar dat Club Brugge geen landskampioen is geworden,

is niet zijn schuld.

De start was geweldig. Op speeldag 1 schoof hij er tegen Bergen al meteen twee binnen (2-1). Het handje wapperde en in de tribunes verhevigde de vreugde die was ontstaan toen net voor de competitiestart voor een bedrag tussen naar verluidt 2,5 en 3 miljoen euro François Sterchele van Germinal Beerschot werd gekocht. Dat Anderlecht en Standard lang de grootste gegadigden waren om de topschutter van 2006/07 (met 21 doelpunten) binnen te halen, werd op de fandag als een rechtvaardiging van sluimerende titeldromen en een eerste overwinning op de titelrivalen gevierd.

De manier waarop Sterchele zijn eerste twee doelpunten voor zijn nieuwe club maakte, was exemplarisch. Slimme loopactie, perfecte steekbal in zijn loop (van Ivan Leko bij de eerste en van Dusan Djokic bij de tweede goal), lang genoeg cool blijven en de bal dan in het gaatje mikken. François is geen powerspits.

Het zou tot speeldag 16, voorlaatste wedstrijd van de heenronde, duren alvorens hij nog eens zou scoren uit een combinatie. Na een lange dribbel van Elrio Van Heerden maakte hij toen op vergelijkbare wijze de winning goal tegen Anderlecht (1-0). Tussendoor zette hij op speeldag 7 in Charleroi (na handspel) een strafschop om (1-1) en trapte hij op speeldag 13 tegen Cercle Brugge in de rebound (na een vrije trap van Leko) de goal van de overwinning binnen (1-2).

In de terugronde scoorde Sterchele voor het eerst op speeldag 21. Hij deed dat tegen KV Mechelen meteen twee keer (2-0): eerst na een foute interceptie van Jonas Ivens op een pass van Leko, daarna op een afgelegde bal van Jorn Vermeulen. Op speeldag 23 maakte hij in Lokeren na een duwfout op Wesley Sonck van op de stip de enige goal (0-1). Thuis tegen Genk, op speeldag 28, scoorde hij al voor de derde keer dit seizoen twee keer in een wedstrijd (2-6): aan de eerste goal ging een deviatie van Jeroen Simaeys vooraf, de tweede was een rebound na een doorgekopte hoekschop. Het zijn tot nu toe zijn enige competitiegoals die geen punten opleverden. Op een vrije trap van Leko kopte hij op speeldag 30 tegen Cercle Brugge de goal van de zege binnen (1-0).

Met nog drie speeldagen te gaan, scoorde Sterchele elf keer. Hij besliste zes wedstrijden in het voordeel van zijn ploeg. Zonder zijn doelpunten telde Club Brugge nu veertien punten minder.

Zijn grootste gave

François Sterchele is een aanvaller die het best rendeert in een tweespitsensysteem. Hij is geen speler (en evenmin een mens) die zich gemakkelijk in structuren laat vangen, hij is op zijn best als hij zich vrij kan uitleven. Als hij te taakgericht moet voetballen, wordt hij in zijn grootste kwaliteit beperkt: zijn enorme beweeglijkheid en de feeling om in het moment zelf doeltreffend te handelen, waarmee hij zijn techniek, snelheid en loopvermogen tot rendement brengt.

Om op de flank te spelen is Sterchele niet naar Brugge gekomen. Uiteindelijk was de hoofdreden waarom hij niet in het Constant Vanden Stockstadion tekende dat hij geen goed gevoel overhield aan een gesprek met Frank Vercauteren. De toenmalige trainer van Anderlecht had hem duidelijk gemaakt dat de landskampioen doorgaans in 4-3-3 zou spelen, dat op de centrale positie targetman Nicolás Frutos zou staan en hijzelf op de linker- of de rechterflank.

Van Jacky Mathijssen vernam Sterchele dan weer dat hij zich daar geen zorgen om hoefde te maken. Het was, aldus de trainer van Club, zeker niet de bedoeling om hem naar Brugge te halen om hem af en toe op de flank te zetten zoals hij soms bij Charleroi had moeten doen. Neen, Mathijssen had hem nodig om acties af te ronden. Na dat gesprek oordeelde Sterchele dat hij in het Jan Breydelstadion echt welkom was.

Echt welkom was hij zeker, maar het liep toch niet helemaal zoals hem was voorgehouden. In 4-4-2 had Club Brugge bij momenten grote problemen in de omschakeling na balverlies. Na de uitschakeling in de UEFA Cup tegen Brann Bergen koos Mathijssen maandenlang voor 4-3-3. De wissel was ingegeven door de harde realiteit dat de Noren in Brugge met fatale gevolgen iets te vaak los doorheen de linies hadden kunnen spelen. Een 4-3-3-bezetting biedt in dat opzicht meer zekerheid. Centraal op het middenveld ben je met drie man iets solider en met drie man voorin zijn de defensieve taken duidelijker. De flankspelers zetten druk op de backs, de centrumspits let op de centrale verdedigers. Om op de flank te spelen, was Sterchele niet naar Brugge gehaald en gekomen, maar hij stond er wel al vaak.

Maar ook in het tweespitsensysteem 4-4-2 was het niet altijd hallelujah. Wesley Sonck, die andere topspits en zijn favoriete ploegmaat in de spits, was langdurig geblesseerd en raakte nog niet in topconditie. Achter de twee spitsen stond soms een wat wankele constructie waarin de klasse van de langdurig geblesseerden Koen Daerden en Elrio Van Heerden node werd gemist. Sterchele liet zich al ontvallen dat er vorig seizoen bij Germinal Beerschot meer gecreëerd werd dan bij zijn huidige club, en dat hij die snelle doorsteekpass mist die Daniel Cruz en Hernán Losada in hun voeten hebben, en dat het spelers zijn die Club vooruit zouden kunnen helpen. Het is veelbetekenend.

Zijn nieuwe uitdaging

De nieuwe landskampioen is sinds zondagavond Standard, de club waarmee Luikenaar François Sterchele afgelopen zomer een persoonlijke overeenkomst had. De Rouches boden Germinal Beerschot toen 1,5 miljoen euro plus Serhiy Kovalenko en Hakim Bouchouari. Daarna werd er nog 250.000 euro bovenop gedaan en kwamen ook Siramana Dembele, Fred en Ali Lukunku ter sprake. Het was ontoereikend.

Het was, blijkt nu, voor Standard ook niet noodzakelijk. Al heeft Sterchele daar een andere mening over. Als zijn doelpunt in de cruciale thuiswedstrijd tegen Standard niet was afgekeurd wegens een volgens hem vermeende overtreding op Andres Espinoza, had Club Brugge en niet Standard Luik de landstitel 2007/08 gewonnen.

Hijzelf zal voor het eerst in vier jaar niet promoveren. Bij Oud-Heverlee Leuven (2004/05), Sporting Charleroi (2005/06) en Germinal Beerschot (2006/07) zette hij na één seizoen al een stap hogerop. Dit keer ligt de nieuwe uitdaging, waar hij telkens weer zo graag naar uitkijkt, bij dezelfde club: bij een beter Club Brugge verder openbloeien aan de top.

door christian vandenabeele