Peter t'Kint
Peter t'Kint Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine

Haast onopgemerkt gleed Lommel SK door deze competitie. Of liever, door het tweede deel ervan, want voor nieuwjaar deed de bekerfinalist van vorig seizoen nog wél geregeld van zich spreken. Er was de spektakelrijke competitiestart met een doelpuntenverhouding 10-16 na amper vijf speeldagen. En er was de onrust in de bestuurskamer en in de jeugdafdeling vlak voor nieuwjaar. Bovendien had de manager intern ook een conflict met zijn voorzitter, wat hem bijna aanzette tot opstappen. Maar de storm luwde en het werd weer rustig.

Vorig seizoen kampioen in tweede, de ploeg maar op twee plaatsen aangevuld, één uitgaande transfer : stabiliteit regeerde op sportief vlak. Omdat de kern toch wat smalletjes bleek uit te vallen, werden in de loop van het seizoen nog wat nieuwe buitenlanders ( Djokic, Valenta, Bjekovic) erbij gehaald, maar veel plezier had Lommel daar niet aan : de aanwinsten raakten vaak geblesseerd. Toch een lichtpunt in de slotfase van het kampioenschap : de doorbraak van Vit Valenta, een jonge lichtvoetige Tsjech, afgetest bij PSV en misschien nu al de beste transfer voor volgend seizoen. Valenta liet mooie dingen zien, mooie doelpunten ook en kan in aanvallend opzicht beslist wat bijbrengen ten nadele van Zsolt Baranyos.

Opvallende vaststelling : kende Lommel in zijn eersteklasseverleden elk jaar problemen met het scoren, dan liep het op dat vlak nu iets vlotter. Het duo TankaryWaligora leek in dat opzicht aan elkaar gewaagd. Anderzijds werden er ook meer doelpunten geslikt. Niet alleen te verklaren door iets opener spel, maar ook door individuele (positie)fouten als gevolg van iets minder kwaliteit. Dat Lommel achterin met een tekort aan gestalte worstelt, is al evenmin nieuw. Doelman Gert Davidts was niet altijd de meest zekere sluitpost en hij moest na verloop van tijd dan ook plaats ruimen voor Mark Volders. Met Wim Mennes verdween overigens alweer een eigen talent transfervrij. De problemen om goeie jeugd aan de club te binden, blijven bestaan.

Andere vaststelling : de tijd dat Lommel thuis met het mes tussen de tanden de groten opwachtte en ze geregeld scalpeerde, is voorbij. Anderlecht liet als enige nog twee punten achter bij het bezoek aan Noord-Limburg, maar de andere toppers wonnen er met verbazend gemak, al dan niet profiterend van wat blunders of misverstanden in de verdediging. Vooral de thuisnederlaag tegen Genk (met zware 1-5-cijfers) kwam hard aan.

Lommel speelde een voorspelbaar seizoen. Het loopt niet over van kwaliteit, maar heeft mentaliteit. Het verloor de topwedstrijden, maar won of pakte punten in élke belangrijke topper tegen rechtstreekse concurrenten in de rechterkolom van de rangschikking. Alleen in Westerlo werd zwaar verloren, maar andere tegenstanders konden het Limburgse blok niet ontwrichten. Als het moest, dan ging het : zuinige winst in Beveren, Aalst en Molenbeek, een punt tegen La Louvière na een draak van een wedstrijd, thuiswinst tegen de Waalse ploegen… Regelmatiger kan haast niet : net te kort tegen de top, maar goed genoeg om de brede onderlaag van zich af te houden. Zo red je je moeiteloos.

door Peter T’Kint,

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content