De afgelopen drie jaar werd Jérôme Efong Nzolo uitgeroepen tot Scheidsrechter van het Jaar, maar het record van Marcel Van Langenhove (acht zeges) zal de Gabonese Belg wel niet breken. Met Paul Allaerts (winnaar in 2005 en 2006) en Frank De Bleeckere (van 2000 tot en met 2003 onklopbaar) heeft hij stevige concurrentie.
“De vertrouwde namen, ook al worden er met Virant, die het moeilijk had, Delferière, een groot talent, Loeman en Dierick een aantal goede jonge gasten klaargestoomd”, weet DeConinck. “Ook Verbist verbeterde merkelijk na zijn terugval en had een sterk jaar. Al-laerts haalde een zeer hoog niveau. Ik bewonder de rust die hij uitstraalt: bijna nooit wordt hij geconfronteerd met discussies en hete standjes. Sterk en allemaal heel natuurlijk. Allaerts oogt zeker, fluit wat hij ziet en zal ook nooit compensatie zoeken. Hij is niet beïnvloedbaar en absoluut geen thuisfluiter, wat psychologisch sterk blijft. Nooit fel gesticuleren of snel gele en rode kaarten tonen. Hij heeft de ideale persoonlijkheid om topscheidsrechter te zijn. Daarom is het jammer dat hij door zijn leeftijd moet stoppen. Een groot verlies!
“De Bleeckere is gewoon top, zowel in België als in de Champions League. Sinds hij in Europa beter begeleid werd en meer vertrouwen kreeg, ook specifiek psychologisch, laat De Bleeckere zich niet langer meeslepen door de omstandigheden. Vroeger bezondigde hij zich daar wel eens aan, compenseerde hij om iedereen tevreden te stellen. Hij maakte de laatste vijf tot zes jaar een enorme progressie en blijft een onvoorwaardelijke perfectionist inzake kledij, uiterlijk en imago. We moeten hem in België misschien nog iets meer inschakelen voor de toppers. Die zijn moeilijker te leiden dan Europese matchen, want de scheidsrechters staan daar meer ter discussie. In de Europa League en de Champions League wordt er gewoon veel fairder gevoetbald. Het gaat er om het spel. Het grote geluk voor de Belgische scheidsrechters is dat de meeste assistenten van een zeer hoge kwaliteit zijn. Vandaar dat De Bleeckere altijd met dezelfde mensen werkt. Hij stopt blijkbaar eind 2011. Het typeert hem wel. Liever afscheid nemen wanneer je bij de beste vijf van de wereld behoort, want dat is echt wel klasse.
“De glimlach bij Nzolo verdween wat, hij neemt het allemaal veel serieuzer op. Veel mensen gaan heel kritisch met hem om, gunnen hem duidelijk dat succes niet. Nzolo maakt ook foutjes, zoals iedereen, maar blijft wel sympathiek en een speciaal iemand. Maar het zegt veel dat de spelers hem blijven verkiezen, wat erop duidt dat hij vooruitgang boekt en respect afdwingt. Nzolo zal niet snel naast zijn schoenen lopen. Hij is heel emotioneel en apprecieert het wanneer iemand er een andere mening op na houdt. Het is een spelletje van geven en nemen dat hij heel goed beheerst. Nzolo weet perfect wanneer hij zijn macht moet gebruiken.”
