Als scholier was ik aangesloten bij Crossing Schaarbeek. In de eerste ploeg speelden toen mannen als Georges Leekens en doelman Jos Smolders, Smollie, nu een Brusselse brandweerman. Crossing speelde meestal tegen de degradatie, dus de ploeg waar we écht naar opkeken, was Anderlecht. “Ik heb altijd vol bewondering gestaan voor de manier waarop die club gerund is en voor de familiale sfeer die daar heerst. Het is uniek : Anderlecht is de Belgische club met het mooiste stadion, de meeste uitstraling, de grootste omzet en toch slaagt men erin om die gezellige, typisch Brusselse sfeer aan te houden. Als enige ter wereld hebben wij trouwens een sterrenrestaurant verbonden aan het stadion. Soms heb ik het gevoel dat de slogan van de ploeg, ‘ Mens sana in corpore sano’, eerder ‘ Bon vivant, haast u langzaam‘ zou mogen zijn. Ook het management van Anderlecht heeft altijd zeer goed gescoord en zoals veel traditionele familiale bedrijven passen die zich wel aan de moderne tijd aan, maar dat gebeurt zeer behoedzaam. Na decennia Michel Verschueren vindt Herman Van Holsbeeck stilaan zijn plaats in de managementstructuur. Het waren niet mannen als Alain Courtois die plots de grote ommezwaai wilden realiseren. Dat heeft niet gewerkt.

“Vroeger staken technische spelers erbovenuit, gewoon omdat er minder waren. Dat is mijn aanvoelen. De technische bagage van elke speler nu, zeker in eerste klasse, is groot. Vroeger had je nog heel wat spelers met één voet. Dat bestaat nu niet meer. Je hebt een goede voet en een hele goede. Overigens : technische hoogstandjes, da’s leuk, maar van mij mag het efficiënt zijn.

“Iemand als VincentKompany, meer ‘ Zinneke’, meer Brusselaar, kan je niet zijn. Iemand van bij ons, eigen kweek. Dat is de toekomst. En ik heb het daar met Johan Vermeersch en het bestuur van Anderlecht al vaak over gehad : in een goede verstandhouding tussen beide clubs kan er een goede breedtewerking ontwikkeld worden om de jongens van de straat te halen en ze te laten shotten. Er is ook nood aan een topschool in het Brusselse waar die talenten zich kunnen ontwikkelen. Langzaam maar zeker groeien we daar naartoe.” n

Gust De Coster