Heel wat spelers die een lange voetbalcarrière achter de rug hebben krijgen vroeg of laat een plaatsje in deze rubriek. Na Cisse Severeyns, Joël Bartholomeeussen en Patrick Teppers is nu die eer weggelegd voor Yves Buelinckx (22 juni 1972). De 42-jarige spits bond op 19 april van dit jaar nog één keer de voetbalschoenen aan alvorens ze definitief op te bergen. In zijn afscheidsmatch in tweede provinciale speelde hij met SK Leeuw tegen Lembeek.
“Afscheid nemen op eigen veld tegen de ploeg uit mijn woonplaats, ik had het niet mooier kunnen dromen”, zegt Buelinckx. “Toen ik aan het begin van het seizoen voor het eerst het speelschema zag, heb ik deze wedstrijd onmiddellijk met rood aangestipt. Gelukkig bleef ik gespaard van blessures, want die speelden mij meer dan eens parten tijdens mijn carrière. De goden waren mij nu gunstig gezind en zo kon ik in schoonheid eindigen.”
Na zijn afscheid richtte de Brabander zich volledig op een ander aspect van zijn leven: het uitbaten van een kapsalon in de Sint-Rochusstraat (nr. 51) in Halle. “Mijn vader Théo, die me begeleidde toen ik mijn eerste stappen in de voetbalwereld zette, heeft me tijdens de puberteit aangemoedigd om voor de kappersstiel te kiezen, aangezien ik geen schitterende student was”, vertelt Buelinckx.
“Mijn pa heeft in 1974 een kapsalon geopend in dezelfde straat (nr. 67) waar ik er nu een heb. Vanaf mijn zestiende hielp ik hem af en toe als zijn agenda goed gevuld gewas. Eigenlijk had ik het werk in het kapsalon goed kunnen combineren met het voetbal, mocht Club Brugge mij in 1993 niet uitgenodigd hebben voor een gesprek.
“Vanaf dat moment heb ik voorrang gegeven aan het voetbal, al heb ik na blauw-zwart niet altijd op het hoogste niveau gevoetbald. Ik speelde achtereenvolgens voor Beveren (1996-97), Denderleeuw (1997-1998), RWDM (1998-2000), La Louvière (2000-02), FC Brussels (2002-03), AFC Tubeke (2003-06), Union Sint-Gillis (2006-08), Ternat (2008-10), SK Halle (2010-13) en SK Leeuw.
“Achteraf gezien vind ik dat ik het maximum uit mijn sportieve carrière gehaald heb, want ik was in mijn rol als spits niet echt gezegend met veel talent. De hoogtepunten van mijn voetballoopbaan zijn ongetwijfeld de twee wedstrijden met Club Brugge tegen Chelsea in de Beker voor Bekerwinnaars twintig jaar geleden. Na een 1-0-overwinning in het Venetië van het Noorden werden we op Stamford Bridge geklopt met 2-0. Het dieptepunt daarentegen is mijn passage bij Beveren waar ik vanwege een pubalgie geen enkele wedstrijd in het eerste elftal speelde. Die blessure hield me lange tijd van het veld.”
In zijn kapsalon, dat Buelinckx haarsnijder heet (“want kapper doet denken aan een speler onderuit halen”, lacht hij), herinnert een foto aan zijn periode als voetballer: de cover van 25 januari 1995 van ons magazine. Het was de enige keer, zo zegt hij zelf, dat hij de voorpagina haalde. “Als jonge gasten de affiche zien vragen ze wel eens of ik dat ben in het shirt van Club Brugge”, lacht hij.
“Voetbal is het geliefkoosde gespreksonderwerp in mijn salon. Ik heb supporters van uiteenlopende ploegen als klant: Anderlecht, Charleroi, Standard… Wat ik echt sympathiek vind, is dat supporters van Union niet aarzelen om de trein te nemen naar Halle, vanuit Brussel-Zuid of Vorst, om hun haren door mij te laten knippen.
“Als ik maar één ding mag onthouden van al die jaren, dan is dat vooral dat overal waar ik gespeeld heb ik mooie herinneringen heb nagelaten, zowel bij de bestuurders als bij de achterban. In mijn ogen hebben die herinneringen allemaal de waarde van een wereldbeker.”
DOOR BRUNO GOVERS
