door Koen Meulenaere

Dinsdag 15/10

Aivar Pohlak, een naam die wij absoluut moeten onthouden. Een aan de Baltische Zee aangespoelde Krim-Tartaar met een baard en lang haar en een dubbel gewatteerde motorjack. Een Hell’s Angel, zo lezen wij in de krant. Kreeg het aan de stok met Aimé Anthuenis die zijn Rode Duivels op het hoofdveld van Flora Tallinn wou laten trainen, terwijl Pohlak dat gezien de zware sneeuwval verbood. Die mens had uiteraard tweehonderd procent gelijk maar Aimé, die meende met de terreinknecht of met een ontsnapte crimineel te maken te hebben, wilde van geen wijken weten.

Haal de voorzitter van de club hier.

“Ik ben de voorzitter van de club.”

Haal dan de eigenaar van het stadion.

“Ik bén de eigenaar van het stadion.”

Haal dan de voorzitter van de Estse Voetbalbond.

“Ik bén de voorzitter van de Estse Voetbalbond.”

Haal de politiecommissaris.

“Ik bén de politiecommissaris”

Haal dan godverdomme de president.

“Ik bén godverdomme de president.”

Louis Michel zou Estland een prille democratie noemen, en alvast een container of twee vol FN-mitrailleurs naar ginder verschepen. “Hadden wij maar zulke clubvoorzitters”, zuchtte in De Standaard éois Colin.

Donderdag 17/10

Vragen over voetbal. Zelfs op de meest voor de hand liggende kennen wij het antwoord niet. Test uzelf. Hoe breed is de grote backlijn ? Wat is de afstand van de kleine backlijn tot de achterlijn ? Hoe dik mag een doelpaal zijn ? Wat is de omtrek van de middencirkel ? Waarom spelen weinig of geen ploegen in geel-wit of bruin-wit ?

Vandaag vroeg ons iemand wie op dit moment de best betaalde Belgische voetballer is. Zou u geloven dat wij daarvan niet het minste idee hebben. De Duitsers Mpenza en Goor misschien ? Of anschluss-Duitser Didier Dheedene ? Strupar ? Oliveira ? Joos Valgaeren bij de zuinige Schotten ? Mbo Mpenza ? Mbob Mpeeters ? Eric Deflandre op zijn bank in Lyon (Crédit Lyonnais) ? Daniel Van Buyten ? Of zou het nog altijd Philippe Leonard zijn ? Totaal vergeten en na Euro 2000 bij ons definitief afgeschreven, met Ferrari en al, maar inmiddels toch al aan zijn vijfde of zesde seizoen bij Monaco toe. Werk op de plank voor de mannen van Business of Cijfer : de toptien van de best verdienende Belgische voetballers.

Vrijdag 18/10

“Eerst zien we een heel mooie ochtendscène die de psychologie tussen Sam Gooris en Kelly Pfaff prachtig in beeld brengt.”

Wie anders dan Paul Jambers krijgt zoiets onnozels over zijn lippen ? De psychologie tussen Sam Gooris en Kelly Pfaff zeg, die associëren wij niet meteen met een mooie ochtendscène. “Ik bepaal nu zelf de opbouw van elke aflevering”, aldus een bescheiden Jambers in De Morgen, “want er moet een sterke menselijke touch in zitten. En ik ga ervan uit dat ik dat zelf beter aanvoel dan wie ook. In een tijd waarin het individu steeds centraler staat en we geëvolueerd zijn naar mini-gezinnen, heeft de kijker nostalgie naar een familiaal samenzijn zoals bij de Pfaffs…” Jaja Paul, “t is al goed.

Over de psychologie van Kelly gesproken. Zo was Dirk Abrams een keer op reportage bij Jean-Marie in München. En omdat Carmen en Jean-Marie naar een receptie moesten en madam Agnes naar haar zieke zuster, moest Abrams oppas spelen voor de drie gezusters Pfaff. Hoe langer wij deze rubriek vullen, des te vaker wij een déjà-lu effect ondergaan. Enfin, u kan het raden, ze waren geen vijf minuten het huis uit, Jean-Marie en Carmen, of binnen zat het er bovenarms op. Vooral Kelly en Debby stonden met het schuim op de lippen tegenover elkaar. “Past gij maar op,” riep de roodaangelopen Debby boos, “want van u weet ik iets.”

Zoiets moet je niet tegen Kelly zeggen, dat begrijpt ondertussen zelfs Sam Gooris. “Ah ja ! ? En wat zoudt gij van mij weten ?” Vroeg Kelly dus, bits. Debby, kwader met de minuut : “Dat zeg ik niet.” Kelly weer : “Ge durft niet.” Den Abrams : “Meisjes, meisjes toch.”

“Awel hè, als ge niet ophoudt zeg ik het tegen de mijnheer, wat ik van u weet, nà !” Dat was uiteraard weer Debby. “Gij kunt niets tegen de mijnheer zeggen want ge weet niks.” Even testen of u nog mee bent, wie was dit ? Kelly, juist. Debby : “Ik weet wel iets.” Kelly : “Ge weet niks.” Debby : “Jawel.” Kelly : “Neewel.” Den Abrams : “Is dat hier nu bijna gedaan ?” Lyndsey : “Wheeeeeiii.” Den Abrams : “Smoel toe zeg ik, of wilt ge mijn hand eens voelen ?” Lyndsey : “Glok.” Debby : “Ik zeg het toch aan de mijnheer.” Kelly : “Ge durft niet.” Debby : “Awel hè mijnheer, weet gij dat ons Kelly al haar op hare mik heeft staan ?” Bij Abrams is het er op datzelfde moment afgevallen.