Vijf minuten kunnen in het voetbal een wereld van verschil maken. Met de twee late goals tegen kampioen Anderlecht is STVV de laatste plaats kwijt. Twee dagen eerder klonk Stijn Vreven nog heel somber, maar plots is Sint-Truiden weer springlevend. Vreven zelf verhuisde zondagavond naar de bank.

Wat verandert die zege voor STVV?

Stijn Vreven: “Heel veel. Je krijgt nu weer een boost, de kentering zit er nog in. Tot voor de wedstrijd vroeg ik me af waar al die verhalen over de Hel van Staaien op gebaseerd waren, want die had ik tot dan nog niet gevoeld. Zondag leefde de Hel van Staaien weer. Wij wonnen door de twaalfde man. En door de spitsen die nu wél scoorden.”

Dat gebeurde voorheen niet. ‘Wij scoren niet en krijgen te makkelijk goals binnen’, haalde je nog kort voor de wedstrijd aan.

“Al in de voorbereiding voelde je dat een aantal posities in het elftal niet bezet waren en andere onderbezet. Op mijn plaats zijn er dan weer vier spelers. Terwijl je voorin moest bidden dat er niets met Peter Van Houdt gebeurt. In feite hadden we een startprogramma waar we wat punten konden pakken, maar al in de eerste wedstrijd liep het mis.”

Sommigen vinden jou ook geen meerwaarde voor de ploeg.

“Als ook maar één speler van STVV nu zou zeggen dat hij goed bezig is, zou dat heel irritant klinken. Dat geldt ook voor mij. Ze mogen meer op mij schieten als daarmee anderen gespaard blijven. Maar men mag van mij niet verwachten dat ik alles forceer, de voorzetten geef en ze er zelf in kop ook. Ik blijf een ploegspeler. Het deed wél pijn toen ik voor de wedstrijd las dat de voorzitter mij niet meer bij de nog gemotiveerde spelers noemt. Dan doe ik in de ogen van bepaalde mensen toch iets verkeerd. Want ik probeer wel altijd een voortrekker te zijn.”

Verbaal hield je je de voorbije maanden tegen je gewoonte gedeisd.

“Het klopt dat ik een heel andere cultuur gewend was. Eén van openheid, hardheid en verbetenheid. Maar Stijn Vreven moet zich aan STVV aanpassen en niet omgekeerd.”

Ben je dan niet meer veeleisend en open?

“Dat vind ik een moeilijke vraag.”

Je hebt toch niet je eigen normen verlegd, Stijn?

“Ik denk het wel. Blijf ik hier de Stijn Vreven van de afgelopen zeventien jaar, ben ik nu de dupe van de zaak. Ik heb signalen gekregen dat ik het niet moest aanpakken zoals in Nederland. Ik vind dat het bij topsport hoort, dat je hard bent, in de eerste plaats voor jezelf. Maar ik kan dat niet alleen. Het moet met het hele team.”

Heb je je keuze voor STVV al betreurd?

“STVV was wat ik wou: dicht bij de deur. Dat het moeilijk zou worden, verwachtte ik, niet dat we zo diep in degradatiegevaar zouden komen. Je moet weten dat ik, voor ik naar STVV kon, een gesprek had met Glen De Boeck, met wie ik nog voetbalde bij KV Mechelen. Hij wilde me naar Cercle halen als een aangekondigde speler van Blackburn op mijn positie niet zou komen. Die kwam ook niet. Maar toen meldde STVV zich, mijn oude club. Dus koos ik STVV boven Cercle. Zo vergankelijk is voetbal.”

Geloof je in het behoud?

“Absoluut. Wie twijfelt, kan maar beter vandaag opstappen en niet meer terugkeren. Zoals wij zijn er twaalf clubs in eerste. Het verschil tussen ons en teams als Moeskroen en Charleroi werd de voorbije maanden gemaakt door hun spitsen. Zondag ging dat plots beter, was er ook weer de goeie mentaliteit. Wel moet er straks absoluut versterking bij: geen spelers die drie uur de bal hoog houden, wél mannen met ballen aan hun lijf.”

Valt het Belgisch niveau, afgezien van STVV, na al die jaren Nederland mee?

“Het verschil met Nederland is toch wel groot, zowel tactisch, technisch als qua individuele kwaliteiten. Het gaat er nog altijd aan toe zoals toen ik hier vertrok, alles is gebaseerd op werkkracht en duels, en de betere buitenlanders komen niet meer naar hier.”

Dus?

“Dus kan je maar beter je eigen jongens een kans geven.”

DOOR GEERT FOUTRé