Hoe is het tussen jullie allemaal begonnen ?
( Beginnen allebei te lachen) Dat is een heel verhaal. In het hoger zaten wij samen in de klas en wij hadden zo een kliekske van drie jongens en drie meisjes, wie altijd dingen samen deden. Ivan en ik hoorden daar dus bij. Mijn twee vriendinnen kende ik al van in het secundair en wij gingen vaak naar de Rio. Toen we verder studeerden, kwamen die gasten erbij en gingen zij ook mee weg. Het klikte wel tussen ons, maar toch heeft het nog een hele tijd geduurd vooraleer we ook effectief een koppel werden. Het probleem was dat ik wel gevoelens voor hem had, maar eigenlijk niet wist dat die wederzijds waren. En aangezien we goede vrienden waren, was ik ook wel bang dat als ik het hem zou zeggen en hij niet hetzelfde voelde voor mij, het de sfeer in de groep niet echt ten goede zou komen. Tijdens een dagje aan zee heeft een vriendin dan toch tegen hem gezegd dat er wel iets was. Het weekend erop was het in orde.
Ben je zelf sportief ?
Nee, helemaal niet ! Vorig jaar ben ik wel een maand of drie, vier gaan zwemmen, maar toen sloot het zwembad een maand en dan was het om zeep. Ik ben niet meer terug geweest. Ik ben het wel van plan, hoor, want momenteel doe ik echt niets van sport en ik wil toch wel een klein beetje in conditie blijven. Ik doe het trouwens alleen : een uur aan een stuk baantjes trekken. Fietsen doen we ook wel geregeld. Maar daar houdt het bij op. Voetbal interesseerde me vroeger ook langs geen kanten. Nu wel natuurlijk… omdat het moet ( lacht). De thuiswedstrijden volg ik steeds van op de tribune, maar vraag me niet wanneer een speler buitenspel staat of niet, want dat heb ik nog steeds niet door. De doelpunten heb ik meestal wel gezien, maar voor de rest ben ik bij wijze van spreken meer bezig met wat de mensen aan hebben en welk kapsel ze hebben, dan met het spel zelf.
Kijken jullie dan ook nooit naar voetbalwedstrijden op televisie ?
Toch zelden. Dingen als Stadion volgen we wel en ook wanneer er stukjes van Mechelen op RTV komen, kijken we ernaar, maar verder blijft dat heel beperkt. Zelfs het WK hebben we niet echt gevolgd. Enkel de wedstrijden van de Belgen zagen we grotendeels.
Waar ben je in het dagelijkse leven zelf zoal mee bezig ?
Eerst en vooral ga ik full-time werken. Zoals Ivan zei, volg ik ook al drie jaar kookles. Dat is één avond op de week, maar ik moet zeggen dat Ivan meer feeling heeft om te koken dan ik. Op dat vlak mag ik dus zeker niet klagen. En verder… De tijd die nog overblijft, doe ik het liefst dingen samen met Ivan en de familie.
Is romantiek belangrijk in jullie relatie ?
Oh ja, Ivan is heel romantisch. Ik denk zelfs dat hij romantischer is dan ik. Ik herinner me dat hij me ooit eens wijsmaakte dat ik mee moest naar een supportersavond. Uiteindelijk nam hij me mee naar een restaurantje voor een gezellig etentje. Hij doet zo’n dingen wel vaker en we houden allebei van gezelligheid. In ons appartement staan bijvoorbeeld altijd wel enkele kaarsjes.
Wat is zijn meest typische karaktertrek ?
Hij is altijd goedgezind ! Ik heb hem echt nog nooit humeurig geweten. Zelfs ’s morgens niet !
Ben je snel jaloers ?
Nee, dat denk ik niet. Gezond jaloers, ja, maar dat is hij ook. Ik heb ook geen problemen met de aandacht die hij krijgt, want ik hou me sowieso liever een beetje op de achtergrond. Ik ben fier op hem, maar laat hem liever het woord voeren. Hij kan het trouwens goed uitleggen, hoor ( lacht). Als kapitein van de ploeg moet dat natuurlijk ook wel.
door Ilse Peleman
