Racing Genk nam zondagochtend “met spijt” afscheid van Hein Vanhaezebrouck. In het perscommuniqué bedankte het hem voor zijn enthousiasme, arbeidskracht en voetbalkennis die hij gedurende zes maanden ten dienste van de club stelde en wenste het hem het allerbeste in zijn verdere carrière als voetbalcoach.

Het was niet de toon die voorzitter Herbert Houben in het begin van de week in de media aansloeg. Na de nederlaag op KV Kortrijk zei hij dat hij bij Vanhaezebrouck zelfkritiek miste. Hij was te rade gegaan bij vier trainers met een fatsoenlijk palmares en alle vier noemden ze zijn 3-4-3-spelsysteem onrealistisch. “Waarom neemt Vanhaezebrouck beslissingen tegen de visie van andere specialisten in”, vroeg hij zich af. “Is Hein de enige slimmerik of zijn de anderen dommeriken?”

Wat Vanhaezebrouck van Genk vond, liet hij al na drie speeldagen heel duidelijk weten in interviews op Sporza Radio en in Sport/Voetbalmagazine. Hun portemonneetje was veel te klein gebleken om de hem gemaakte transferbeloften te realiseren. Dat kwam omdat er in het vorige seizoen twee tot drie keer meer geld was uitgegeven dan voorzien. Voortaan konden er maar beter geen luchtbellen meer geblazen worden. Supporters verdienden de waarheid te kennen: in die omstandigheden willen wedijveren met de top is pokeren. Als hij zag wat er de voorbije jaren allemaal aan spelers was aangetrokken, vroeg hij zich ook af of er wel voldoende was nagedacht over het mentale evenwicht in de groep. Hij zag veel goede voetballers maar geen enkele leider. Om topambities waar te maken, zijn er mannen met ballen nodig. Aldus sprak Vanhaezebrouck.

Het was de manier waarop Genk zich doorgaans presenteerde: als een team dat bij momenten aardig combineerde, maar moeilijk concretiseerde en makkelijk wegzakte; als een ploeg ook waarin de ‘vedette’ Elyaniv Barda niet rendeerde en het ’toptalent’ Kevin De Bruyne nog niet doorbrak.

Vorig seizoen eindigde het als achtste, het jaar ervoor als negende. De opdracht van Vanhaezebrouck luidde: minstens top zes halen en deelnemen aan play-off 1. Genk sloot de heenronde af als elfde op zes punten van de zesde geklasseerde. In principe is dat geen onomkeerbare situatie, maar gezien de vernietigende krachten die bij bestuur, supporters en media waren vrijgekomen, leek de positie van de trainer niet lang meer houdbaar. De openbare aanval van de voorzitter noemde Vanhaezebrouck in de pers een poging om zijn autoriteit in de groep te ondermijnen. Als zij die erop zitten te wachten nog vaak genoeg proberen, zullen ze er misschien ooit wel in slagen om problemen in de kleedkamer te veroorzaken, merkte hij op. Hij vergeleek het met toestanden die hij bij de West-Vlaamse provincialer White Star Lauwe zag gebeuren in de tijd dat zijn vader er secretaris was. Het was een strijd die hij niet kon winnen. Op Moeskroen mocht zijn elftal na de uitsluiting van Mathieu Assou-Ekotto 55 minuten tegen tien man voetballen. Het kon alleen in eigen doel scoren. Het is ook symbolisch voor de gang van zaken binnen de club.

Algemeen directeur Dirk Degraen legde niet alle schuld bij Vanhaezebrouck. Hij gaf aan dat ook het bestuur foute beslissingen nam, dat de juiste conclusies misschien nog altijd niet zijn getrokken en dat er nood is aan vers kapitaal om niet in een neerwaartse spiraal terecht te komen.

Tot er een nieuwe hoofdtrainer is aangesteld, leidt assistent-trainer Pierre Denier de trainingen.

CHRISTIAN VANDENABEELE

‘Tegen Moeskroen kon Genk alleen in eigen doel scoren.’