De kiem van het succes van AA Gent tijdens het voorbije seizoen lag in de Ardennen. Frank Descamps van Wildtrails (*) organiseert er al negen jaar mee de teambuildingstages van Hein Vanhaezebrouck. Een monoloog over de geboorte van het groepsgevoel dat naar die onwaarschijnlijke landstitel leidde.

Frank Descamps: “Hein houdt van zijn routines en een van zijn routines is al negen jaar op rij het seizoen starten met een teambuildingstage in de Ardennen omdat je daar dan de sfeer voor de rest van het jaar opbouwt. Dat deed hij bij Kortrijk en bij Genk en nu ook bij Gent. Zijn idee van een teambuilding is: wanneer je ter plaatse aankomt meteen het zwaarste doen. Er na de vakantie dus meteen invliegen. Het is in zekere zin ook een soort conditietest. Spelers met nog enkele kilo’s te veel en onvoldoende conditie voelen dat direct. Sommige opdrachten worden trouwens met een hartslagmeter aan gedaan.

“In zijn manier van werken maakt hij verschillende teams, zet deze in verschillende competities tegenover elkaar en kijkt dan hoe iedereen zich gedraagt. Hein wil spelers die de voetjes op de grond houden. Om het op z’n West-Vlaams te zeggen: hard werken en voortdoen. Aan het team dat er de laatste maanden van het seizoen stond, is vorig jaar in juni bij ons in Jupille gebouwd. Vanaf de eerste dag was het: wij, wij, wij; het team, het team, het team. Bij AA Gent is iedereen betrokken. De man die de lijnen trekt en het veld onderhoudt, de mensen die koken, de schoonmaakploeg,… Hein wil steeds het teamgebeuren naar voren laten komen en werkt daar permanent aan. Daar is het hele programma tijdens de teambuildingstage ook op gericht. Alles doe je er samen. Michel Louwagie en Ivan De Witte zijn toen ook in de Ardennen geweest en ook zij werden betrokken in de activiteiten: tijdens bepaalde avondrituelen en competities zaten ze in de jury. Zo’n teambuilding is een weekje van intens samen zijn, dag en nacht, en van samen beleven van a tot z. ’s Ochtends laat Hein de spelers zelf de tafel dekken en ’s avonds laat hij ze de afwas doen. Alle vaste structuren worden doorbroken.”

Rots

“Nieuwe mensen worden zo meteen mee opgenomen. Er waren er die hun ogen opentrokken en zich afvroegen: oei, wat gebeurt er hier?! Maar als ze achteraf de film terugdraaien, kunnen ze dat wel beter plaatsen in een teamcontext en een wij-gevoel.

“Je leert mensen zo ook op een andere manier kennen. Er wordt weleens gezegd: wat leer je daar nu mee door ’s nachts midden in de bossen gedropt te worden, samen aan een rots te hangen of vierhonderd meter met een balk van tachtig kilo half zwemmend door het water te lopen? Maar het is elkaar steunen en elkaar leren kennen in moeilijke situaties die niet aan het voetbal gelinkt zijn. Door hen uit hun comfortzone te halen en hen in een situatie te zetten die ze niet kennen, komen ze allemaal op dezelfde lijn terecht. Ooit zijn spelers van KV Kortrijk tot een gat in de nacht verloren gelopen in the middle of nowhere. ‘Help, waar moeten we naartoe?!’ Terwijl een ander groepje op datzelfde moment wel perfect het parcours doorheen bos, netels, lang gras en water aflegde. Snap je?

“Een groot deel van de voetballers is op een bepaalde manier toch een beetje verwend. Ze zijn een voetbalstadion en mooie velden gewoon. Sommigen zagen nog nooit een rots en een boom van dichtbij. Als je ze helemaal weghaalt uit hun comfortzone komen ze in een totaal andere context terecht. Zoals Hein het aanpakt, ken je mensen na zo’n weekje buiten het klassieke voetbalwerk tien keer beter. Doordat ze dingen moeten doen die ze niet kennen, moeten ze overleggen en dan kijk je hoe ze daarop reageren. Zeggen ze ‘foert, doe jij het maar’ of blijven ze vechten tot het einde? De insteek bij het maken van het programma was: competitie en winnen, samenwerken en grenzen verleggen. Hein zet al die mensen de hele tijd tegen elkaar op in verschillende teams. Elke avond werd er gebouwd aan sfeer, gezelligheid en samenhorigheid, maar ook tijdens die activiteiten stak hij de onderlinge competitie in gang. Elke moment van de dag was er wel ergens competitie.”

Rebel

“Assistent-trainer Peter Balette sprak van ‘de braafste kleedkamer ooit’. Maar dat komt omdat de rebellen weg zijn. Dat zag je toen al gebeuren. In plaats van ego’s als een Habibou te laten aanmodderen met andere, goeie elementen, stak Hein ze na een tijdje samen in één team. Die deden dat goed, maar wel uit frustratie. (lacht) Dat typeert een beetje Hein: je werkt mee of je werkt niet mee. Diegenen die niet meewerken, zitten nu niet meer bij Gent. Wie dat zouden zijn, was toen al duidelijk. Dat is toch een van de belangrijkste zaken die je bij deze ploeg ziet, vind ik: geen ego’s, geen haantjesgedrag; minder sterallures dan elders. Hein wil geen ego’s, hij wil een team. Mensen die samenwerken. Daar hamerde hij op de stage constant op en dan krijg je een sfeeropbouw en een teamgevoel dat je voor de rest van het jaar meedraagt. Dat is de leidraad doorheen zijn manier van werken.

“Dat wij-gevoel, gewoon jongens onder elkaar, zonder kapsones: ik denk dat dat toch wel belangrijk is. Het zijn bij Gent niet de grote jongens en de grote verdieners, dus zit je er sowieso al met minder ego’s. Een Gershon, een Dejaegere, een Raman en al die mannen, dat zijn eenvoudige gasten die er gewoon voor gaan. De eenvoud van de ploeg, de voetjes-op-de-grondmentaliteit en al die kleine facetjes die Hein er tijdens de teambuildingstage inbracht en waar hij het hele jaar op doorbouwde: dát is volgens mij de basis van het succes.

“Het gaat om het opbouwen van een totaalplaatje met veel facetten. Het is ook het samen zetten van net de juiste mensen, het neen durven zeggen tegen bepaalde spelers en anderen een kans en vertrouwen geven. Hein is sterk in analyse en de architect van de opstellingen. Maar hij laat zich ook omringen en ondersteunen door mensen als psychologe Eva Maenhout bijvoorbeeld, om die enkele percentjes extra die soms het verschil maken er nog bij te kunnen krijgen.

“Hein is iemand die tussen zijn mensen zit en mee plezier maakt. Wanneer ze voor het ontbijt gingen lopen, reed hij zelf mee met de mountainbike; en wie hem kent, weet dat hij dan mee afziet. (lacht) Ik ken hem al lang en de enige verandering die ik bij hem zie, is dat hij nu langs de lijn een kostuum draagt en vroeger een trainingspak. De teambuildingstages werden al die jaren aangepast en gefinetuned op basis van ervaring. In het begin met KV Kortrijk was het drie dagen, nu is het vijf dagen. Maar altijd al is het een mix geweest van teamactiviteiten, fysieke oefeningen, funmomenten en voetbal.”

Roes

“De sfeer vorige zomer was echt supergoed. Een van de opdrachten was met professioneel brandweermateriaal zo snel mogelijk een brand blussen – weliswaar niet een brand met echte vlammen. Hun betrachting was het record te breken en daar zijn ze ook in geslaagd. Dat zorgde voor een enorme ambiance. Heel het jaar door is dat de ingesteldheid gebleven. De roes waarmee dit seizoen mooie dingen werden neergezet, was toen al aanwezig. Intussen werd dat brandblusrecord al verbeterd door een firma. Maar ik weet zeker dat Hein dat straks weer zal willen breken. En: dat zijn mannen daar ook in zullen slagen.” (lacht)

(*) Wildtrails is gespecialiseerd in het organiseren van seminaries, teambuildings, evenementen en trainingen op ieders maat. Zie www.wildtrails.be.

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content