Tien maanden is het geleden dat Dick Advocaat als de nieuwe bondscoach werd voorgesteld en de media zich net niet verdronken in een zee van euforie. Zelden werd over een trainer zo het wierookvat uitgeschud als over Advocaat, toen de Nederlander voor het eerst op een persconferentie het woord nam was er bijna sprake van een blinde adoratie. Hoewel Advocaat in eigen land niet echt als een moedige trainer gold, heette hij een avontuurlijke coach te zijn, een apostel van het professionalisme die het Belgisch voetbal uit de duisternis zou bevrijden.

De kleine generaal werd Advocaat genoemd, maar al snel bleek het om een kleine garnaal te gaan, verblind door opportunisme en een ziekelijk verlangen naar geld. Na zeven maanden, drie overwinningen, twee nederlagen en wat bijklussen bij AZ versaste hij naar Rusland, niet gehinderd door enige schaamte. In de kortstondige passage van Advocaat is de nationale ploeg nauwelijks een stap verder geraakt. Er waren alleen een paar zwaar uitvergrote disciplinaire ingrepen tegen die internationals die zich niet aan de regels hielden. Ze toonden alleen maar dat de nationale ploeg was uitgegroeid tot een bolwerk van anarchie.

Met Georges Leekens, wiens aanstelling aanzienlijk minder werd bejubeld dan die van Advocaat, is het woensdagavond in Finland weer herbeginnen. Leekens heeft met de kleine garnaal één zaak gemeen: hij trekt rechte lijnen en kijkt niet naar namen. Of hij in het hoge Noorden veel wijzer wordt, is twijfelachtig. Daniel Van Buyten en Marouane Fellaini ontbreken en verschillende internationals in buitenlandse loondienst missen competitieritme.

Nog steeds ontstaat de indruk dat deze nationale ploeg een goudmijn is. Het is een uitloper van de halve finale die twee jaar geleden op de Olympische Spelen in Peking werd gehaald, een veredeld jeugdtoernooi dat ten onrechte werd opgeblazen. Hoog tijd wordt het dat al deze jonge talenten zich echt eens profileren op het internationaal podium. In hun buitenlandse (top)clubs draaien ze goed mee, als schakels in een goed geoliede ketting. Maar moeilijker wordt het als ze samen moeten spelen. Deze generatie kan niet blijven teren op het talent dat hen wordt toegemeten.

Uiteraard weet Georges Leekens waar de problemen liggen. Een paar weken geleden zei hij nog in dit blad zich te ergeren aan voetballers die meer praten dan presteren. Leekens hamert op complementariteit, hij kijkt naar rendement en mentale sterkte, zag op het WK het belang van infiltrerende middenvelders en oprukkende backs en streeft naar diepgang in het spel. Een aanvallend ingestelde ploeg zal dat niet opleveren. Leekens is geen romanticus maar een realist. Hij wil wel eens praten over het verleden waarin de Rode Duivels op hun best waren als ze, gegroepeerd voetballend, de tegenstander verplichtten om lateraal te voetballen.

Het zal op 3 september in de eerste EK-kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland tot een voorzichtige aanpak leiden. Juist de ploeg van Joachim Löw staat model voor de evolutie van het voetbal en het door Leekens gekoesterde gegeven dat het niet om namen gaat. Zonder de geblesseerde vedette Michael Ballack, de man die alle ballen kwam ophalen en in zijn eigen tempo het spel verdeelde, liep het veel beter. Omdat er talenten klaar stonden, producten van een gestructureerd jeugdplan, geïnspireerd op de vloeiende technische stijl die in de Spaanse jeugdploegen zit. Van die visie werd niet afgeweken.

Het ontwikkelen van een visie is in dit land te hoog gegrepen. Er wordt veel verteld en weinig geconcretiseerd. Nieuwe initiatieven zijn er alleen om geblokkeerd te worden. Vorige week waren de Vlaamse politieke partijen plots verbolgen over de hoge eisen die de FIFA in verband met de organisatie van een WK stelt. Dat was zowaar groot nieuws. Terwijl achteraf bleek dat niemand die voorwaarden echt kende. Zeker senator Bert Anciaux niet die zelfs riep dat er op de autostrade een rijstrook moest worden vrijgehouden voor de wereldvoetbalbond. Wat een gebrek aan competentie.

Maar zo gaat dat vaak in dit land: iedereen meet zich het recht toe om gelijk wat te roepen. Zonder te weten waarover het gaat.

door JACQUES SYS

“Iedereen roept maar wat.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content