Morgen begint het team van Jean-François de Sart aan zijn olympische opdracht. Eerste tegenstander is Brazilië.
Tien dagen geleden vertrok de Belgische olympische voetbalploeg naar China en morgen beginnen de jonge Rode Duivels in het stadion van Shengyang aan hun olympische queeste met het duel tegen Brazilië. De enige referentiepunten waarop de jongens van Jean-François de Sart kunnen terugvallen zijn de vriendschappelijke interlands die werden gespeeld tegen Nederland en Zuid-Korea.
Sinds tien dagen probeert het olympische team zich aan te passen aan de hitte en de grote luchtvochtigheid in China. Na enkele dagen in Yantai en een omweg via Seoel, kwamen ze vorig weekend aan in Shenyang, waar ze op 7 augustus tegen Brazilië spelen en op 10 augustus tegen China. Deze stad met zeven miljoen inwoners, waar de mooie actrice Gong Li is geboren, bevindt zich op 750 kilometer van Peking en is de hoofdplaats van Liaoning in Noord-China, niet zo ver van de Noord-Koreaanse grens. Hier moet het Belgische team dus de olympische sfeer ontdekken in een hotel waar ook alle andere olympische selecties logeren die in Shenyang aanwezig zijn.
Onzekerheden
Rond de olympische ploeg blijven heel wat vragen bestaan. Niet omdat de voorbereiding niet professioneel zou zijn aangepakt. De staf van De Sart liet immers niets aan het toeval over en stelde alles in het werk om de ploeg optimaal klaar te stomen. Rond twee sleutelfiguren uit de groep, Marouane Fellaini en Vincent Kompany, blijven problemen bestaan. Nog altijd is er niemand bij de Belgische voetbalbond die weet hoe lang de speler van Hamburg in China zal blijven en toen werd aangekondigd dat de ploeg uit de Noord-Duitse havenstad hem alsnog vrijgaf, wist niemand met zekerheid of dat echt wel zo zou zijn. Sommige sceptici zagen het feit dat hij vlak voor zijn vervanging in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland naar zijn bil greep als een voorteken dat hij er in China niet bij zou zijn. Maar De Sart voelde de bui hangen en zei op de persconferentie dadelijk dat Kompany helemaal niets had, zodat daarover alvast geen polemiek kon ontstaan.
Het geval-Fellaini is al even complex. De middenvelder van Standard kwam in China met de groep aan, maar hij zal zijn valiezen al kunnen maken na de wedstrijd tegen Brazilië. Het vertrek van Kompany en Fellaini is natuurlijk geen probleem, als België al snel uitgeschakeld zou zijn. Maar als de wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland zal beslissen over de al dan niet kwalificatie voor de kwartfinales, dan zouden ze uiteraard flink wat kritiek krijgen. Na de loting voor de Champions League heeft Standard duidelijk laten weten dat het rekent op Fellaini voor de match tegen Liverpool. Fellaini zal dus maar één wedstrijd spelen in China!
Al dit gedoe heeft de nodige gevolgen gehad. Terwijl De Sart altijd had beweerd dat hij nood had aan een ander type spits dan het duo Moussa Dembélé– Kevin Mirallas, en om die reden Mbo Mpenza had opgenomen in de voorselectie van 28 en Giuseppe Rossini bij de groep van 22, besliste hij nu om de kersverse spits van KV Mechelen als reserve aan te duiden. Rossini is natuurlijk geen technische parel, maar hij heeft wel zijn gestalte mee en zou als de omstandigheden dat vereisen eventueel als breekijzer kunnen dienen. Het is dan ook met heel wat spijt in het hart dat de coach besliste om hem op te offeren. “Ik heb er uiteindelijk de voorkeur aan gegeven om te kiezen voor bijkomende verdedigers en middenvelders.” Dat is op het eerste gezicht niet erg logisch aangezien vooral vooraan de wisselmogelijkheden niet al te talrijk zijn en aangezien in het oefenduel tegen Oranje bleek dat er wel veel kansen werden gecreëerd, maar dat er een manifest gebrek aan scorend vermogen was. Toch had De Sart weinig andere keuze, omdat hij vreesde dat Kompany uiteindelijk toch niet mee zou mogen en dat Fellaini na twee wedstrijden zal opstappen. Daarom hield hij liever jongens als Jeroen Simaeys, die zowel verdediger als verdedigende middenvelder kan zijn, en Laurent Ciman, die eventueel Kompany zou kunnen vervangen, bij de selectie.
Bij de debriefing na de Olympische Spelen zal De Sart ongetwijfeld in zijn rapport schrijven dat hij door de clubs niet echt werd geholpen. Standard eiste luidop dat hij slechts twee van de vier spelers zou oproepen die voor een olympische selectie in aanmerking kwamen. En vorige week kwam daar nog de eis bij dat Fellaini na één wedstrijd terug naar België moest. Anderlecht stelde zich discreter op, maar zag uiteindelijk geen enkele van zijn spelers in de selectie opgenomen worden. Club Brugge maakte dan weer duidelijk dat het met de selectie van Ciman en Simaeys niet erg opgezet was door beide spelers te verplichten tot een training bij de club op het ogenblik dat ook de nationale selectie een training afwerkte. Om beide spelers niet te overbelasten zag De Sart zich dan ook verplicht om de twee jongens van blauw-zwart vrij te stellen van de laatste trainingssessie op Belgische bodem. Toen hij om een reactie werd gevraagd, antwoordde hij diplomatisch dat hij liever geen commentaar gaf.
De Belgen leken op alles voorbereid te zijn na tests om de reacties op de grote hitte en luchtvochtigheid te meten. Bij aankomst in Yantai keken ze echter toch verrast op. Bij de eerste training verloor doelman Yves Ma-Kalambay liefst vijf kilogram. Om dat verlies te compenseren moest hij 7,5 liter water drinken. De spelers trainen trouwens met ijsgekoelde hesjes om zo hun lichaamstemperatuur te verlagen, maar veel helpt het niet. De Sart besliste omwille van de loden hitte meteen om de trainingen altijd op het einde van de dag te geven. “Dan is het doenbaar en aangezien we ook niet vroeger dan 17 uur zullen moeten spelen, verwacht ik uiteindelijk niet dat de hoge temperaturen ons parten zullen spelen.”
In de laatste fase van de voorbereiding verliep alles alvast behoorlijk vlot. Mirallas en Stijn De Smet, die nog gekwetst waren toen ze uit België vertrokken, speelden mee in de laatste vriendschappelijke wedstrijd tegen de -20-jarigen van Zuid-Korea.
De Belgen
De Sart zal wellicht geen konijn meer uit zijn hoed toveren. De samenstelling van het team dat hij de wei in zal sturen, ligt min of meer vast. De ploeg die het tegen Nederland opnam was wellicht een typeploeg. Yves Ma-Kalambay stond weliswaar tussen de palen, maar zal normaal moeten wijken voor Logan Bailly. Eigenlijk is de belangrijkste vraag of de coach voor een 4-5-1 of voor een meer klassieke 4-4-2 zal kiezen. Aangezien bij het duel tegen Oranje Mirallas geblesseerd was, koos De Sart in Genk voor een 4-5-1 met Dembélé als enige spits en Faris Haroun in steun. Maarten Martens acteerde op de linkerflank en daarachter speelden nog twee defensieve middenvelders. Op de voor hem niet gebruikelijke positie deed Martens het alvast vrij behoorlijk. Als Mirallas echter terugkeert, zou het logisch zijn dat Dembélé wat meer naar achter speelt en dan zou Haroun eventueel uit de ploeg kunnen verdwijnen. Op rechts leek Anthony Vanden Borre altijd een certitude, maar de zeer sterke prestatie van Tom De Mul tegen Nederland vergroot voor de speler van Sevilla zeker de kans op een basisplaats. Tegen Brazilië zal de bondscoach wellicht niet het risico durven nemen om slechts één verdedigende middenvelder op te stellen, maar misschien opteert hij voor het duel tegen China wel voor een meer gedurfde aanpak. Logisch gezien zal Jan Vertonghen weer op de bank moeten plaatsnemen. Al dient gezegd dat het systeem met vijf middenvelders veelbelovend oogt, want in het duel tegen Oranje kon het Belgische middenveld domineren en de Nederlanders naar de keel grijpen. Het duo Fellaini-Vertonghen is erg complementair en beide spelers kunnen ook aanvallend voor gevaar zorgen: Fellaini door zijn kopbalsterkte bij stilstaande fases en Vertonghen door zijn goede afstandsschot.
Het defensieve compartiment ligt in ieder geval vast: Sepp De Roover (rechts), Kompany en Thomas Vermaelen (centraal) en Sébastien Pocognoli (links). Op rechts liet Ciman tegen Nederland wel aardige dingen zien, maar De Roover speelt soberder en brengt offensief meer bij. Op links lijkt Pocognoli geen concurrentie te hebben, want Landry Mulemo, die offensief weliswaar iets meer kan bijdragen, speelde zo zwak dat hij de speler van AZ niet zal bedreigen.
De tegenstand
Brazilië zal bijzonder sterk zijn. Misschien zelfs sterker dan het A-team dat er een mislukte start op heeft zitten in de kwalificatiewedstrijden voor de Wereldbeker 2010. Bij de jonge selectie zitten al een paar spelers die bewezen hebben dat ze heel wat in hun mars hebben. In de spits heeft Pato sinds zijn komst naar AC Milan in december de harten van de tifosi van de rossoneri veroverd. Jô, de vroegere topscorer van CSKA Moskou, werd recent aangetrokken door Manchester City voor 24 miljoen euro, het hoogste bedrag dat de club ooit voor een speler neertelde. Middenvelder Anderson speelde een bijzonder sterk eerste seizoen bij Manchester United. Volgens sommigen was hij zelfs de absolute revelatie, al is het wel zo dat hij er op het einde van het seizoen helemaal door zat. Een andere middenvelder, Severino Lucas, stak al een aantal keer de neus aan het venster bij de eerste ploeg van Liverpool, maar de grote vedette van het team wordt ongetwijfeld Diego, de spraakmakende nummer 10 van Werder Bremen die onlangs nog werd verkozen tot derde beste speler van de Bundesliga, na Franck Ribéry en Luca Toni. Ook de verdedigers zijn niet de eerste de beste: Marcelo was 24 keer titularis als linksback bij Real Madrid, terwijl Rafinha een basisplaats heeft verworven bij Schalke 04. En om de jonge talenten te omkaderen deed Dunga, die zowel coach is van het A-team als van de olympische selectie, een beroep op niemand minder dan Ronaldinho, die na zijn afscheid van Barcelona aan zijn nieuwe bazen van AC Milan wellicht zal willen bewijzen dat hij niet gekomen is om uit te bollen.
In een oefenpot versloeg Brazilië alvast Singapore met 3-0. Dat gebeurde met de volgende ploeg: Renan – Rafinha, Alex Silva, Thiago Silva, Marcelo – Hernanes, Lucas, Anderson, Diego – Pato, Ronaldinho. Een belangrijk gegeven is ook dat in Brazilië voortdurend wordt benadrukt dat de auriverde nog nooit het olympische toernooi hebben gewonnen en dat het eindelijk tijd wordt om die lacune op te vullen. Zondag nemen de Belgen het dan op tegen China, dat zich al twee jaar aan het voorbereiden is op dit olympische toernooi, maar waar de sereniteit ver te zoeken lijkt. Drie weken geleden werd de Servische coach Ratomir Djukovic, die op het WK van 2006 nog de teugels in handen had bij Ghana, immers ontslagen. “Hij blijft echter consultant van de Chinese voetbalbond en het was trouwens hij die de oefenwedstrijd van de Belgen tegen Nederland bijwoonde”, legt de Chinese journalist Li Shaozhou van het magazine Titan Sport uit. “Zijn ontslag kwam er niet als gevolg van slechte resultaten, wel omdat hij een andere visie heeft dan de bond over het voorbereidingsprogramma.”
Zijn vertrek heeft alvast voor de nodige opschudding gezorgd. “De meeste Chinezen zien het alleszins somber in en ze geloven niet in de mogelijkheid om België te verslaan. Het team wordt daarvoor niet goed genoeg geacht, temeer omdat er aanzienlijke problemen zijn op de linkerflank. Momenteel probeert de grote vedette van het team, Zheng Zhi, op die positie te depanneren, maar dat lijkt niet echt te lukken. Wellicht omdat het voor hem een ongewone plaats is, maar het kan ook dat hij uit vorm is. Dat belet echter niet dat het team, dat al sinds verschillende jaren met een uitgekiende voorbereiding bezig is, op massale steun van het publiek zal kunnen rekenen. China kan het zich gewoonweg niet veroorloven om voor eigen volk de mist in te gaan en de Rode Duivels doen er goed aan ook met dat gegeven rekening te houden.”
Dat China hoe dan ook niet over zich heen zal laten lopen, bewees het ook in de op 0-0 geëindigde oefenwedstrijd tegen Servië, het land dat de Rode Duivels nog versloeg in de halve finale van het EK voor beloften. Over Nieuw-Zeeland, dat zich amper voorbereidde en naar China afzakt met totaal onbekende spelers, weten de Belgen momenteel nog zo goed als niets, maar De Sart maakt zich daar geen zorgen over. “Aangezien we slechts in de derde partij tegen hen moeten spelen, zullen we nog alle tijd hebben om hen in China te bekijken.”
door stéphane vande velde – beelden: belga
