Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Veel kans dat Club Brugge zich vanavond in Boekarest plaatst voor de derde voorronde van de Champions League. Tenminste, als iedereen erin slaagt zich normaal te gedragen.

Het was woensdag geen geschikte avond om af te geven op het systeem. Daarvoor was Club Brugge te goed geweest en was te zeer gebleken hoeveel ruimte 4-3-3 biedt, hoeveel mogelijkheden voor driehoeken, voor variatie, voor inspiratie, hoe het welzijn van het collectief en het individu er in harmonie kan zijn. Op voorwaarde dat de bal een beetje fatsoenlijk wordt geraakt natuurlijk, maar vermoedelijk geldt dat voor nog wel meer systemen. “Als ons concept niet deugt, waarom zie ik dan in België steeds meer ploegen die zaken van ons overnemen ?”, merkte Trond Sollied fijntjes op.

Het spel van Club was fris. Er was veel druk op de tegenstander en er werd weinig weggegeven. In de rechterbovenhoek werden afwisselend Serebrennikov en Duarte vrijgespeeld, in de linker Mendoza en Englebert. Backs werden aan de rand van de zestien meter in schietpositie gebracht, spitsen switchten, centers vanop de flanken waren redelijk, de vier offensieve posities voor doel vaak bezet bezet. Er waren spannende fases in het strafschopgebied van Dinamo, er waren betwistbare buitenspelfases, er werden kansen gecreëerd, open doelkansen, en drie goals gemaakt. José Duarte draaide goed mee; Rune Lange had geen last van de rug en droeg zijn betere schoenen; en Andrès Mendoza deed met zijn laatste van twee goals nog eens herinneren aan de mooie video die zijn komst naar Brugge twee jaar geleden vooraf was gegaan. Club was goed, het belang van André groot, alleen : het werd niet iets als 4-0 of 5-0, maar wel 3-1.

Manco 1 : er werd te weinig gehaald uit de mogelijkheden die er waren geweest. Alweer. “Kan ik niets aan doen”, zei Sollied. “Ik heb mijn beste spelers opgesteld.” Vooral na de 1-0 liet Club na Dinamo dood te doen wegens een gebrek aan precisie in de zone van de waarheid.

Manco 2 : het tegendoelpunt had er niet hoeven te komen. Een tegenstander mocht ongehinderd het middenveld oversteken en op de rand van het strafschopgebied ook nog ongehinderd afdrukken. Serebrennikov liep hem achterna, kwam er zelfs naast, maar gebruikte zijn body niet, tackelde niet, maakte evenmin een kleine overtreding.

Het zijn situaties waar Sergiy Serebrennikov te leren heeft van Marek Spilar, die andere nieuwkomer die behalve blijk gaf van een uitstekend positiespel ook o zo secuur en o zo geslepen bleek in allerhande duels en duelletjes. Nooit verkramping in stress-situaties (zonder dekking), iets waar andere verdedigers van Club wel last van hebben. “Spilar zal nog beter worden”, sprak Trond Sollied. “Hij zal ons dit seizoen internationale klasse bijbrengen.”

Serebrennikov deed het anders niet slecht. Dankzij zijn loopwerk en beweeglijkheid kunnen de linies misschien beter sluiten dan met de vele anderen die het vorig seizoen op die positie mochten proberen, dacht je tegen Lens al. Hij stond wel rechts in de driehoek dit keer, en Englebert links. “Omdat de voorbereiding uitwees dat hij er zijn beste wedstrijden speelt en het voor Englebert niets uitmaakt of hij links of rechts moet spelen”, motiveerde Sollied zijn keuze. “Serebrennikov was oké, hij werkt, hij probeert te doen wat gevraagd wordt en hij probeert te combineren, maar ik denk dat het nu belangrijk is dat zijn vrouw en kinderen kunnen overkomen en hij zich hier kan settelen en zo meer relaxed worden. In zijn spel moet hij voor zichzelf iets meer risico’s durven te nemen, eens een man proberen te passeren, want dat kan hij. Nu speelt hij iets te safe. Het is ook niet uitgesloten dat ik hem rechts in de spits zal gebruiken, want voor het middenveld is Tim Smolders na een jaar blessureleed duidelijk terug. En normaal zullen ook Sillah en Ceh almaar beter worden.”

Was Dinamo in Brugge niet opgewassen tegen de machine, wat wordt het in Boekarest ? Moet Club niet een mannetje meer op het middenveld posteren, werd zijn trainer op de persconferentie gevraagd. “Ik kan er een stuk of zes op het middenveld zetten, maar waarom zou het dan beter gaan ?”, vroeg Sollied zich af. “Als je je niet zo opstelt dat je zelf ook in staat bent iets met de bal te doen, ga je er zeker uit. In Boekarest wordt het een totaal andere wedstrijd, meer een mentale kwestie : te weten dat we ook daar kansen kunnen creëren en kunnen scoren, kunnen winnen zelfs. Hopelijk slagen we erin normaal te zijn.”

door Christian Vandenabeele

‘Spilar zal ons dit seizoen internationale klasse bijbrengen. Serebrennikov moet meer risico’s durven nemen.’ (Trond Sollied)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content