Ondanks een vertimmerd elftal en een razende trainer viel van titelstress weinig te merken zaterdag in het Vanden Stockstadion. Maar Anderlecht met of zonder Tom De Sutter, dat is een verschil.

Wat ze in Anderlecht ook zeggen of doen, het komt door de stress van de titelstrijd. Zelfs als het er goedlachs toegaat, heet de vrolijkheid uiterlijke schijn te zijn en de onderhuidse spanning heel goed voelbaar. Met moeite gelijkgespeeld bij de potstampers uit Tubeke? Spanning, stress, nervositeit. Kansen genoeg om het voor de rust al af te maken nochtans. Ook wel wat weggegeven, maar dat gebeurde ook tegen Dender. Toen werd het wel 4-0 en dan is iedereen het gestuntel achterin snel vergeten.

Het lijkt wel of de stress zich vooral van de media meester heeft gemaakt. Het verbale vuurwerk over en weer tussen Brussel en Luik blijft achterwege en dat scheelt kopij. Maar als je iets lang genoeg herhaalt, voltrekt het zich vanzelf. Ariël Jacobs die tijdens de probleemloze zege tegen Roeselare uit zijn sloffen schiet? En het op de persconferentie nog eens aftrapt ook? Zie je wel!

Selffulfilling prophecy. De voorspelling die werkelijkheid wordt. “Jullie hebben precies geen last van stress”, kreeg Jacobs vorige week te horen van een journalist aan de rand van het oefenveld. De teneur achteraf in de krant was toch weer anders.

“Blijkbaar kan het niet, geen stress hebben”, zegt de trainer. “In een situatie zoals de huidige verwacht men dat iedereen op de toppen van zijn tenen loopt. Als dat niet zo is, probeert men zaken te zoeken. Voor de wedstrijd tegen Dender had ik twee trainingen achter gesloten deuren. Paniek! Terwijl het niets met geheimen te maken heeft, want die bestaan niet in het voetbal. Je probeert gewoon een beetje rust te hebben in je voorbereiding.”

Jacobs’ irritatie op de persconferentie aan titelstress toeschrijven, ligt voor de hand. In werkelijkheid had het er niets mee te maken. Wel met zijn ergernis over nu al maanden weerkerende vragen als ‘welke wedstrijd verwacht je?’ en ‘hoe denk je dat de tegenstander zal spelen?’ Glazenbolvragen. Ergernis ook over de manier waarop hij zaterdagavond de speelbal werd van om een interview vechtende cameraploegen. Anderlecht beschikt over een legertje persverantwoordelijken, maar die stonden erbij en keken ernaar of waren in geen velden of wegen te bespeuren.

En toen moest hij de geschreven pers nog te woord staan.

Suárez & Losada

De Anderlechttrainer wond zich zaterdag ook op tijdens de wedstrijd. Weer koren op de molen van de stressadepten, maar haaks op hun theorie staat dat het pas gebeurde bij een 3-0-stand. De drie punten waren binnen. Waarom nog gestrest zijn?

Tom De Sutter en Lucas Biglia waren vroeg in de tweede helft uit voorzorg gewisseld voor Matías Suárez en Hernán Losada. Over de paraatheid van De Sutter had de hele week twijfel bestaan wegens de spierblessure die hij opliep in Tubeke. Bij 2-0 werd beslist om hem eraf te halen. De voorsprong was veilig en van op de bank zag men hem verkrampen. Toen teammanager José GarciaThomas Chatelle van het veld riep, ontstak Jacobs in razernij. De hele week was getraind met Suárez als diepe spits voor het geval De Sutter niet fit raakte. Op de bank was direct na de 2-0 de discussie over zijn wissel opgestart. Toch vergiste Garcia zich. Zijn functioneren staat intern al langer ter discussie. Dát en niet de stress veroorzaakte Jacobs’ woede-uitbarsting.

Ook achter de tweede wissel zat logica. Biglia had twee dagen voor de wedstrijd met hoge koorts het oefenveld moeten verlaten. Zelfs tot tijdens de opwarming hadden ploegmaats en staf geen goed oog in zijn paraatheid. Daarmee geconfronteerd verklaarde Biglia zich kort voor de aftrap wel degelijk fit. Uit voorzorg begon Losada zich al na een kwartier op te warmen.

Dat de van Germinal Beerschot overgekomen middenvelder opnieuw niet aan de aftrap stond, was een verrassing. Op maandag had hij van de trainer vernomen dat het zijn bedoeling was hem te laten starten tegen Roeselare. ’s Anderendaags sparde Anderlecht tegen vierdeklasser Grimbergen. Het werd 2-5, maar doelpunten of assists kwamen er niet van Losada’s voeten. Zijn prestatie was beneden alle peil. Toen hij zaterdag vernam niet in de basis te staan, stortte zijn wereld in.

Van die ontgoocheling bleek hij niet te zijn hersteld bij zijn invalbeurt. Losada ging in de 3-4-3-veldbezetting te nadrukkelijk als tweede spits spelen en bracht zo Bakary Saré in de problemen en het elftal uit balans. Ook Suárez negeerde de afspraken. Bij een uittrap van Davy Schollen liep hij Jelle Van Damme in de weg en ging zelf het luchtduel aan. Uit het balverlies dat daaruit volgde, scoorde Dissa de 3-1.

De slappe invalbeurten van beide Argentijnen bezorgden Jacobs een onbehaaglijke flashback. In Westerlo vier speeldagen geleden waren het Jonathan Legear en Sasha Iakovenko die met hun lusteloze slotoptreden de zege op de helling zetten. Ook toen zag iedereen hoe de trainer zijn papiertje van razernij op de grond wierp. Jacobs’ opwinding zaterdag was de opwinding van een trainer die spelers het elftal ziet schaden. Niet van een trainer die aan de titel denkt.

Tom De Sutter

Anderlecht voetbalde zaterdag niet als een ploeg die onder de stress gebukt gaat. De misstap in Tubeke was verwerkt. Vooral de balrecuperatie door Mbark Boussoufa en Thomas Chatelle was opmerkelijk. In hun beste periode dwongen zij hun tegenstanders keer op keer in de fout te gaan. Doordat de aanvallers het verdedigende werk niet schuwen, komt ook de Brusselse verdediging, toch vaak ter discussie gestaan, minder snel onder druk te staan.

De verdienste voor deze metamorfose wordt in niet geringe mate toegeschreven aan De Sutter. Zijn werkkracht werkt aanstekelijk op de ploegmaats. Het was dan ook geen toeval dat Roeselare het balbezit kon opeisen zodra Suárez en Losada op het veld stonden en ook Boussoufa er niet veel zin meer in had. Het West-Vlaamse tegendoelpunt voedde verder Jacobs’ ergernis. Met alleen Standard en Lokeren met een minder gepasseerde defensie had hij ook in dat klassement nog wel wat willen opschuiven. S

door jan hauspie