Vanavond spart Yves Vanderhaeghe met de Rode Duivels tegen Griekenland. Het duel geldt als voorbereiding op de twee WK-kwalificatie-interlands begin september : uit tegen Bosnië-Herzegovina (3/9) en thuis tegen San Marino (7/9). Daarna volgen in oktober de laatste twee wedstrijden : tegen Spanje (thuis) en Litouwen (uit). België staat vierde in de stand, op vijf punten van leider Spanje, dat al één wedstrijd meer speelde.

Wat verwacht je er nog van ?

Yves Vanderhaeghe : “Vrij veel. Ik verwacht dat we tegen Griekenland een vervolg breien aan onze voorgaande goede wedstrijden. We pakten 7 op 9 : dat is niet min, met een verplaatsing naar Servië erbij. Tegen Griekenland moeten we vooral voor het vertrouwen een goede prestatie neerzetten. Ik reken op winst. Maar uiteindelijk is die wedstrijd niet zo belangrijk, we weten waar we in Bosnië voor staan. Ik ben overtuigd dat we heel veel kans hebben om daar de drie punten te pakken. Een Belgische ploeg die moet winnen ? Dat zit goed. Tuurlijk ! Thuis tegen Bosnië zijn we slecht gestart, hebben het nadien helemaal omgedraaid, fantastische wedstrijd gespeeld en 4-1 gewonnen. Waarom zouden we ginder niet kunnen winnen ?”

Hoe anders voetballen is het voor jou in de nationale ploeg ?

“Bij Anderlecht word ik ook meer gebruikt als aangever. Slavia thuis was een slecht voorbeeld, maar in andere matchen ben ik vaak aanwezig, druk ik soms mijn stempel, kan ik een ander beter doen voetballen. Bij de nationale ploeg is het meer recupereren, recupereren en recupereren.”

Dus is het plezieriger voetballen in je club. Al je kwaliteiten komen er beter tot hun recht.

“Ik denk dat ik vooral de laatste zes maanden veel ogen heb geopend voor mijn voetballende kwaliteiten. Ik weet dat ik dat altijd heb gekund. Ik ga niet dribbelen of het mij moeilijk maken, ik speel de bal in één of twee tijden. Niet vergeten ook dat ik in de nationale ploeg twee keer rechts van Timmy ( Simons, nvdr) heb gestaan, in San Marino en thuis tegen Bosnië. De laatste keer, in Servië, stond ik gewoon weer voor de verdediging. Dat maakt toch wel een verschil. Want ook al ben ik een controlerende middenvelder, als ik rechts van Timmy sta, ben ik niet de man die hem in de weg loopt. Dan is het aan mij om ruimte te maken voor hem.”

Vercauteren heeft, zoals je zelf zegt, ‘een duidelijk omlijnde stijl van spelen’ ; bij de nationale ploeg heb je te maken met Aimé Anthuenis, die vooral vanuit de buik werkt. Dat is ook een verschil.

“Dat is wel waar, het is helemaal anders. Van spelers in de nationale ploeg mag je verwachten dat ze het ABC van het voetbal onder de knie hebben, maar ik weet wat je bedoelt. Anthuenis gaat uit van zijn buikgevoel. Je kunt ook zeggen dat je bij hem vrijheid van denken hebt.”

Bij Anderlecht weet je : verdediger speelt in op aanvaller en die kaatst terug op jou. Waar stel je je bij de nationale ploeg op in ?

“Op mijn eigen gevoel ( lacht). Er zijn wel automatismen, maar je hebt veel minder tijd om ze in te oefenen. Dat is altijd het probleem.”