Het Italiaanse voetbal wordt geteisterd door een cycloon die alles en iedereen omver dreigt te blazen.

Alles begon met het onderzoek naar het gebruik van farmaceutische producten bij Juventus. Onderzoeksrechter Raffaele Guariniello ontdekte tijdens de gesprekken met ploegdokter Agricola en gedelegeerd bestuurder AntonioGiraudo, dat er bij de Turijnse ploeg meer aan de hand was. Zo bleek dat algemeen directeur LucianoMoggi aan Pier Luigi Pairetto vroeg om scheidsrechters aan te duiden die de club gunstig gezind waren. Guariniello ontdekte bovendien dat Innocenzo Mazzini, vicevoorzitter van de bond, daarbij geen strobreed in de weg legde. Op basis daarvan werd een tweede onderzoek gestart om te bekijken of deze gestuurde scheidsrechterskeuze ook tot sportieve fraude had geleid. Bij dat onderzoek, geleid door de hoofdprocureur van Turijn, Marcello Maddalena, werden heel wat telefoontjes afgeluisterd. Op 21 september 2005 stuurde de hoofdprocureur zijn conclusies naar de Italiaanse voetbalbond. Daarin stelde hij dat het “verontrustend is dat een clubleider zoals Luciano Moggi kennelijk moeiteloos kan verkrijgen dat de scheidsrechters worden aangeduid die hij wil.” Het dossier dat de hoofdprocureur van Turijn aan de voetbalbond overmaakte, omvat zo’n duizend bladzijden. Enkele uittreksels spreken boekdelen.

Op 11 augustus 2004, daags na de Champions Leaguewedstrijd tegen Djurgården (2-2), belt Moggi met Pairetto, niet alleen verantwoordelijk voor de aanduiding van de scheidsrechters in Italië, maar ook lid van de UEFA-scheidsrechterscommissie.

Moggi : “Zeg, wat voor een uilskuiken van een scheidsrechter hebben jullie ge-stuurd ? Nu reken ik op jou voor de terugmatch in Stockholm. En stuur voor de wedstrijd op Messina maar Consolo en Battaglia, samen met Cassará.”

Pairetto : “Dat is al gefikst.”

Moggi : “En op Livorno wil ik Rocchi.”

Pairetto : “Op Livorno, Rocchi ? Sí.”

Moggi : “En op de Trofee Berlusconi, Pieri. Ik reken erop.”

Wat gebeurde er ? Rocchi floot inderdaad op Livorno, Cassará op Messina en Pieri tijdens de Trofee Berlusconi.

Op 1 september 2004, vóór de wedstrijd voor de Champions League tegen Ajax.

Pairetto : “Ik heb voor de match een grote scheidsrechter aangeduid : Maier.”

Moggi : “Schitterend !”

Pairetto : “Je ziet dat ik aan je denk, ook al vergeet je mij.”

Op 20 september 2004 verneemt Moggi dat Dondarini de wedstrijd op Sampdoria zal fluiten. En hij vraagt aan Pairetto om die scheidsrechter enkele aanbevelingen te doen. Daags nadien, enkele uren voor de wedstrijd, gebeurt dat ook.

Pairetto : “Hallo Donda, ik reken op jou om het niet in de soep te laten draaien.”

Dondarini : “Ik zal u niet ontgoochelen.”

Wat gebeurde er ? Juventus won met 0-3 met een eerste goal via een betwistbare strafschop en daarna eerst een toegekende strafschop aan Sampdoria die snel werd omgezet in een hoekschop.

Competitie vervalst

Daarmee is het onderzoek echter nog niet ten einde. De procureurs van Rome, Napels, Parma en Perugia lossen die van Turijn af. Uiteindelijk zouden vijf scheidsrechters Juventus en andere clubs hebben geholpen. Ook Gea, het makelaarskantoor dat geleid wordt door de zoon van Moggi, Alessandro, en de belangen van tweehonderd spelers, coaches en scheidsrechters verdedigt, heeft kennelijk boter op het hoofd en zou zelfs met geweld hebben gedreigd. Naast vader en zoon Moggi worden uiteindelijk ook bondsvoorzitter FrancoCarraro, de vroegere verantwoordelijken voor de aanduiding van de scheidsrechters, PaoloBergamo en Pairetto, en scheidsrechter MassimoDeSantis beschuldigd van bendevorming met het oog op het organiseren van fraude in sportwedstrijden. Concreet wordt Gea ervan beschuldigd de hele zaak te hebben gecoördineerd en volgens de magistraten waren 29 speeldagen van de 38 in het seizoen 2004/05 vervalst.

Ook andere scheidsrechters (Pasquale Rodomonti, Marco Gabriele, Paolo Dondarini, Paolo Bertini) en zes lijnrechters werden beschuldigd. Alle ondervragingen staan in een dossier van 2400 pagina’s met daarbij ook nog 10.000 pagina’s over de afgeluisterde telefoongesprekken. Volgens de procureur van Napels was het om diverse redenen gerechtvaardigd om tien clubs uit de Serie A en de Serie B af te luisteren. Drie van die clubs, Juventus op kop, zouden wel degelijk gefraudeerd hebben. Er worden 41 aanhoudingsbevelen uitgevaardigd.

De Santis : bendeleider ?

In 2004 bracht Franco Dal Cin de bal aan het rollen door te verwijzen naar een Romeinse maffiabende en een groepje scheidsrechters die de boel systematisch belazerden. Die werden heel het seizoen van nabij gevolgd. Er werd niet alleen gekeken naar het gedrag van de vermeende leider, De Santis, maar ook naar dat van Marco Gabriele en LucaPalanca. Nadat uit vele telefoongesprekken bleek dat de internationale scheidsrechter De Santis zijn collega’s onder druk zette, voegden de onderzoekers zijn naam aan die van de beschuldigden toe. Een grondige analyse van de voetbalgebeurtenissen leert dat Moggi wellicht al jaren met deze praktijken bezig was. Zo was er op 26 april 1998 een topper tussen Juve en Inter. In die match begaat MarkIuliano een flagrante penaltyfout op Ronaldo, maar scheidsrechter Ceccarini doet alsof zijn neus bloedt. En dat De Santis in het zaakje betrokken is, lijkt ook niet echt een verrassing. In 2000 keurt hij een geldig doelpunt van de dan bij Parma spelende FabioCannavaro af dat Juventus wellicht had kunnen uittellen in de titelstrijd met Lazio. Dat zorgt op dat moment voor veel opschudding, maar na een schorsing van enkele maanden lijkt iedereen het voorval vergeten. Twee jaar later, in april 2002, is Inter leider en leidt het in de wedstrijd tegen Chievo met 1-2 als opnieuw een flagrante overtreding wordt begaan op Ronaldo. De scheidsrechter – De Santis natuurlijk – zegt dat het om een schwalbe van de Braziliaan gaat. Chievo komt nog terug tot 2-2 en Inter verliest op de laatste speeldag de titel. Indertijd werd her en der al gesuggereerd dat het met de scheidsrechters en Juve niet helemaal koosjer was. De bond beweert nu weliswaar daar nooit iets van geweten te hebben, maar moet altijd perfect op de hoogte zijn geweest. De federatie heeft immers altijd zaken in de doofpot gestopt. Zo nam RiccardoPirrone, een scheidsrechter die slechts twee jaar op het hoogste niveau floot, in 2001 ontslag omdat hij genoeg had van de faveurtjes voor de grote ploegen en van allerlei louche praktijken. Officieel heette het bij de scheidsrechtersbond echter dat hij het voor bekeken hield na een aanvaring met een collega. Pirrone heeft dat altijd ontkend en onlangs trad hij nog eens uit de anonimiteit om kort en krachtig te verklaren : “Ik moet echt lachen als ik scheidsrechters nu hoor klagen, want ze waren verknocht aan het systeem, waarvan ze zich niet meer konden losmaken.”

Gokken

De procureurs van Turijn en Parma concentreerden zich eveneens op de hoge inzetten bij de weddenschappen voor bepaalde wedstrijden. De betrokken spelers zouden daarbij gebruik hebben gemaakt van valse namen. De eerste namen die naar buiten kwamen, waren die van doelman Gigi Buffon en drie ex-spelers van Juventus : Mark Iuliano, Antonio Chimenti en Enzo Maresca. Alle vier samen zouden ze 3 miljoen euro hebben ingezet en een van de vier zou voor 1,6 miljoen hebben vergokt bij twee wedstrijden voor de Italiaanse beker tussen Juventus en Atalanta (2-0-nederlaag in Bergamo, 3-3 in Turijn). Ondertussen is de lijst van de verdachten nog langer geworden. Ook ZeljkoKalac, de reservedoelman van Milan, staat er nu op. Vorige week vonden bij een veertigtal mensen, onder wie zo’n twintig voetballers, huiszoekingen plaats. Met name verscheidene spelers of ex-spelers van Friuli zouden boter op het hoofd hebben. Het gaat onder meer om Iaquinta en Pinzi (Udinese), Jankulovski (Milan), DiMichele (Palermo), Abeijon (Cagliari), ThomasManfredini (Ri- mini), Ferrante (Ascoli), Margiotta (Piacenza), Bia (ex-Inter en Bologna), Sosa (Napels), Walem, Pierini en Pineda (ex- Udinese), Scarlato (Crotone). Volgens de eerste lekken in het onderzoek zouden vooral Di Michele en Margiotta zwaar in de fout zijn gegaan, door te gokken, terwijl dat sinds november 2005 voor clubleiders en spelers strikt verboden is. Voordien mocht enkel gegokt worden op buitenlandse wedstrijden, niet op die van het Calcio. Spelers die nu nog actief zijn, riskeren alvast achttien maanden schorsing en wellicht nog langer, als ze ook international zijn.

NICOLAS RIBAUDO

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content