Vladimir Poetin wilde van Rusland dé sportnatie in de wereld maken. De recente dopingaffaires zijn een ferme streep door zijn plannen.

In de marge van de (tijdelijke) schorsing van Russische atleten voor deelname aan internationale toernooien maakte de IAAF bekend dat het toegewezen WK snelwandelen voor teams in Tsjeboksary (mei 2016) en het WK voor junioren in Kazan (juni 2016) afgelast zullen worden of een nieuwe bestemming zullen krijgen. Rusland mag van de werelddopingautoriteit WADA (voorlopig) ook geen toernooien meer organiseren (of zelfs zijn kandidatuur stellen) omdat ook het dopinglab in Moskou geschorst werd.

Een flinke streep door de plannen van Vladimir Poetin. Die is al jaren de ongekroonde nummer een van de wereldsport en maakte van zijn land het machtigste als het gaat om de mix van sportpolitieke macht en organisaties van (grote) kampioenschappen.

Dat bleek onlangs nog uit de Global Sports Nations Index van Sportcal. Dat onderzoeksbureau stelt jaarlijks een ranking op met de landen die de meeste internationale sportevenementen organiseren. Het neemt daarvoor de zeven voorbije en zeven toekomstige jaren in rekening. Rusland prijkt in die GSN-Index voor de tweede keer op rij op nummer een, voor Canada, het VK, China en de VS. Het heeft als enige land ook drie steden in de top twintig van de Global Sports Cities Index (Moskou op 3, na Londen en Rio, Kazan op 8 en Sotsji op 10).

Niet verwonderlijk als je de lijst bekijkt met de kampioenschappen die in Rusland al hebben plaatsgevonden en die (al dan niet) nog worden georganiseerd: in 2013 het WK atletiek in Moskou, in 2014 het WK judo in Tsjeljabinsk en de Olympische Winterspelen in Sotsji (plus de start van een jaarlijkse formule 1-race in dezelfde stad), dit jaar het EK allroundschaatsen in Tsjeljabinsk, het EK tafeltennis in Jekaterinburg en het WK zwemmen in Kazan, in mei 2016 het WK ijshockey en in 2018 de apotheose met het WK voetbal. (En dat is slechts een summiere opsomming).

Poetins achterliggende gedachte: Rusland als leidende sportnatie naast de VS plaatsen. Dat lukte al door Russische bobo’s op de juiste postjes te zetten in allerhande sportbonden zodat die kampioenschappen aan Rusland konden/kunnen toewijzen. En een land dat veel organiseert, presteert automatisch beter. Dat bleek op de Winterspelen in Sotsji, waar Poetins landgenoten met voorsprong de meeste medailles wonnen. In Vancouver 2010 waren ze pas als elfde geëindigd… Hetzelfde op het WK atletiek 2013 in Moskou, waar ze de VS aftroefden.

Maar zelfs op vreemde bodem presteerden de Russen (al dan niet met doping) de laatste jaren steeds beter: op de Spelen van Londen eindigden ze weliswaar op de vierde plaats in de medaillespiegel, 22 minder dan koploper VS, maar in de meer gedetailleerde ‘alternatieve medailletabel’ van de Britse krant The Guardian, op basis van populatie, bruto nationaal product en aantal atleten in het olympisch team, stond Rusland wel op één.

Gezien alle dopingonthullingen, mogelijk ook nog in andere sporten, zullen Poetins onderdanen in de medaillestanden van komende kampioenschappen wellicht flink terugvallen – als ze al mogen deelnemen. Dat was op het voorbije WK atletiek al zo: slechts negende. En als Rusland nog meer organisaties kwijtraakt, dan dreigt Poetins droom – zijn land als sportnatie nummer een – helemaal uiteen te spatten.

DOOR JONAS CRETEUR