Jean-Pierre Detremmerie heeft een les geleerd uit de affaire-Broos. ‘Voortaan praat ik nooit nog alléén met mensen uit het voetbal, ik zorg dat er getuigen zijn.’

Heel graag zou hij opnieuw zijn sereniteit en kalmte willen terugvinden en alleen nog denken aan de sportieve uitdagingen die er voor Moeskroen aankomen. Maar, geeft Jean-Pierre Detremmerie toe, het lukt hem voorlopig niet. “Ik ben nog te woedend om een objectief oordeel te vellen over de affaire- Broos.”

Sinds hij bij Anderlecht tekende, belde Broos al meer dan eens om zijn ex-voorzitter te bedanken omdat hij naar Brussel mocht vertrekken. Maar om Detremmerie te kalmeren, is meer nodig. Midden vorige week nog maakte hij zich boos tijdens een telefoongesprek met zijn gewezen trainer. “Ik ben er nog niet klaar voor om hem opnieuw te ontmoeten”, zegt hij. “Ik moet zeggen zoals het is : op dit moment is de verstandhouding volledig zoek.”

Nog maar een keer terugkomen op die fameuze clausule in het contract van Hugo Broos, misschien ? “Die clausule is een puur verzinsel, meer niet. Toen ik er voor het eerst over las in de kranten, dacht ik : dit is een grap van Broos. Toen de voetbalbond informeerde, heb ik één fout begaan. Ik had onmiddellijk een vergadering moeten organiseren met alle betrokken partijen : Broos, de bond en ikzelf. Ik had mijn trainer moeten confronteren met zijn uitspraken. Ik heb mijn lesje nu wel geleerd : voortaan praat ik nooit nog alléén met mensen uit het voetbal, ik zorg dat er getuigen zijn. Vorige week trok ik naar Anderlecht met drie andere personen van Moeskroen !

“Met die affaire-Broos kwam ik terecht in een paleis waar de leugen koning is. Ik was zo naïef dat ik geloofde in een gegeven woord en een getekend contract. Als dat nog bestaat, dan zeker niet in de voetbalwereld. In één week tijd leerde ik meer over dit milieu dan in de voorbije jaren samen. Om wakker te blijven, moet je af en toe eens wakker geschúd worden. Het moge duidelijk zijn dat ik nooit nog een blind vertrouwen zal hebben in iemand uit het voetbal. Ik voel me als een jong meisje dat bedrogen werd door de liefde van haar leven, en nooit nog een vertrouwen zal schenken aan een jongen.

“Tijdens de eerste twee dagen dat we samen in Japan verbleven, werd ik overdonderd door alle geruchten die er over Broos de ronde deden. De derde dag vroeg ik hem hoe het nu eigenlijk zat. Hij antwoordde me dat het allemaal verzinsels van de pers waren. Ik heb het geslikt, ook toen hij zei dat hij nog twee jaar bij Moeskroen zou blijven. Vreemd, want in december had hij nog bijgetekend tot 2006, dus nog vier seizoenen. Ik wist dat hij iets voorbereidde, maar ik voelde me toch gerustgesteld voor de nabije toekomst.”

Vanaf nu zal een trainer bij Moeskroen nooit nog de volledige macht in handen hebben, verklaarde Detremmerie onmiddellijk nadat Broos getekend had bij Anderlecht. “En daar blijf ik achter staan. Nooit nog krijgt één man alle macht in handen. Hugo Broos besliste alles bij ons. Zelfs bij de transferonderhandelingen was ik nooit zelf betrokken : Broos kreeg carte blanche. Van de ene dag op de andere word ik in een vijver geworpen. Nu is het aan mij om niet te verdrinken. Ik kreeg telefoons van Tottenham en ook van andere clubs, maar ik wist niet wat ik die mensen moest antwoorden, want Broos was de enige die op de hoogte was van die dossiers.

“Voortaan wordt Moeskroen beheerd door een raad, waar aan het hoofd geen sportman, maar een financieel expert staat. Dat wordt ongetwijfeld Danny Oda, die in het verleden nog aan het hoofd stond van een onderneming en al een tijdje in het bestuur zetelt. Hij wordt nummer één als er beslissingen genomen moeten worden. We zullen heel de club herstructureren. Daar heb ik nog de kracht voor. Mocht een dergelijk voorval als nu met Broos zich twee of drie jaar geleden hebben voorgedaan, dan had ik waarschijnlijk niet de energie en de kracht opgebracht. Als je het zo bekijkt, betekende zijn vertrek een belangrijke stap voor de toekomst van deze club.”

Hugo Broos was niet enkel de trainer van de eerste ploeg, maar ook de jeugdploegen speelden volgens zijn filosofie. Vormt dat geen wezenlijk gevaar ? “Ik hoop dat het spelsysteem blijft bestaan. Een ruzie tussen twee trainers, zoals die tussen Hugo Broos en Philippe Saint-Jean, wil ik niet meer meemaken. Broos wilde vier verdedigers, Saint-Jean zag meer heil in een ploeg met drie man achterin. Op die manier moesten de jongeren die doorstootten naar de kern, zich aanpassen aan een ander voetbal, waardoor we kostbare tijd verloren. Ik wil dat de jeugdploegen een zelfde systeem hanteren dan de eerste ploeg.”

De beslissing van Broos om Moeskroen de rug toe te keren, kan te maken hebben met de altijd beperkte mogelijkheden van de club, waardoor de beste spelers altijd weggekocht zullen worden. Dat beseft ook de voorzitter : “Ik heb misschien op bepaalde momenten wat veel druk gelegd op hem door hem op termijn een managementfunctie naar Engels model te beloven. Moeskroen had niet de mogelijkheden om zijn eigen ambities waar te maken. Ik heb nooit iets verborgen gehouden voor Broos, zeker niet onze financiële situatie.

“Wij bevinden ons nog altijd in een stadium waarin we niets vermogen als een rijkere Belgische club komt aankloppen en een speler van ons wil inlijven. Ik kan dan ook niet zweren dat Moeskroen nog lang zal kunnen beschikken over de Zewlakows, Mbo Mpenza of Jonathan Blondel. Een Engelse club is in het bezit van een videocassette van Mbo en ik weet dat de bestuursleden van die club onder de indruk kwamen van zijn prestaties. Blondel staat in de belangstelling van Tottenham en zowel Anderlecht, Brugge als Ajax hengelen naar de diensten van de Zewlakows.

“Excelsior Moeskroen is wat dat betreft nog wat fragiel op dit moment. Wij willen een stap hoger zetten en concurreren met de top, maar dat zal nog een aantal jaren duren. Moeskroen kan het zich niet veroorloven om zich in de schulden te steken en we hebben bovendien geen sponsor die ons af en toe enkele miljoenen euro in de handen stopt.”

De opvolging van Hugo Broos liet niet lang op zich wachten. Lorenzo Staelens was om vele redenen de beste keuze, zegt Detremmerie. “Lorenzo werkte al voor Excelsior. Bovendien stonden zowel de technische staff als het bestuur achter zijn benoeming als hoofdtrainer. Ook de financiële factor speelde een rol. Een extra trainer in dienst nemen, betekende zoveel als een extra salaris uitbetalen. Met Staelens contracteerden we een jonge trainer en dat kadert perfect in de filosofie van onze club. Met Broos kozen we nog voor iemand met ervaring, maar nu de club zich wil reorganiseren, durven we het aan met een debuterende trainer.”

Nochtans hebben debuterende trainers het vaak niet onder de markt, denk maar aan Enzo Scifo of Michel Preud’homme. “Bah, andere trainers slaagden wel meteen in eerste klasse. Staelens weet zich misschien ook wel beter omringd dan Scifo en Preud’homme.” En dus kreeg Staelens de voorkeur op Georges Leekens. “Georges nam contact met mij op en hij kon ongetwijfeld een aantal troeven voorleggen. Hij zou de discipline in de groep kunnen opvijzelen, maar zoals ik daarnet al zei, bood de optie Staelens tal van voordelen.”

‘Ik voel me als een jong meisje dat bedrogen werd door de liefde van haar leven.’