Een maand lang nestelde Sport/Voetbalmagazine zich in het spoor van OHL. Rechtsachter David Wijns hield gedurende die periode een dagboek bij en schetst zo het leven in en rond de Vlaams-Brabantse eersteklasseclub.

David Wijns (26) groeide – letterlijk – op in de schaduw van Den Dreef, het stadion van Oud-Heverlee Leuven. Via omwegen bij KSK Heist uit Heist-op-den-Berg en KV Kortrijk belandde de verdediger afgelopen zomer weer in de schoot van de club waar hij een deel van zijn opleiding genoot en in de stad waar hij groot werd. Een maand lang hield hij op vraag van dit blad een dagboek bij.

Zaterdag 24 augustus

Wedstrijd tegen Lokeren. We verzamelen om 16 uur op het oefencomplex in Oud-Heverlee, een kwartier later moeten we allemaal aan tafel zitten. Het menu bestaat steeds uit dezelfde sportmaaltijd: kip of vis, puree of pasta en dan verse groenten. Na de maaltijd krijgen we nog een halfuur theorie en maken we onze sporttas – de kledij ligt al in het stadion klaar, wij moeten eigenlijk enkel aan onze schoenen en scheenbeschermers denken. Om 18 uur vertrekt de spelersbus naar het stadion.

We winnen met 2-1, een hele opluchting, onze eerste zege van het seizoen is binnen! Onder aanvoering van Logan Bailly, Bjorn Ruytinx en Kenny Thompson wordt er gezongen en gedanst in de kleedkamer. Ik ben in de eerste plaats heel blij voor de ploeg, maar baal toch een beetje omdat ik niet aan spelen toe kwam. Door de schorsing van mijn concurrent Ivan Bandalovski had ik daar stiekem op gerekend. Na de douche ebt de ontgoocheling snel weg.

Om 23 uur eten we samen met de ploeg in het stadion een koude schotel en omdat er vandaag aandacht is voor de actie OH-Elle trekken we nog naar het podium dat speciaal voor de gelegenheid opgesteld werd aan Vak I. Met een achttal spelers – onder wie Karel Geraerts, Wim Raymaekers, Thomas Azevedo, Yves Lenaerts en zelfs Günther Vanaudenaerde op krukken – belanden we op het podium om mee te zingen. Een leuke bedoening, ik ben sowieso een grote karaokefan. Tegen 1.30 uur ronden we af.

Zondag 25 augustus

Normaal gezien hebben we vrijaf, maar omdat er binnenkort interlandvoetbal is, wordt er besloten om nu door te trainen en dan een extra dag te koppelen aan dat interlandweekend.

In de kleedkamer hangt een uitgelaten sfeer daags na de zege tegen Lokeren. Er wordt nog wat gelachen met matchwinnaar Ruytinx, vooral met het interview dat hij voor de camera’s van Stadion gaf. “Ik kom niet meer uit mijn woorden”, zei hij daarin. Waarop wij natuurlijk meteen op training vroegen: “En, Bjorn, uw woorden al teruggevonden?” Iedereen is blij voor hem en gunt hem die aandacht. Van de perikelen met het bestuur van OHL heeft hij de week voordien weinig laten merken, soms is het beter om zulke zaken niet te veel aandacht te geven.

Dinsdag 27 augustus

Gisteren vrij, vandaag staat in het teken van verzorging. Elke week komt er op dinsdag een pedicure langs op het oefencomplex en elke dag staan er twee kinesisten paraat: de ene maakt daar al meer gebruik van dan de andere. Meestal is het zo dat je voorrang geeft aan de anciens. Als een jongere wat te vaak op de massagetafel ligt, wordt daar al snel de draak mee gestoken.

We verwelkomen ook een nieuw gezicht op de club: Jovan Kostovski, een spits uit Macedonië. Niemand kende hem, dus dan ga je op internet eens kijken waar hij gespeeld heeft en of hij veel goals maakte.

Teammanager André Michiels geeft onze nieuwkomer een rondleiding op het oefencomplex en wijst hem zijn locker in de kleedkamer aan. De echte kennismaking gebeurt tijdens de training, pas op het veld leer je elkaar kennen. Zo kom je te weten in welke taal je het best communiceert en hoe je elkaar aanspreekt. Kostovski laat weten dat hij het liefst aangesproken wordt met Jova.

Woensdag 28 augustus

We trekken tussen de middag voor een pr-opdracht met een hele delegatie naar het Leuvense rusthuis Edouard Remy. Meestal weten we op voorhand dat er iets op het programma staat, maar weten we niet wie er moet gaan. De trainer roept op de dag zelf de namen af.

Er worden zes jongens aangeduid: Thomas Azevedo, Alessandro Cerigioni, Marvin Ogunjimi,Senne Vits, Nick Gillekens en ikzelf. Niet toevallig allemaal Nederlandstaligen, anders wordt communicatie met die ouderen lastig. Veel van de mensen in het tehuis komen om de twee weken nog naar OHL kijken. Het is een confronterende situatie, want je ziet de mensen aftakelen. Je wordt er even stil bij.

Donderdag 29 augustus

Opnieuw een acte de présence. Ditmaal in de Brabanthal in Haasrode, OHL heeft er een standje op de handelsbeurs.

Er wordt weer flink gelachen met Bjorn Ruytinx, aanleiding is een foto van hem in Het Nieuwsblad waarop hij nogal veel gelijkenissen toont met ‘de Joeri’ van het tv-programma Trigger Happy. “Hallo, ik zen de Joeri“, wordt meermaals gelanceerd wanneer Bjorn in de buurt is.

Vrijdag 30 augustus

De laatste training van de week staat volledig in het teken van de wedstrijd tegen Cercle: één korte training, met de focus op tactiek en theorie.

Het was een fijne week, na de zege tegen Lokeren voelde je dat er een bepaalde druk van de schouders viel. Je merkt dat aan het feit dat je meer kritiek van elkaar kunt hebben. In een mindere periode laat je elkaar eerder met rust en ga je niet schelden als er een verkeerde pass gegeven wordt.

Uit de korte trainingen de dag voor de wedstrijd kun je vaak opmaken wat de basisploeg wordt. De meeste spelers weten het liever een dag op voorhand, zodat ze zich mentaal kunnen klaarstomen, maar het gebeurt dat het elftal pas de dag zelf bekendgemaakt wordt.

In de namiddag zijn we vrij. Als je op zaterdag moet voetballen, bouw je vooral rust in. Een beetje tv kijken en ’s avonds iets gaan eten bij de familie. Het gebeurt zelden dat je dan nog buitenkomt.

Mijn vrije tijd wordt tegenwoordig volledig in beslag genomen door bouwplannen. Hoe de andere jongens hun vrije uren invullen, weet ik eigenlijk niet. Die zaken houd je gescheiden. Ik weet bijvoorbeeld helemaal niet waar mannen als Ibou of EvaristNgolok mee bezig zijn. Ach, zoals in elke job heb je jongens met wie je meer affiniteit hebt dan met anderen.

Zaterdag 31 augustus

Afspraak om 15 uur op het oefencomplex. Na een theoriesessie vertrekken we van daaruit met de bus naar Brugge, met een tussenstop in Drongen om te eten. Tegen 18 uur arriveren we in Brugge, nog genoeg tijd voor enkele spierbehandelingen en om rustig de voeten in te tapen. De wedstrijd tegen Cercle eindigt op 1-1. De teleurstelling is groter dan de tevredenheid met het punt. Pas na middernacht zijn we terug in Heverlee. Bij dergelijke verplaatsingen weet je dat je niet voor 2 uur in je bed zult liggen.

Maandag 2 september

Het begin van het nieuwe schooljaar gaat gepaard met een verandering in ons programma: in plaats van om 8 uur moeten we nu pas om 9 uur op de club zijn. Zo kunnen de spelers hun kinderen naar school voeren en krijgen we wat meer tijd om ons door het drukke verkeer te worstelen.

Naar jaarlijkse traditie wordt er met de ploeg een bezoekje gebracht aan de jaarmarkt in Leuven. Daarna zijn we met een uitgedund groepje nog iets gaan eten. Op zulke evenementen merk je dat Bjorn, Logan en Kenny de populaire mannen zijn.

Dinsdag 3 september

De transferdeadline is voorbij. Bij OHL bewoog er die laatste dagen niet veel. Enkel Ibou was een vraagteken, maar die had al laten verstaan dat hij een verhuizing niet zag zitten. Als kleedkamer kun je meestal wel inschatten wat er te gebeuren staat.

In die drukke transferdagen raadplegen veel spelers de voetbalwebsites om op de hoogte te blijven van de transferbewegingen bij de andere ploegen. Bij ons in de ploeg is Mo Messoudi iemand die alles op de voet volgt, net als Ibou, Ruytinx en Raymaekers.

Na de namiddagtraining gaan we met de ploeg iets eten in de Meating Room op de Oude Markt. Maar eerst passeren we langs Genenhoek, het café van onze teammanager André. Niet dat het verplicht is, maar omdat we woensdag vrij hebben en omdat er van de spelerskas gegeten wordt, is iedereen erbij. Inclusief het bestuur. Een mooi potje, aangezien augustus veel jarigen telde, plus dan nog eens boetes voor te laat komen of schorsingen. Ivan Bandalovski bijvoorbeeld heeft een aardig bedrag mogen neertellen voor zijn tackle tegen Standard. Na het diner drinken we nog iets in café Louvain Louvain.

Woensdag 4 september

Vrije dag, maar ik heb om 10.15 uur een afspraak bij de tandarts. Nadien ga ik langs bij mijn verzekeringsmakelaar om een offerte te laten maken voor een herstelling aan mijn wagen. De dag voordien had een bus van de jeugdploegen die aangereden.

Donderdag 5 september

Laatste training alvorens we drie dagen verlof krijgen. Een lange, intense sessie. In de kleedkamer wordt verteld over de plannen voor deze minibreak. De meesten zwermen uit: Tom Pettersson bezoekt zijn familie in Zweden, Messoudi gaat met zijn vriendin naar Barcelona, Ogunjimi trekt naar Marokko en een paar houden het bij de Belgische kust. Zoals ik. Zondag is er ook een babyborrel voor de jongste zoon van Karel Geraerts, Vince.

Tijdens die drie dagen krijgen we wel een loopprogramma mee. Er wordt verwacht dat we 50 minuten intensief lopen met de hartslagmeter als controle.

Dinsdag 10 september

De namiddagsessie wordt geschrapt. Er wordt dan wel verwacht dat je tot 14 uur op de club blijft om je te laten verzorgen: massages, pedicure, ijs leggen enzoverder… De bezigheden worden onderverdeeld in ‘den boven’ en ‘den beneden’, waarbij ‘den boven’ synoniem staat voor ons spelershome. Je kunt er poolen, pingpongen of PlayStation spelen.

Elke week zijn er vijf spelers van dienst die ervoor moeten zorgen dat de tafels gedekt zijn, dat de voetballen hard genoeg staan (0,8 bar!) en dat het spelershome proper blijft. Die rolverdeling verloopt volgens de shirtnummers. Deze week ben ik aan de beurt, samen met Cédric Buekers, Wout Bastiaens, Mo Messoudi en Evarist Ngolok.

Woensdag 11 september

Er zijn bij OHL drie gepensioneerden die elke training komen kijken, maar op woensdag zien we dikwijls ook kinderen opduiken.

Na acht maanden revalidatie is het voor Wim Raymaekers een speciale dag: hij kan weer aansluiten bij de groep. Iedereen is blij voor hem: pas als je op het veld staat, hoor je er weer bij. Meestal is het zo dat je die persoon in die eerste trainingen niet te hard aanpakt, je trekt je voetje terug in de duels. Maar Wim is natuurlijk een type verdediger die graag in duel gaat. Niet makkelijk.

Zaterdag 14 september

Zowel donderdag als vrijdag één training gehad, onder meer een onderling partijtje elf tegen elf. Alles in functie van de thuiswedstrijd vandaag tegen Charleroi. We blijven steken op 0-0, een ontgoocheling want we hadden gerekend op de drie punten. Logan Bailly (150e match in de Jupiler Pro League) en Karel Geraerts (300e match) vieren een jubileumwedstrijd, maar buiten het feit dat het even afgeroepen wordt voor de match, wordt daar weinig aandacht aan besteed. Zulke statistieken houden voetballers nauwelijks bij, wij lezen dat ook maar in de kranten.

Dinsdag 17 september

Nadat we konden genieten van twee vrije dagen moeten we vandaag opnieuw vol aan de bak. We trekken naar de SportOase. We verdelen ons in groepen naargelang van de individuele noden en de testen die bij het begin van het seizoen afgenomen werden. Dat gaat van spinning tot stabilisatieoefeningen en krachttraining. Ik moet vooral op stabilisatie werken om blessures te voorkomen. Mijn enkels zijn nogal broos.

Er zijn jongens die veelal in het krachthonk zitten. Bjorn bijvoorbeeld. Of Simon Bracke, al lijkt die geen centimeter breder te worden. Soms gebeurt het dat er weddenschappen afgesloten worden. Zo vernam ik dat er vorig seizoen een armworstelduel was tussen Bjorn en Papay (de bijnaam van Robson Da Silva), gewonnen door die laatste.

Zaterdag 21 september

Een vreemde week. Als je pas op zondag speelt, lijkt die plots veel langer, ook al komt er maar één trainingsdag bij. Het haalt het ritme van een voetballer volledig overhoop, merk ik telkens weer. Bjorn Ruytinx moet na een botsing met Ludovic Buysens verstek laten gaan voor de match tegen Zulte Waregem.

Zondag 22 september

Verzamelen om 16 uur op het oefencomplex. We worden er opgewacht door Ruytinx, die ons succes wenst vooraleer we op de bus stappen richting Waregem. Met 20 spelers reizen we af. Geen uitzondering, het gebeurt vaker dat er één of twee personen in de tribune moeten plaatsnemen. Dit keer is Joren Dehond mee als ‘extra speler’ en gelukkig maar, want tijdens de busrit wordt duidelijk dat Marvin zich niet lekker voelt. Een opkomend griepje, spelen is geen optie.

Na een nochtans sterke partij verliezen we met 4-2. De trainer houdt een speech in de kleedkamer, het is duidelijk dat de optelsom van de voorbije wedstrijden – waarin we het telkens zelf lieten liggen – begint te wegen. De sfeer op de bus tijdens de anderhalf uur durende terugrit naar Leuven is zeer sereen. De meesten zitten alleen en luisteren wat naar muziek of kijken een film.

Dinsdag 24 september

Na een tackle van Wim Raymaekers blesseer ik me op training aan de enkel. Pas 48 uur later, wanneer de zwelling weg is, kan ik op controle gaan om de diagnose te stellen. Ik baal, want ik had het vermoeden dat ik in de bekermatch tegen Wezet nog eens speelgelegenheid zou krijgen. Niet dus. ’s Avonds krijg ik van Wim een sms met verontschuldigingen. Ondertussen blijkt ook Tom Petterson ziek, een griepvirusje sluimert in onze groep.

Woensdag 25 september

Bekerwedstrijd op het veld van Wezet. Bjorn is weer van de partij en scoort, we winnen met 0-2.

Donderdag 26 september

Bezoekje aan het ziekenhuis in Pellenberg. Het verdict: scheurtje in de buitenste ligamenten van de enkel. Tegen volgende week hoop ik er weer te staan.

DOOR MATTHIAS STOCKMANS & DAVID WIJNS – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Spelen op zondag haalt het ritme van een voetballer volledig overhoop.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content