Een nieuw Champions- Leagueseizoen is van start gegaan. Ook op Canvas, maar nu met Carl Huybrechts. Onrust is zacht uitgedrukt wat dat teweegbracht. Wil nu net dát de bedoeling van het programma zijn.
Elke dag dwarrelt er op de website van Canvas en het sportforum wel elektronische post binnen over de vernieuwing van het programma dat de live-uitzendingen van de Champions League omkadert. De vervanging na vier seizoenen van Robin Janssens door Carl Huybrechts lijkt wel een staatszaak. Onveranderd kiest de kijker partij voor Janssens en wordt Huybrechts’ aanpak gehekeld. Vorige woensdag zorgde een e-mail voor nog grotere opschudding. Hij ging uit van de sportredactie, die – zo stond in het niet-ondertekende bericht dat naar alle kranten werd gestuurd – niet meer achter de politiek van Het Huis stond. Even prompt werd de e-mail door een – nu wel ondertekende – boodschap door de sportredactie ontkend.
Extra werk voor chef-sport Frank Van Laeken, die meer dan hem lief was vorige week gevraagd werd naar zijn reden voor de vervanging. “Carl heeft meer dan twintig jaar ervaring als vaste medewerker op deze sportredactie,” legt hij rustig uit, “is dan even weggeweest en heeft ook programma’s in de brede entertainmentsfeer gemaakt. Daar wordt hij nu op afgerekend. Mensen zien hem blijkbaar niet meer als sportjournalist, terwijl dat toch zijn natuurlijke omgeving is. Carl was jarenlang voetbalcommentator en volgt het spelletje nog altijd. Robin is dan weer absoluut een goeie anker : hij plakt op het scherm en kan ook andere dingen, dat zal in de toekomst nog blijken. Alleen stelden we vast dat we nood hadden aan kritischere en diepgaandere gesprekken, en aan een presentator die af en toe advocaat van de duivel durfde te spelen om dingen uit te lokken. De omkadering mocht dus pittiger, want presentator en studiogast zaten vrijwel altijd op dezelfde lijn.”
Kijkcijfers, daar draait het om. Het Champions-Leaguecontract kost veel geld en moet dus een topper worden op Canvas. Van Laeken : “De belangstelling is gegroeid de laatste jaren. Je mag spreken van een gemiddelde van 400 à 450.000 kijkers en als er Belgische ploegen meedoen nog eens 300 à 400.000 mensen daarbij. Als die Belgen het goed doen, dan ga je naar het miljoen. Leeds-Anderlecht destijds zat in de buurt van 900.000 kijkers.”
Carl Huybrechts wordt een beetje moe van de controverse rond zijn persoon, maar is strijdvaardig. “Er is een campagne vuilspuiterij aan de gang, maar wij gaan ons daar niet te veel van aantrekken. Wij willen proberen wat reliëf te brengen in het programma door gasten op te voeren die spraakmakender zijn. Ik zal proberen te polariseren, zodat we niet verzanden in ‘goeie eerste helft’ en dan wat lijnen die wel overgeschreven lijken te zijn uit het tweede jaar Heizelschool. Het voetbal blijft centraal staan, maar we gaan het omkaderen. Voor de eerste wedstrijd van Brugge hadden we een reportage over Vigo. Terry Verbiest was mee in Spanje op scouting met de mensen van Brugge, want hoeveel Vlamingen kunnen zich bij Vigo, zowel de stad als de ploeg, iets voorstellen ? De zuivere analyse zal niet zoveel tijd in beslag nemen, wel de stemmen van de mensen die iets te zeggen hebben. Het is niet de bedoeling om met onze gasten elk schot en elke doelpoging te overlopen.”
Het programma werkt zoals vroeger met vaste gasten, maar het zijn andere namen. Rik De Saedeleer wordt op dinsdag een viertal keer gekoppeld aan Michel Preud’homme, die zo vaak mogelijk aanwezig wil zijn zolang er Belgen in de running blijven. Bob Peeters vliegt dan weer zo vaak mogelijk op woensdag na de laatste training van Millwall van London City naar Deurne. “Verder houden wij mensen achter de hand die altijd zinnige dingen zeggen”, aldus Huybrechts. ” Aimé Anthuenis als bondscoach en man met veel ervaring in de Champions League, Emilio Ferrera ook. Wat goed is, behouden we.”
Vergeet Shuuto, het wordt geen show zoals rond de Rode Duivels tijdens het WK. Huybrechts : “Dat was een totaal andere opdracht : dat WK liep overdag en was op TV1, en daar gelden andere normen dan op Canvas. Het belangrijkste punt is voetbaldeskundigheid en zelfrelativering. Als ik Hugo Borst bij de NOS aan het werk zie… Ik zag hem ooit naast Gullit en op den duur zat ik te denken dat Borst vond dat zijn analyse van Ajax en Feyenoord belangrijker was dan die van Gullit. Als wij gasten een scherp standpunt laten formuleren, zullen dat mensen zijn die als voetbalmonument erkend werden. Deskundigheid is het belangrijkste, maar als de controverse de deskundigheid nog beter in reliëf brengt, dan graag.”
Het gerucht dat Carl Huybrechts de job kreeg omdat hij sponsors meebracht, wordt afgedaan als grote nonsens. “Het contract met TEAM is zo streng”, zegt Frank Van Laeken, “dat er geen andere sponsors mogen worden vermeld dan de hunne, op de kledingsponsors aan het eind van het programma na. Carl brengt niemand mee.”
Huybrechts : “Ik wil daar niet op reageren, het is zo laag bij de gronds. Op al de mensen die nu op de sportredactie rondlopen, heb ik vijftien jaar voorsprong. Ik ben in 1974 begonnen als losse medewerker, heb Europese wedstrijden gedaan, wereldbekers, maar nu doet men alsof de VRT daar zijn tuinman heeft neergezet. Dat vind ik zo ridicuul ! Of ik het nu was of een ander, er zou sowieso worden vervangen. En waarom het dan ik en mijn productiehuis ( Broodkast, nvdr) worden ? Ik ken na 22 jaar alle in en outs. Alle onderdelen waarin de VRT goed is, worden door mensen van het huis gedaan. Een aantal andere posities binnen die ploeg worden ingenomen door mensen van buitenaf, omdat ze niet in huis zijn. Er zijn dingen waarvoor ik één telefoon van dertig seconden moet doen, terwijl er anders acht mensen drie dagen lang moeten bellen.
“Ik sta verwonderd te kijken naar wat er allemaal loskomt. Er is een georchestreerd deel bij, daar ben ik absoluut zeker van. Bepaalde mensen doen nogal laatdunkend over mijn wereldbekerprogramma’s, maar geloof maar niet dat er mensen binnen de top van de VRT aan mij zouden hebben gedacht als de cijfers tegengevallen zouden zijn. En de waarderingscijfers, dat is een oud Vlaams zeer : hoe grijzer, hoe liever. Mensen die een job naar behoren doen, maar niet uitblinken, worden altijd meer geapprecieerd dan mensen die er meer reliëf in steken.”
Iets zachter verliep de overgang naar het nieuwe seizoen van Sportweekend. Ook dat is in handen van een productiehuis ( De Mensen), de presentatie berust bij Frank Raes. “De eindverantwoordelijkheid ligt bij mij”, zegt Frank Van Laeken. “Bij de redactie zitten geen mensen van ons, maar hun mensen hebben wel geregeld contact met onze specialisten. Michel Wuyts wordt gepolst over het wielrennen, Frank zit er voor het voetbal en voor het tennis zullen ze Karl Vannieuwkerke als eerste bellen. Er is altijd een rechtstreekse link met de redactie.”
Sportweekend kende vorig seizoen een moeilijke start. Van Laeken : “De VRT had niet zo veel ervaring met een sporttalkshow. Na drie maanden zijn we afgestapt van de duopresentatie en hebben we Luc Alloo geïntroduceerd als vliegende reporter/columnist. Sabine Appelmans is ook moeten groeien in haar rol. Het tweede halfjaar vond ik het een goed programma en nu vind ik het nog veel beter, dankzij onder meer het nieuwe decor. Qua kijkcijfers kwamen we voor de eerste aflevering uit in de buurt van 450.000 en een marktaandeel van ongeveer 28 procent. Als we boven de 400.000 zitten met een marktaandeel van ongeveer 25 procent, zitten we goed.”
“Ik ben tevreden,” zegt Frank Raes, “anders zou ik het programma niet presenteren. Sportweekend brengt informatie, maar dat kan op allerlei manieren. Het is niet omdat je heel ernstig een vraag stelt en een ernstig antwoord krijgt, dat je aan goede journalistiek doet. Ik blijf journalist, ben opgeleid door Jan Wauters, maar dit is tv in het jaar 2003, een programma dat op TV1 wordt uitgezonden. Je kan programma’s maken die enorm doorwrocht zijn, maar geen achterban hebben. Daar zit niemand op te wachten.”
En dus mag het amusanter, met de ernstige Raes en de speelse Alloo. “Nee,” zegt Raes, “Alloo is een item in het geheel, geen co-presentator. Er zit trouwens ook wat achter, je leert sportfiguren op een andere manier kennen. En ik hoef het ook niet met hem eens te zijn.”
Van Laeken : “Luc Alloo is Luc Alloo. Iemand die van sport houdt en als columnist een vrije rol heeft. Hij zal nog wel vaker tegen zere schenen schoppen. Als hij zegt dat het niet kan dat er nu zoveel cameraploegen achter Johan Mu- seeuw hollen, dan is mijn journalistieke reactie dat het wél onze job is. Frank heeft daar ook zo op gereageerd. Van Alloo weet je dat hij een stoorzender is. Ik kan me goed voorstellen dat het item over Waregem Koerse heel wat paardenliefhebbers heeft geërgerd en dat Hugo Broos ook niet met veel plezier naar het item over Gilles De Bilde heeft gekeken.”
De Champions League heeft met Patrick De Witte ook zijn columnist. Van Laeken : “Patrick is nieuw, geef hem krediet. Eerlijk gezegd, wat hij tijdens de Europese supercup zei, vond ik maar gedeeltelijk geslaagd. Daar zitten we ook op Canvas, dat gaat in een andere richting dan TV1. We gaan de columnisten daar ook afwisselen. Ik denk aan Luc De Vos, Herman Brusselmans, Herr Seele, maar het mogen ook zéér ernstige mensen zijn.”
Huybrechts : “Het is absoluut niet de bedoeling om te tornen aan de ernst. De opdracht van Canvas is deskundigheid en entertainment, maar niet lolligheid.”
Ander heikel onderwerp, ook intern op de VRT : waarom, na Sportweekend, nu ook het Champions-Leagueprogramma buitenshuis moest worden gemaakt ? Frank Van Laeken legt dat rustig uit : “Sportweekend is onmogelijk nog hier te maken. Voor journaals en live-evenementen zijn onze mensen nu al de hele tijd de baan op. Bij de Champions League wordt alleen de omkadering uitbesteed, in zeer nauwe samenwerking met onze redactie. De commentatoren en de reporters die de Belgische ploegen volgen, blijven dezelfde. Carl zit op de stoel van Robin, die trouwens ook een losse medewerker was. De enige nieuwkomer is de eindredacteur, Terry Verbiest, ook iemand met een verleden als sportjournalist. De kritiek over de uitbesteding moet je dus zwaar relativeren. Budgettair scheelt het een slok op de borrel : zelf mensen aanwerven kost meer, omdat je contracten op lange termijn moet afsluiten en de loonkosten moet dragen. Werken met een productiehuis is eindig in de tijd.”
“Dit is een co-productie”, zucht Frank Raes. “Ik ben naar het programma gedetacheerd omdat men mij de meest geschikte presentator vond wegens mijn ervaring en journalistieke achtergrond. Ik zou het pas erg gevonden hebben, mocht er geen enkele link met de sportredactie meer zijn. Anderzijds vraagt tv maken ontzettend veel mensen. Als je dat binnenshuis zou doen, moet je het aantal mensen op de sportredactie verdubbelen. Sportweekend werd vroeger nog gemaakt door krantenjournalisten die na hun uren binnenkwamen en de sportuitslagen voorlazen. Daarna kwamen de professionelen, en wat je nu ziet, is weer een evolutie in het medialandschap – en dat staat dan even ter discussie. Tegenwoordig worden bijna alle programma’s buitenshuis gemaakt, op het Nieuws, Koppen en De Rode Loper na. VTM werkt al zo van bij de start. Ik vind het raar dat hier zoveel over te doen is.”
door Peter T’Kint
‘Als de controverse de deskundigheid nog beter in reliëf brengt, dan graag.’ (Carl Huybrechts)’Dit is gewoon weer een evolutie in het medialandschap.’ (Frank Raes)
