Tot april was Moses Simon, de kwieke Nigeriaanse flankaanvaller van AA Gent, een nachtmerrie voor verdedigers, maar sinds de competitiestart ligt niemand nog van hem wakker. Wat is er aan de hand?

De eerste tekenen dat AA Gent tijdens de winterstop (voor amper 800.000 euro als transferprijs) een potentiële publiekslieveling én matchbeslisser had ingehaald, komen er begin januari 2015 vanop het oefenkamp in het Spaanse Oliva. Daar toont Moses Simon waarom hij bij het Slowaakse AS Trencin goed was voor 17 doelpunten en 14 assists in amper 39 duels. De Nigeriaanse jeugdinternational, die bij de medische tests de meest explosieve van het gezelschap bleek, imponeert tegen FC Groningen met zijn vinnigheid en onvoorspelbare dribbels op snelheid, maar vooral met zijn efficiëntie voor doel. ‘Obafemi Martins‘, is de spontane vergelijking die uit de mond van David Pollet rolt. ‘Razendsnel, goed bewegend en een uitstekende techniek.’ Simon zelf is minder spraakzaam, maar wel altijd goedlachs. ‘Ik wil dit team met de zegen van God hogerop brengen en mezelf verder ontwikkelen, maar dit is niet mijn eindstation.’

HOOGSTE NASTREVEN

Bij de hervatting van de competitie ontploft Simon, met zes goals en drie assists in amper negen duels, wat een aantal Europese topclubs niet ontging. Michel Louwagie laat in Extra Timeweten dat er van opslag geen sprake kon zijn en dat Simons makelaars in Londen het best rekening houden met een specifieke carrièreplanning voor hun pupil. Begin maart plakt de algemeen manager in Het Nieuwsbladzelfs een transferprijs van 20 miljoen euro op Simons hoofd. Een uitspraak in een emotionele bui, waar Louwagie tot vandaag spijt van heeft.

Midden maart volgt een beloning voor Simon, die opgeroepen wordt door Nigeriaans interim-bondscoach Daniel Amokachi (ex-Club Brugge). Daarna begint hij met AA Gent aan play-off 1. In het eerste duel, thuis tegen KV Kortrijk, is hij als vanouds alomtegenwoordig. Maar wanneer hij de verlossende 2-0 binnentrapt, incasseert het goudhaantje een stevige trap op de enkel. Toch klinkt hij na de wedstrijd nog vrolijk: ‘Met de hulp van God kunnen we zelfs de titel winnen. Ik voel me niet dé ster. Ik wil er ooit wel één worden. Maar dat ben ik nu nog niet.’

AA Gent pakt de titel, maar het aandeel van de kleine Nigeriaan (1,67 meter) in de eindronde blijft beperkt door die vervelende blessure. In de kampioenswedstrijd tegen Standard kan hij zijn tandpastaglimlach nog eens bovenhalen, want hij lokt een penaltyfout uit, waardoor Renato Neto de beslissende 2-0 tegen de netten trapt en de Buffalo’s geschiedenis schrijven.

CONDITIONELE ACHTERSTAND

Als cadeau voor zijn aandeel in het historische succes mag Simon naar het WK U20 in Nieuw-Zeeland. Technisch coördinator Gunther Schepens vergezelt hem. Hij zal er amper zestien minuten op het veld komen. Nadien volgt exact één week vakantie, waardoor Simon vermoeid aan de voorbereiding begint. Vanhaezebrouck houdt er rekening mee. Een hamstringletsel maakt dat Simon nagenoeg geen enkele oefenwedstrijd volledig afhaspelt. In combinatie met een aantal mysterieuze ziekteperiodes wordt de conditionele achterstand snel groot.

In de supercupzege tegen Club Brugge komt hij wel nog het veld op als vervanger voor zijn boezemvriend Nana Asare. De competitieopener tegen Westerlo begint Simon op de bank, na rust volgt een zwakke invalbeurt. Spreken met woorden of met de voeten doet hij sindsdien niet meer. Dé meerwaardespeler van vorig seizoen lijkt van de aardbodem verdwenen. Geen enkele verdediger is nog bang van Simon, die zich meestal vast loopt in de dubbele afweergordel. Een eerste basisplaats volgt op de tweede speeldag thuis tegen KRC Genk, door de extrasportieve sanctie voor ‘stapper’ Benito Raman. Na een nieuwe belabberde prestatie dringt na 65 minuten een wissel met Kenny Saief zich op.

Mentaal oplapwerk met psychologe Eva Maenhout wordt in gang gezet en geïntensifieerd om het zelfvertrouwen op te krikken. Bij de eerste uitzege op Waasland-Beveren mag Moses Simon nog eens starten, maar na een uur verlost Thomas Matton hem uit zijn sportieve lijden. ‘Als Simon meer ballen achteruit speelt dan vooruit, weet je dat hij niet goed in zijn vel zit. Hij was echt zeer zwak, zijn vormcurve verloopt te veel met ups en downs’, klinkt de West-Vlaamse coach scherp. ‘Hij is nochtans iemand die maar maximaal twee echt vaste opdrachten meekrijgt. Ik ben niet van plan hem uit de selectie te laten, want anders gaat hij ook mentaal wegzakken. Simon heeft de kwaliteit om met één tot twee dribbels het verschil te maken. Daarom moeten we hem koesteren.’

DWINGENDE OPDRACHT

Ook Louwagie en voorzitter Ivan De Witte blijven rustig, omdat ze weten dat de ploeg op twee fronten goed meedraait – wat de aandacht perfect afleidt – en dat een frisse Simon vooral in een volgende fase Europees én nationaal een extra troef kan vormen. Van een tussentijdse transfer is al lang geen sprake meer. Toch wordt de sociale cel van de club ingeschakeld. De Nigeriaan woont alleen op een appartement. Om zijn vriendin naar hier te krijgen wordt een visum aangevraagd, maar het blijkt niet gemakkelijk om dat snel te regelen. De Witte dringt aan op een intensere medische begeleiding, omdat Moses Simon volgens Vanhaezebrouck door de verplaatsingen met de nationale ploeg te weinig rust tijdens de week geniet. Door hem minder te laten spelen verdwijnt hij uit het zicht van de Nigeriaanse bondscoach en kan hij in Gent de batterijen opladen.

De echte wake-upcall volgt na de 2-2 thuis tegen KV Oostende. ‘Zijn invalbeurt was dramatisch’, oordeelt Vanhaezebrouck. ‘Hij hield geen bal bij, recupereerde niks en zette geen druk naar voren, wat nochtans de bedoeling was. Alles begint bij het besef hard te moeten werken. Het is stilaan vijf voor twaalf. Het ligt niet aan de kwaliteit, maar aan conditie en mentaliteit.’ Een dag later wordt Simon samen met zes andere A-kernspelers opgetrommeld voor de beloftewedstrijd tegen Waasland-Beveren in Sint-Niklaas. Simon draagt met twee goals bij tot de 0-3-zege, maar echt overtuigen lukt niet. ‘Het is simpelweg onze taak het maximum eruit te halen’, aldus Vanhaezebrouck.

De ondergrens qua rendement lijkt bereikt, het mysterie wordt naar de buitenwereld angstvallig geheim gehouden. Via bijkomende oefenduels en extra speelminuten hoopt heel Gent dat Simon op winterstage de juiste conditionele basis kan leggen. De terugronde en play-off 1 worden zijn herexamen, de bal ligt in zijn kamp. Simon weet wat hem te doen staat: zijn flitsen, onnavolgbare dribbels én efficiëntie terugvinden. Het enige wat van begin dit jaar overgebleven is, is zijn glimlach.

DOOR FREDERIC VANHEULE – FOTO BELGAIMAGE

De terugronde en play-off 1 worden het herexamen, de bal ligt in zijn kamp.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content