Het proces

© belgaimage

Tekenend was het wel: in de laatste tien minuten van de wedstrijd van Anderlecht op Eupen tikte paars-wit de bal rond. Duidelijk tevreden met het 1-1-gelijkspel. Nog maar eens had Anderlecht stereotiep gevoetbald en stokte het spel aan de zestien meter. En nog maar eens zei Vincent Kompany achteraf op de persconferentie dat hij ervan overtuigd is dat alles goed komt.

Ooit zei Trond Sollied dat hij zichzelf niet als een trainer beschouwt. Maar als een voetballeraar. Wiens taak het is om voetballers samen te leren spelen. In hoeverre is Kompany daar in zijn ambtsperiode al in geslaagd? En hoe komt het dat hij een kunstenaar als Lior Refaelov op de bank houdt, net zoals een talent als Anouar Ait El Hadj die vorig seizoen op handen werd gedragen? Waarom speelt Kristoffer Olsson niet? Maar net zo goed kan je de vraag stellen wat het rendement is van al die spelers die de afgelopen jaren werden binnengehaald? Wordt dat nu beter? Is de Nederlander Joshua Zirkzee, die van Bayern München op uitleenbasis zou worden overgenomen, de spits die voor meer slagkracht gaat zorgen? Anderlecht zoekt en blijft zoeken. Het blijft bezig aan een lang proces. Hoeveel verhalen zijn daar al niet over geschreven sinds Marc Coucke in december 2017 de macht overnam? Bestuurders kwamen en gingen, maar echte stappen werden er niet gezet. Wel werd er een hele lade opengetrokken met verklaringen.

Antwerp mag zich niet laten verblinden door de korte termijn.

Van een proces is er nu ook sprake bij Antwerp. Verschillende stijlbreuken werden in goed een jaar op de Bosuil doorgevoerd. Eerst het defensieve spel van László Bölöni, dan de bevrijding onder Ivan Leko, vervolgens het rauwe realisme van Frank Vercauteren en nu weer een andere, aanvallende en op kracht geschoeide filosofie met Brian Priske: er waait een nieuwe wind door Antwerp, maar dat vertaalt zich voorlopig niet in resultaten. Belangrijk is dat de club, met de ambitieuze Paul Gheysens, vasthoudt aan de weg die nu is ingeslagen en zich niet laat verblinden door de korte termijn. Anders komt het weer tot een hapsnapbeleid.

Brian Priske
Brian Priske© BELGAIMAGE

Heel moeilijk zijn de topclubs aan het seizoen begonnen. Club Brugge had geen overschot op Union, KRC Genk schiep veel kansen tegen KV Oostende maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat je die verzilvert en KAA Gent gaf tegen Beerschot na een sterke eerste helft een 2-0-voorsprong uit handen. Na de lakse wedstrijd van de week daarvoor op STVV toont het dat Hein Vanhaezebrouck nog werk heeft om iedereen op zijn kompas te laten varen.

Op dat vlak staat Luka Elsner bij KV Kortrijk verder. Dat de West-Vlaamse club met zes punten op zes op kop staat is zonder meer knap. KVK is een sterk en uitstekend georganiseerd blok dat van daaruit snel uitbreekt. Met haast dezelfde ploeg als vorig seizoen. Opmerkelijk is dat een anders nukkige voetballer als Teddy Chevalier zich helemaal naar de ploeg plooit. De Fransman, die ooit zei dat hij de patron van de ploeg is, toont zelfs geen tekenen van irritatie als hij wordt vervangen.

Zo zit deze competitie op dit moment vol onverwachte bewegingen. Union toont zich op dit moment een echte aanwinst voor 1A, de ploeg brengt fris voetbal, in een omgeving die volop nostalgie uitademt. En met een trainer, Felice Mazzu, die uit zijn wrang avontuur bij KRC Genk heeft geleerd. Opmerkelijk ook de vier op zes waarmee Standard het seizoen is ingedoken. Met, door de financiële beperkingen, een jonge ploeg, in dit geval ook gestuurd door een jonge trainer. Soms doen clubs er goed aan naar het eigen patrimonium te kijken. In plaats van buitenlanders uit de tweedehandsmarkt te halen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content