De KBVB, zo maakt ze straks bekend, deed financieel een prima zaak aan het WK in Japan. Dankzij of ondanks sportmarketeer Robert Maes ? Bondsvoorzitter Jan Peeters verdedigt zijn beleid.

Zaterdag kreeg het uitvoerend comité te horen hoe groot de winst bedraagt die het voorbije WK de Belgische voetbalbond (KBVB) oplevert. Vrijgegeven werden de cijfers nog niet, omdat er nog wat discussie is die door bondsvoorzitter Jan Peeters, momenteel met vakantie in Mexico, beslecht moet worden.

Het was penningmeester Germain Landsheere die het hoogste bondsorgaan een stand van zaken gaf. Aan de inkomstenzijde werd een lichte winst geboekt op de veelbesproken ultieme oefenwedstrijd tegen Costa Rica, maar het was vooral de toelage van de Fifa die voor positieve cijfers zorgde. Na het WK in Frankrijk vier jaar geleden betaalde de wereldvoetbalbond de KBVB, nadat de Rode Duivels al in de eerste ronde waren uitgeschakeld, 2.610.667 euro. In Japan bereikte België de achtste finales en kreeg het voor zijn vier wedstrijden en als tussenkomst in zijn kosten, alles samen 5.341.028 euro. Landsheere : “Aan de uitgavenzijde heb je de kosten van de oefencampagne, de premies van de spelers en de trainer, de kosten voor het overbrengen van de sponsors, de hotel- en scoutingskosten, en zo verder. Maar het hotel was niét gratis : inwoon is niet hetzelfde als kost en inwoon. Een definitieve afrekening kan ik nog niet geven, omdat nog niet werd bepaald welke de vergoeding is die de Belgische – en niét de buitenlandse – clubs krijgen voor het afstaan van hun internationals.” Verwacht wordt dat de winst tussen 1 en 1,250 miljoen euro (40 tot 50 miljoen oude franken) zal bedragen, het dubbele van vier jaar geleden.

Is dat goed gewerkt ? “Ja,” meent bondsvoorzitter Jan Peeters, “andere landen hebben het niet beter gedaan.” “Dat weet ik niet, want ik heb geen contact met die landen”, zegt dan weer Germain Landsheere. “Wat ik wél weet, is dat de cijfers veel beter waren geweest als we niet tegen Costa Rica, maar tegen Brazilië hadden gespeeld. Zo’n match kan je op alle vlakken beter verkopen. Het leek er een tijdje op dat we Brazilië voor 500.000 dollar ( ongeveer 500.000 euro, nvdr) konden krijgen, maar dat is niet gelukt. Eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat ik dat bedrag nooit op papier heb gezien.”

Het is een publiek geheim dat het oefenduel tegen Costa Rica nog tijdens het WK voor kletterende ruzie zorgde in de Belgische bondstop. Landsheere, die de delegatie pas later achterna zou reizen, had uitdrukkelijk bevolen dat zonder zijn fiat vanuit Brussel er géén financiële overeenkomst mocht worden gesloten. Jan Peeters nam het initiatief om dat tóch te doen. Waarna Jean-Paul Houben de 400.000 dollar-deal sloot met de Costaricanen, en zich ook nog eens langs alle kanten liet rollen door een tegenpartij die voelde dat de secretaris-generaal, zo kort voor het toernooi, met het mes op de keel stond. De KBVB draaide ook op voor de aanzienlijke hotelkosten van de Zuid-Amerikanen én voor hun heen- en terugvlucht tussen Zuid-Korea en Kumamoto.

Nooit, zo krijg je te horen, was de KBVB zo door het stof moeten gaan, als ook Robert Maes zijn werk had gedaan. Ter voorbereiding en deelname aan het WK was deze Belgische sportmaketeer sedert 25 juni 1999 de officiële vertegenwoordiger van de voetbalbond in Azië. Hij bekwam van Jan Peeters, toen nog secretaris-generaal, het geschreven akkoord dat hij een commissie van 20 procent kreeg op : 1. de mogelijke winst die de KBVB door zijn tussenkomst zou maken door het niet uitgeven van Fifa-gelden bestemd voor verblijfsaccommodatie en dergelijke tijdens de Wereldbeker; en 2. de mogelijke sponsoring- en andere inkomsten die door zijn tussenkomsten zouden worden verkregen in Korea en/of Japan met betrekking tot de Wereldbeker 2002.

Andere delegaties met aantrekkelijke voorstellen maakten nooit een kans in Brussel. Ook niet toen de bond vanuit atletiekmiddens gewaarschuwd werd voor de reputatie van Robert Maes. Tot op vandaag zijn er die zich erover verbazen waarom Jan Peeters zo van zich afbeet telkens als er vragen kwamen over het functioneren van Maes.

Meer dan een berichtje van enkele regels was het niet toen Robert Maes en de KBVB rond de jaarwisseling plots hun samenwerking stopten. Waarom opeens die breuk ? “Toen ze ons duidelijk beschuldigden dat we geld wilden pakken op de verkoop van tickets, heb ik meteen een brief geschreven dat ik niks meer met hen te maken wou hebben”, zegt Robert Maes. “Wat zou ik op een paar duizend dollar uit zijn, ik had er ondertussen al zeven, acht keer meer ingestoken – en ik onderhandel contracten van 100, 150 miljoen dollar, hé.”

“Ik heb in Japan altijd op alle mogelijke manieren geprobeerd om de winst voor de bond te maximaliseren”, aldus nog Maes. “Voor de ticketverkoop had ik een systeem uitgedacht om er net als de Duitsers en de Fransen ook de lokale bevolking bij te betrekken. De mensen van Kumamoto konden lid worden van een fanclub van de Rode Duivels. Voor de prijs van 15.000 yen kregen ze dan een sjaal, een klakske, een shirtje en een lottobriefje waarmee ze een ticket konden winnen. Ik had Paul Eerdekens ( zie kaderstuk) laten afkomen om de twee oefenwedstrijden voor te bereiden, ik weet zeker dat we dat stadion twee keer hadden uitverkocht. We zouden lokale fanshops openen, promotie voeren in de scholen. Asahi Newspapers was al bereid gevonden 2,5 miljoen dollar sponsorship te betalen voor vier boardings en publiciteit op de trainingspakken tijdens de twee testmatchen. Maar met die mannen van de bond ging dat allemaal veel te traag, hé, daar zit totaal geen commercieel gevoel in. Zij beseffen niet wat ze daar allemaal hebben laten liggen.”

“Eigenlijk verliep de samenwerking met de bond prima tot België zich had geplaatst en daarna ook nog de openingswedstrijd van het gastland lootte”, besluit Maes.” Toen er geld verdiend kon worden, is de ellende begonnen en werd een hele machinatie in gang gezet om ons in diskrediet te brengen. Er is op alle mogelijke manieren geprobeerd om mijn bedrijf ( Desert Fish, nvdr) uit de weg te ruimen ten voordele van BMC ( bedrijf dat de marketing- en licensingrechten van de bond beheert, nvdr). Dat de bond dankzij mij geen bal voor het hotel en het oefencomplex heeft moeten betalen, zijn ze daar blijkbaar allemaal vergeten.”

Jan Peeters is het niet vergeten. “Robert heeft ons ter plaatse goed geholpen, feitelijk ben ik zeer tevreden over die samenwerking”, zegt de bondsvoorzitter. “Tenslotte heeft hij ervoor gezorgd dat wij het oefencomplex in Kumamoto hebben gekregen, heeft hij ons in contact gebracht met de nummer twee van Tokyo Electron die ons verzekerde dat we dat hotel zouden krijgen, was hij kind aan huis bij de Belgische ambassadeur in Japan enzovoort. Dus heeft hij daar nuttig werk geleverd.”

Waarom dan opeens die breuk ?

Germain Landsheere : Ik vrees dat de organisatie van Bob wat licht woog in vergelijking met de associatie BMC, BFE ( Belgian Flanders Exchange) en JCS ( Japan Consulting Service) die we uiteindelijk hebben gebruikt.

Jan Peeters : Toen Bob in Japan de kaartenverkoop is beginnen organiseren, waar hij niet uitdrukkelijk voor gemandateerd was, zijn er van Belgen in Japan noodkreten gekomen, ook vanuit de Belgische Kamer van Koophandel, dat er vanalles verkeerd aan het gaan was en dat het gevaarlijk werd voor onze goeie reputatie. Omdat ook ik vond dat met dat systeem van de Red Devils Club de limieten van wat oorbaar is overschreven werden en dat Robert aan het derailleren was, heb ik gezegd : zo’n risico wil ik niet nemen, ook omdat ik wat schrik had van ticketaffaires. Daar is in Frankrijk heel wat verkeerd gegaan. Ik heb toen een brief geschreven : “Sorry, maar de ticketverkoop is te belangrijk, daar mag je je niet mee bezighouden.” Waarop hij een brief terugschreef : “Gezien er blijkbaar geen vertrouwen meer is, maak ik een einde aan mijn mandaat.” Ik heb hem dan op 15 januari nog een brief geschreven met de bevestiging dat het directiecomité van de KBVB acte had genomen van zijn fax en dat de aanbevelingen die hem destijds waren gegeven werden ingetrokken.

Waarom heeft hij geen recht meer op de 20 procent commissie op de hotelkosten ter waarde van volgens hem 27 miljoen yen die de bond door zijn tussenkomst niet moest betalen ?

Peeters : Omdat hij zelf heeft geschreven dat alles geregeld is en de bond hem niks verschuldigd is. Bovendien verzweeg Robert ons dat hij geld van Kumamoto had gekregen.

Ons vertelde hij dat hij van de prefectuur Kumamoto een bedrag in yens kreeg ter waarde van ongeveer 4 miljoen oude Belgische franken om een WK-deelnemer te werven.

Op dat moment wist ik dat niet, maar ik vermoedde het. Robert heeft ons altijd gezegd dat hij nooit een frank gekregen had. Ik sluit niet uit dat hij ons bij de neus heeft willen nemen.

De essentie van het betoog van Robert Maes is dat de bond veel geld heeft laten liggen, dat het een unieke commerciële kans onbenut liet.

Doorgaans bedraagt de winst 10, 15 miljoen ( frank, nvdr), nu dus een stuk meer. Wat Robert Maes zegt is dus kwatsch. Hij sprak van 100 miljoen winst voor de bond, maar zo heb ik er nog gekend. Overigens leg ik de goede reputatie van de bond niet in de weegschaal tegenover eventueel financieel gewin. Van Asahi Newspapers heb ik nooit een ondertekend contract gezien; enkel.op 8 januari een voorstel op briefpapier van Desert Fish. Het kan goed zijn dat we geld hebben laten liggen, maar er zijn grenzen aan de manier waarop je geld verdient, vind ik, en sedert Belgen in Japan mij zelfs tot op mijn bureau hier hadden komen verwittigen, had ik geen enkele geruststelling meer. Trouwens, ga in andere landen eens vragen of de voor de wereldbeker voorspelde commerciële winsten er zijn gerealiseerd. Ik heb met collega’s gesproken : het is niet geworden wat wij gedacht hadden.

Toch is het voor ons het beste globale resultaat ooit geworden.

Dankzij het hotel en het oefencomplex dat u dankzij Robert Maes niet hebt moeten betalen ?

Dat heeft uiteraard meegespeeld, zeker en vast.

Michel D’Hooghe vertelde ons dat hij hem nooit vertrouwd heeft, al van de eerste ontmoeting niet. Robert Maes had blijkbaar ook geen onbesproken reputatie in de Belgische sportwereld, in de atletiek vooral. Bent u nooit verwittigd geweest ?

Niemand heeft mij ooit verwittigd. Bij Michel en ook bij Germain was er inderdaad een zeker wantrouwen, maar juist daarom zijn we vanaf het begin ook zeer voorzichtig geweest.

Er zijn mensen op de bond die u verwijten dat u te veel op dat dossier bent gaan zitten.

Ten eerste : ik heb dat dossier samen met Houben en Germain gedaan. Ten tweede : toen ik als secretaris-generaal ben afgezwaaid en voorzitter werd, heeft Michel mij gevraagd of ik dat dossier alstublieft verder wou doen, omdat Alain ( Courtois, nvdr) er niks van af wist. Maar ik heb nooit iets gedaan zonder mijn collega’s, juist omdat ik er in het begin ook niet 100 procent gerust in was. Ik voel me dus heel safe.

Robert Maes heeft nooit begrepen waarom BMC de merchandising- & licensingrechten van de bond kreeg, omdat volgens hem IMG destijds, toen hij er nog werkte, een voorstel met minimumgarantie gedaan zou hebben.

IMG heeft ons nooit een voorstel voor merchandising gedaan, wel voor een algemene samenwerking met het accent op internet. Daarvoor werd ons een jaarlijkse winst van, geloof ik, minstens 10, 15 miljoen ( frank, nvdr) in het vooruitzicht gesteld. Wij zijn toen gaan kijken hoe het op de Nederlandse voetbalbond met IMG gaat. Daar hebben wij geconstateerd dat er zes tot acht mensen fulltime aan hun website werkten – terwijl de onze door één man wordt gedaan. In plaats van geld te verdienen zou er, geloof ik, eerst 80 miljoen moeten worden geïnvesteerd. We zijn daar dus niet op ingegaan, omdat het niet realistisch was.

Toen het contract met BMC met goedkeuring van het uitvoerend comité is getekend, heeft Michel D’Hooghe gezegd : “Als je ooit winst maakt, betaal ik u een dineetje”. Het eerste jaar gingen we van nul naar een winst van 6 miljoen. Zo slecht is dat toch niet, hé.

Over het contract met reisbureau Sun, dat de verplaatsingen en hotelverblijven van de Rode Duivels organiseert, zou Germain Landsheere al gezegd hebben : “Wij zijn de sponsor van Sun, niet omgekeerd !”

Er zijn sponsorcontracten waarin alle voordeel naar de bond gaat en er zijn er waarin ook de partner een zeker commercieel voordeel krijgt, zoals ook Dexia Bank en zoals Swiss Life Verzekeringen. Sun is niet de enige.

Heeft de bond, meneer Peeters, in de 21ste eeuw geen nood aan een commercieel manager ?

Wij hebben er één, meneer Declerck.

Met alle respect, maar meneer Declerck is een gepensionneerde vrijwilliger.

Inderdaad, maar voor commerciële zaken hebben we nu nog twee mensen aangetrokken, waaronder een universitair. Wij zijn trouwens aan het onderhandelen met onze commerciële partners en de meesten zijn principieel akkoord om het contract te verlengen.

Kan de commerciële omzet van de bond niet veel hoger ?

Wie kan mij zwart op wit bewijzen dat zo is ? Ik heb nog firma’s gekend die hemel en aarde beloofden, maar die het nooit waar gemaakt hebben. Ik denk dat wij het niet zo slecht doen.

Tot slot, meneer Peeters : hebt u, achteraf bekeken, geen fout gemaakt door Robert Maes aan te stellen als officieel vertegenwoordiger van de Belgische voetbalbond in Azië ?

Ik noem het geen fout. Zoals ik al zei, was ik in het begin heel tevreden over de samenwerking. Wij zijn ook altijd heel voorzichtig geweest, hebben hem nooit het mandaat gegeven om eender welk contract te tekenen. En van zodra er aanduidingen waren dat het niet meer ging, hebben we er onmiddellijk een einde aan gemaakt. Ik heb de indruk dat sommige journalisten daar wat spijt van hadden, want zij roken een schandaal en dat heeft dus niet gepakt.

Trouwens, als wij een fout maakten, maakte Sport/Voetbal Magazine dan ook geen fout door in januari nog met hem in zee te gaan ?

Staken wij daarvoor niet eerst ons licht op bij u, meneer Peeters ? Overigens zijn wij tevreden over de samenwerking met Robert Maes en de columns die hij vanuit Japan voor ons schreef.

Persoonlijk heb ik iets minder genoten van die wc-column, moet ik zeggen ( schiet in een lach).

door Christian Vandenabeele, Peter T’Kint en Jan Hauspie

‘Er zit totaal geen commercieel gevoel in die mannen van de bond.’ (Robert Maes)

‘Wat Robert Maes zegt is kwatsch.’ (Jan Peeters)