De kleren maken de man. En in dit geval ook de voetballer. Iedere week bespreken we het voetbaltruitje van een eersteklasser. Want het shirt van een club vertelt meer dan wie dat seizoen de belangrijkste geldschieters zijn.

Het zijn drukke weken in sportland: het bestaan van voetbalclub Moeskroen hangt aan een zijden draadje (eentje van 800.000 euro blijkbaar), de Belgen bekampen elkaar en alleen elkaar in het veldrijden en de Vlaamse dopingfederatie zet zowaar twee van de Belgische tennistopvijf op non-actief. Geen wonder dat je de voorbije weken dus niet de tijd had om je favoriete blad van voren naar achteren te lezen en nu denkt: alweer een ploeg in geel en blauw, hebben we die niet net gehad? Juist ja. Twee weken geleden bespraken we het shirt van STVV, deze week gaat het over die andere ploeg in blauw en geel uit eerste klasse: Westerlo. Over de oorsprong van clubkleuren bestaan veel theorieën. Zo zou rood bijvoorbeeld symbool staan voor het bloed van Christus en dus vooral door katholieke clubs gebruikt worden. Blauw wordt dan weer beschouwd als een wereldse kleur, lang geleden gedragen uit protest tegen diezelfde katholieken. Of dat ook iets te maken heeft met de clubkleuren van de Kempense club, is erg twijfelachtig. Misschien moeten we het niet verder zoeken dan het wapenschild van Westerlo: een middeleeuwse burcht met hoektorens in (goud)geel en blauw. Het gerucht doet echter de ronde dat de club ooit speelde in geel en rood (de kleuren van de Westelse vlag), maar dat met de komst van het IJsboerke als sponsor eind jaren tachtig de kleuren veranderd werden naar die van de nieuwe sponsor. Westerlo speelde toen in derde en was bezig aan zijn grote doorbraak. Op vijftien jaar tijd promoveerde de club van tweede provinciale naar de hoogste afdeling en bouwde in zijn eerste jaren zelfs een flinke thuisreputatie op. In het seizoen 1999/2000 verloor Westerlo maar één keer in ’t Kuipje. Het seizoen daarna wonnen ze ook nog eens de beker van België, wat hen een ticket voor de UEFA Cup opleverde. Sinds zijn ontstaan in 1917 speelt de club, toen nog Sportkring De Bist Westerlo, op de plaats waar de huidige terreinen nog steeds gelegen zijn. Na een onenigheid in het bestuur begin jaren dertig scheurt een deel van de ploeg af om Westerlo Sport de Dreef op te richten, in tegenstelling tot ‘den Bist’. De onderlinge dorps-derby’s worden bikkelhard gespeeld. In de oorlogsjaren acht men de tijd rijp voor een verzoening: ‘de Dreef’ en ‘den Bist’ worden definitief begraven om als één Westerlo verder te gaan.

ELLEN DE WOLF