Wie is de echte Anthony Vanden Borre ? Twee getuigenissen over de wisselvallige prestaties van de Anderlechtverdediger.

Natuurlijk, hij is nog altijd maar negentien jaar. Maar zoals Anthony Vanden Borre de hoogten en de laagten afwisselt, is dat nog wel normaal ?

Hoogten. In de topper tegen Standard was hij met voorsprong de beste speler van zijn ploeg. En tegen Cercle Brugge bood hij Mbo Mpenza op een schoteltje de openingsgoal aan.

Laagten. Laten we mild blijven en het houden bij zijn recentste jeugdzonden : een uitermate bleke verrichting als international tegen Polen, hij werd aan de rust vervangen. En de totaal onnodige strafschopfout waarmee hij AA Gent terug in de wedstrijd en onrechtstreeks aan de overwinning hielp.

“Ik ben me ervan bewust dat Anthony tegenwoordig warm en koud tegelijkertijd blaast”, zegt Frank Vanden Borre, een van zijn oudere broers en zijn vertrouwensfiguur binnen de familie. “Misschien zijn die schommelingen toch niet zo abnormaal gezien zijn leeftijd : Anthony is nog altijd maar een tiener. Ik merk dat ze elders veel toegeeflijkheid aan de dag leggen tegenover jongens van zijn leeftijd. Daar wordt het toegelaten dat die jongere voetballers hoogten en laagten kennen. Voor mijn broer ligt dat kennelijk anders. Akkoord, hij heeft nu al drie jaar profvoetbal achter de rug. Maar anderen, met nochtans meer ervaring dan hij, kunnen blijkbaar op meer gratie rekenen. Dat is niet eerlijk.

“Ik ben de eerste om te bekennen dat Anthony tegen Polen geen geweldige match heeft neergezet. Maar in vergelijking met zijn ploegmaats kan hij de verdienste opeisen dat hij tenminste iets geprobeerd heeft. De enige kans die de Rode Duivels in de eerste helft kregen, kwam er na een actie van mijn broer. Dat zegt alles over de onmacht van de nationale ploeg in die match. En ik denk niet dat de tweede helft, zonder mijn broer, zoveel beter was dan de eerste.

“Achteraf verweten ze Anthony dat hij te veel ballen had verloren omdat hij te veel het duel opzocht met zijn tegenstanders en die duels vaak verloor. Het is waar : in zulke momenten kan mijn broer zich hardnekkig tonen. Met domheid heeft die koppigheid niets te maken, al wordt dat door velen beweerd. Anthony weet zeer goed wat hij doet en hij is zich heel erg bewust van de risico’s die hij neemt. Als hij in die houding volhardt en toch blijft proberen, dan is het omdat hij zich niet gewonnen wil geven. Anthony ondervindt nooit hinder van te veel respect voor zijn tegenstander. Eigenlijk is hij te zeker van zichzelf. In die paar jaar dat hij op topniveau voetbalt, heb ik hem nog nooit de naam van zijn rechtstreekse tegenstander horen vernoemen. Didier Drogba of Van Pimperzele, voor hem maakt dat niets uit.

“Nu, hoe slecht de situatie er voor de Belgen ook uitziet in hun kwalificatiegroep, ik ben er zeker van dat Anthony een van de weinigen is die nog in onze kansen geloven. Hij is ervan overtuigd dat we Portugal volgend jaar twee keer kunnen kloppen. Ik zal zelfs meer zeggen : in zijn binnenste is mijn broer ervan overtuigd dat hij ooit met België wereldkampioen wordt. Misschien niet in 2010, maar dan in 2014 of 2018 – dat jaar is Anthony nog altijd maar 31 jaar.

“Is dat zo vreemd dat hij dat gelooft ? Zowel met de jeugdteams van Anderlecht als met de nationale jeugdselecties heeft Anthony altijd prijzen gepakt. En nu, op het hoogste niveau, blijven de resultaten uit. Wel, Anthony denkt – en is dat niet de evidentie zelf ?- dat eens al die ploegmaats van vroeger zijn doorgegroeid naar het hoogste niveau en ze weer samen spelen, het weer vooruit zal gaan met het Belgisch voetbal.

“Ik deel zijn overtuiging niet helemaal. Maar als iedereen al eens op zijn beste plaats zou worden uitgespeeld, zouden we al een grote stap zetten. Waarom Anthony als rechtback wordt opgevoerd, begrijp ik nog altijd niet. Hij moet in het centrum spelen en nergens anders. Zet hem bij Anderlecht naast Lucas Biglia en in de nationale ploeg naast Timmy Simons en je zult eens wat zien.”

Je m’en foutiste

Sinds dit seizoen treedt Yvon Verhoeven namens Anderlecht op als raadgever van Anthony Vanden Borre. De directeur van de sociale cel – een gewezen beheerder van kapitalen – was eerder binnen de club aangesteld om Vincent Kompany bij te staan toen die als beste speler van het land veelvuldig werd gesolliciteerd. In zijn hoedanigheid van persoonlijke secretaris is Verhoeven een soort tweede vader van Anthony Vanden Borre geworden.

“Ik regel alle aanvragen voor interviews en andere verzoeken voor Anthony. Natuurlijk wordt Anthony minder gevraagd dan Vincent. Dat is normaal. Kompany bezit alles om te behagen : niet alleen zijn kwaliteiten als voetballer, maar ook zijn talenkennis en zijn vlotheid in de omgang. Anthony straalt niet hetzelfde imago uit. Velen zien in hem een nonchalante en weinig geïnteresseerde jongen. Wel, dat beeld strookt niet met de werkelijkheid – iedereen die Anthony kent, zal u dat bevestigen. Ik begrijp wel dat mensen zo’n eerste indruk van hem krijgen. Hij vertoont nu eenmaal die lakse look van veel van zijn generatiegenoten. Met die flegmatische lichaamstaal brengt hij veel mensen in de war. In de realiteit is hij helemaal niet de ongeïnteresseerde slappeling waarvoor velen hem houden. Hij is zeer gedreven met zijn vak bezig, hij geeft zich volledig voor het voetbal. Wel is Anthony iemand die constant begeleiding nodig heeft.

“Onze samenwerking dateert van bij het begin van het seizoen. Met de openheid die hem kenmerkt, verklaarde Anthony toen in een interview dat de sessies van teambuilding binnen de club en de benadering van clubpsycholoog Johan Desmadryl niet zijn ding waren. Die uitspraken hebben veel kwaad bloed gezet, terwijl het hoegenaamd niet in de bedoeling van Anthony lag om iemand te kwetsen. Vandaar dat men op dat ogenblik binnen de club beslist heeft om de dingen in een juister kader te zetten en, bijvoorbeeld, mediatraining in te lassen.

” Andy Vercauteren, de zoon van trainer Frank, gaf die mediacursussen. Aanvankelijk klaagde die over de passieve houding van Anthony Vanden Borre. Ik besefte meteen dat die passiviteit niet werd veroorzaakt door een gebrek aan belangstelling. Anthony is van nature uit introvert, hij durft zich tijdens zo’n cursus niet te smijten, hij wacht liever af en observeert wat er gebeurt. Zodra het ijs gebroken was, werd hij een van de actiefste spelers op die mediatraining.

“Het is mijn opdracht om het beeld van Anthony te herstellen. Op het eerste gezicht lijkt hij een enorme je m’en foutiste, maar dat is hij helemaal niet. Onlangs bracht hij een bezoek aan de leerlingen van het Don Bosco Instituut in Halle. Dat zijn jongeren met een schoolachterstand. Welnu, die leerden een heel andere Anthony Vanden Borre kennen. Een vriendelijke jongeman die met hen over voetbal kwam discuteren.

“Met zulke initiatieven willen we een ander imago van Anthony uitdragen. En daarvoor hoeven we hem geen moment te forceren. Acties voor het goede doel, liefdadigheid, het sociale en het caritatieve : dat interesseert hem, hij heeft daar een hart voor. Met Vincent bezochten we geregeld jonge kankerpatiëntjes. Dat lukt met Anthony niet zo goed. Hij voelt zich niet op zijn gemak in ziekenhuizen. Maar steek hem samen met kinderen en hij komt helemaal los. Dan lijkt het of hij zelf openbloeit. Zulke optredens doen hem enorm deugd, daar kan hij de vruchten van plukken voor zijn eigen leven en loopbaan. Het kan hem helpen bij zijn eigen ontwikkeling. Zodat hij stilaan zijn echte identiteit aan de mensen kan tonen.”

BRUNO GOVERS