De teerlingen zijn geworpen. We hebben een nieuwe landskampioen: Racing Genk. Wie had dat gedacht! Ondanks het feit dat Standard mijn favoriet was, kan ik daar vrede mee nemen. Ik ben vooral content voor Frankie Vercauteren, mijn oude ploegmaat bij Anderlecht. Ik heb zijn debuut in het eerste elftal van Anderlecht nog meegemaakt. In het begin liep dat niet van een leien dakje. Frankie had een risicovol spel en dat kon weleens misgaan. Snerpende fluitconcerten waren zijn deel. Maar Vercauteren week geen duimbreed af van zijn principes en beet door, met het gekende resultaat, hij werd Le Petit Prince du Parc. Hij is schijnbaar niets veranderd als trainer …
Robbie Rensenbrink mag zijn twee handen kussen dat hij Vercauteren achter zich had staan en dat geeft de Nederlander dan ook grif toe. In Oranje beschikte Robbie niet over een getalenteerde waterdrager als Frankie, daar ging het niet zo gemakkelijk! Frankie Vercauteren was de lieveling van Raymond Goethals. We noemden hem dan ook al lachend ‘de zoon van Raymond’. Frankie is niet de man die de recepties afloopt, maar hij was wel aanwezig op de persvoorstelling van mijn boek Circus Voetbal. Dat heeft mij veel plezier gedaan en daarom gun ik hem de titel van harte. Het is te hopen voor hem dat de Limburgse club niet leegloopt tijdens het tussenseizoen, ik denk dan in de eerste plaats aan De Bruyne, Courtois en Vossen. Vercauteren zal het niet toegeven, maar ik ben er zeker van dat hij toch wat binnenpretjes heeft als hij aan Anderlecht denkt.
Van onze gezamenlijke club gesproken … Het is een rotseizoen geworden, ondanks het feit dat we kampioen zouden zijn geweest, mochten de play-offs er niet zijn aangeplakt. Maar laten we daar niet over zagen, want paars-wit heeft deze formule mee gestemd – in tegenstelling tot Standard, dat er pertinent tegen was maar er ei zo na van profiteerde. Volgens mij is de miserie begonnen tegen Partizan Belgrado in de Champions League. Dat was een zeer haalbare kaart en men moet niet zeveren over die gemiste penalty’s in de thuiswedstrijd, we hadden die Serviërs al veel vroeger met de grond moeten gelijkmaken. Partizan is zeker geen wereldploeg, dat bewezen ze later in de poules van de Champions League, waar ze namelijk nul punten sprokkelden, van een topprestatie gesproken. Die hele boel heeft pijn gedaan, niet alleen op mentaal gebied maar ook in de portemonnee! Men spreekt altijd over het vertrek van Mbark Boussoufa, maar men vergeet veel te gemakkelijk Jelle Van Damme, een van de pijlers van de ploeg, die het hazenpad koos. De soap rond de Marokkaan heeft veel kwaad bloed gezet bij de supporters. Ik word er nog bijna dagelijks op aangesproken! Ik ken zelfs hondstrouwe supporters die hun abonnement hadden verlengd voor de play-offs, maar die uit protest, met pijn in het hart, zijn thuisgebleven. Het vertrek van Bous is een te grote aderlating gebleken. Kan het vertrek van één speler zo’n impact hebben op een topploeg, vragen velen zich af. Wel: ja, zeg ik! Als in mijn tijd Rensenbrink zou zijn vertrokken voor de beslissende fase van het kampioenschap, dan zouden wij ook minder hoog van de toren geblazen hebben, geloof mij. Boussoufa droeg de ploeg. Als sommige spelers niet meer wisten wat te doen met de bal, dan gaven ze hem maar aan Bous, die zou er wel iets van maken – wat hij gewoonlijk ook deed. Hij was het aanspeelpunt dat bij het huidige paars-wit ontbreekt. Om nog maar te zwijgen van zijn beslissende doelpunten en assists! Men kan niet ongestraft zo’n speler laten vertrekken en zeker niet op zo’n tijdstip.
Als op het einde van het seizoen Romelu Lukaku en nog een paar anderen ook vertrekken, dan houd ik mijn hart vast. In elke lijn hebben ze zeker twee kwaliteitspelers nodig, maar welke topper staat nu nog te springen om naar België te komen? En bovendien: wie gaat die gigantische maandsalarissen betalen?
Deze keer mag men zich nochtans niet meer vergissen, dat gaan de fans niet meer pikken. Dan nog liever bouwen met de jeugd dan weer opgescheept te zitten met tweedehandse buitenlanders.
Ondanks al het geschreeuw van sommige supporters op Michel Verschueren blijf ik nochtans het volste vertrouwen hebben in Herman Van Holsbeeck, want na regen komt er gegarandeerd zonneschijn.
“Ik gun Frankie Vercauteren van harte de titel.”
