De voormalige voorzitter van Sporting Charleroi spreekt voor het laatst met de Belgische pers. En dat geeft vonken…

Dit was mijn laatste interview. Na dit gesprek spreek ik niet meer over voetbal”, zegt Abbas Bayat na een twee uur durend interview. “Ik kan niet zeggen dat ik de bladzijde omsla want dat zou betekenen dat er nog een terugkeer mogelijk is. Ik sla het boek simpelweg dicht”, concludeert Bayat. Hij jaagt er in die twee uur twaalf jaar Sporting Charleroi door. Zonder wrange nasmaak. “Vanaf nu ga ik pas echt veel tijd hebben om naar goed voetbal te kijken. Zondag ben ik mijn zetel niet uit geweest. Na Liverpool – Manchester United heb ik nog genoten van Manchester City – Arsenal. Ik ben een echte voetbalfan, maar het Belgische voetbal zegt me helemaal niets.”

Bent u opgelucht dat u Sporting Charleroi eindelijk van de hand hebt kunnen doen?

Abbas Bayat: “Dat is geen kwestie van opluchting. Ik heb gewoon mijn doel bereikt. Ik heb gedaan wat ik me van in het begin had voorgenomen. Twaalf jaar geleden was mijn opdracht: Charleroi redden, de club financieel gezond maken en ervoor zorgen dat ik – net zoals bij mijn andere bedrijven – een return on investment zou bekomen. Ik heb altijd gezegd dat het opkopen van Sporting Charleroi niets te maken had met passie of een keuze van het hart. Ik hou dan wel heel erg van voetbal, maar dit was gewoon een zakelijke deal. Net zoals Chaudfontaine of eender welk ander bedrijf.”

Heeft u de laatste twee jaar nog enigszins plezier beleefd aan uw rol als voorzitter?

“In het leven draait het niet altijd om plezier. Waarom moeten de dingen altijd makkelijk zijn? Ik begrijp dat niet. Dat zal wel iets typisch Belgisch zijn, altijd de gemakkelijkste weg kiezen. Het is helemaal niet nodig dat je je op je werk altijd gelukkig voelt.”

U zocht nochtans al twee jaar non-stop naar een overnemer…

“Twee jaar? We dachten al aan een verkoop zodra we de club hebben overgenomen. Daar hebben we al die jaren naartoe gewerkt.”

Bent u uiteindelijk ingegaan op het bod van Fabien Debecq omdat dat bod deels samenhing met de aanwezigheid van Mehdi Bayat?

“Neen, daar had het niets mee te maken. Mijn neef had geen mandaat om aan de onderhandelingen deel te nemen. Ik heb alleen met meneer Debecq gesproken. Ik kon kiezen uit drie opties en ik koos voor het bod van meneer Debecq. Enerzijds omdat hij de juiste prijs gaf, maar anderzijds zeker ook omdat ik de club wilde overlaten aan mensen die er alles aan zullen doen om Charleroi in leven te houden.”

Klopt het dat u hebt geëist dat Mogi Bayat geen enkele rol in de overname mocht spelen?

“Zeker weten! Ik wilde er zeker van zijn dat hij niet rechtstreeks, maar ook niet onrechtstreeks, een rol kon spelen in de overname. Daar is zelfs een paragraaf in het overnamecontract aan gewijd.”

Hoe reageerde u dan toen u zag dat er amper twaalf uur na de overname al vier spelers (Rossini, Aoulad, Badibanga en Diandy) via Mogi Bayat bij Charleroi werden binnengebracht?

“Daar heb ik niets meer mee te maken. Charleroi is mijn club niet meer en het is nu aan meneer Debecq om te doen wat hij denkt dat het beste is voor Charleroi.”

“Wat Mogi betreft, je moet weten dat de carrière van een spelersmakelaar zeer kort is. En de carrières van spelersmakelaars die niet in functie van hun spelers denken, zijn vrijwel onbestaande.”

Anti-islamisme

Was het beheer van Charleroi de grootste uitdaging van uw persoonlijke carrière?

“Neen, integendeel. Het is de simpelste opdracht die ik ooit heb gehad. Een voetbalclub leiden is zowat het makkelijkste wat je te doen kunt krijgen. Het is veel makkelijker dan bijvoorbeeld leerkracht in een basisschool zijn. Ik heb het in ieder geval nooit moeilijk gevonden om het beheer van Chaudfontaine en Charleroi te combineren.”

Hoe verklaart u dat Charleroi nu al vier slechte seizoenen achter de rug heeft?

“We hebben de situatie gewoon niet goed aangepakt. Sommige mensen hebben hun persoonlijke belangen laten primeren op het clubbelang.”

Wil u iets zeggen over het conflict tussen u en Mogi Bayat?

“Natuurlijk. Dat was de oorsprong van alle problemen.”

U bent in die twaalf jaar van redder naar paria geëvolueerd…

“Wie zegt dat ik verafschuwd werd?”

Heeft u echt nooit het gevoel gehad dat het een tegen allen was?

“Neen, ik heb nooit tegen iemand gestreden. Je mag niet vergeten dat er in mijn leven nog veel meer is dan voetbal alleen. Ik ben niet op zoek naar erkentelijkheid. Ik doe geen dingen om bedankt te worden. Als ik ooit iemand pijn gedaan zou hebben, zou ik me slecht gevoeld hebben. Maar aangezien dat niet het geval is, hoef ik me toch helemaal niet slecht te voelen of een ongerust geweten te hebben?”

U werd wel twee jaar lang bijna elke wedstrijd uitgefloten…

“Dat laat me koud. Het ging immers maar om een minderheid van de supporters. Er waren er een aantal die simpelweg niet wilden dat ik zou slagen.”

Waarom niet?

“Dat is heel simpel. Ik ben rijk, geen christen en al evenmin een Europeaan. Slavernij, waar komt dat vandaan, denk je? En het kolonialisme? Juist, uit het Westen. Dat zie je vandaag de dag nog steeds. Het anti-islamisme dat zo typisch voor het Westen is, kun je makkelijk aantonen. Er is niemand die in opstand komt tegen dat anti-islamisme. Mensen die geen geschiedenis gestudeerd hebben en mensen die niet naar het verhaal van de andere kant willen luisteren, begrijpen er niets van. Racisme, xenofobie en anti-immigratiegevoelens, het zit er gewoon ingebakken bij de bevolking. Dat is niet iets wat je zomaar op een-twee-drie verandert.”

Is het niet al te eenvoudig om te denken dat al wie tegen u is gewoon racistisch is?

“Wat waren hun verwijten? ‘Trap het af’ en ‘Ga terug naar uw eigen land’. Wat bedoelen ze daarmee, denk je?”

Wat met de supporters die zelfs niet meer naar het stadion kwamen vanwege uw beleid?

“Ik denk niet dat het vanwege mij was dat ze niet meer kwamen, wel omdat de goede resultaten uitbleven. Voeg daar nog eens aan toe dat iemand onze supporters ‘idioten’ heeft genoemd (Abbas Bayat verwijst daarmee naar een uitspraak van Mogi Bayat in februari 2009, nvdr) en je weet het wel.”

Waarom heeft u nooit de taak op u genomen om de band met de supporters weer aan te halen?

“Op dat moment had ik heel wat andere dingen te doen. Het was niet zo dat ik elke dag met Charleroi bezig kon zijn. Ik kon niet én de kant van de protesterende supporters kiezen én tegen de argumenten ingaan van de mensen die de dagelijkse leiding van de club op zich hadden genomen. Ik zeg het nog eens: de laatste vier jaar hebben we de club niet goed geleid, behalve dan op het financiële vlak want dat was het enige waar ik me concreet mee heb beziggehouden – en ik had dan ook duidelijke grenzen afgebakend. Al het overige hebben we niet goed aangepakt.”

24 uren in 1 dag

In juli 2000 gaf u in het eerste interview als voorzitter van Charleroi aan dat de hegemonie van Standard verbroken moest kunnen worden. Daar is Charleroi niet bepaald in geslaagd, toch?

“Neen, na verloop van tijd heb ik begrepen dat er een hemelsbreed verschil is tussen Charleroi en Standard. Er zijn veel meer groeimogelijkheden in Luik, zoveel is duidelijk. Niet in het minst omdat Standard door de politiek enorm wordt bevoordeeld. Ik heb destijds gezegd dat Charleroi binnen de vijf jaar in de top vijf moest raken. Dat is ook gelukt. We hebben toen bewezen dat er veel mogelijk was op voorwaarde dat iedereen aan hetzelfde zeel trok. Nadien is dat evenwel nooit nog het geval geweest.”

U sprak zelfs van de titel op een bepaald moment…

“Ik was ervan overtuigd dat Charleroi binnen de tien of twintig jaar een prijs zou kunnen pakken. De vele beleidsblunders hebben ons in die evolutie gestopt. Ik kan je nu wel zeggen dat we tientallen spelers hebben aangetrokken die nooit zijn doorgebroken. Gelukkig hield ik wat spelerslonen betreft de vinger op de knip.”

Is uw grootste mislukking niet de jeugdopleiding, waar op twaalf jaar tijd amper één speler uit voortkwam?

“Zeker weten. Dat was nochtans een van mijn prioriteiten. Ik voel me dan ook schuldig dat ik er enerzijds zelf onvoldoende aandacht aan besteed heb en dat ik anderzijds de juiste mensen niet heb aangemoedigd om de touwtjes in handen te nemen.”

Waarom hebt u dat niet gedaan?

“Omdat er maar 24 uren in 1 dag zijn.”

Corruptie

Tot slot: heeft de voetballerij u teleurgesteld?

“De voetballerij is de meest walgelijke wereld die ik ken. Dat wist ik hoegenaamd niet voor ik erin stapte. De voetballerij is voor honderd procent corrupt. En ik kan je met de hand op het hart zeggen dat de overgrote meerderheid van de clubleiders volop meedoet met die corruptie. Ik denk dat de meeste spelers gebruikt worden door het systeem en dat ze nog niet de helft verdienen van wat ze zouden moeten verdienen. Alleen al omdat er zo veel geld naar makelaars en clubleiders gaat. En daar heb ik het moeilijk mee.”

DOOR STEPHANE VANDE VELDE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Ik hou van voetbal, maar Charleroi was gewoon een zakelijke deal.”

“De overgrote meerderheid van de clubleiders doet volop mee met de corruptie in de voetballerij.”