Acht miljoen euro heeft Ajax geboden om Steven Defour aan zich te binden. Maar de Luikse club legt de offerte voorlopig onbewogen naast zich neer. Vanaf volgend weekend willen de Rouches resoluut op jacht gaan naar de titel en de al 25 jaar op een kampioenschap wachtende supporters van een trauma bevrijden. Dan kan je het moeilijk verkopen een fonkelende diamant te laten gaan.

Op zijn negentiende is Defour een scharnier binnen het elftal. Hij staat model voor een nieuw tijdperk in het Belgisch voetbal: dat van de jonge, mondige en vrijgevochten voetballer. Hoewel Defour nog vaak in de clinch gaat met scheidsrechters evolueerde hij van een rusteloze woelwater tot een volwassen speler. De eventuele verkiezing tot Gouden Schoen, woensdagavond in het casino van Oostende, zal hem nauwelijks uit zijn evenwicht brengen. Defour zal in dit referendum wellicht vooral moeten afrekenen met de concurrentie van Ahmed Hassan, die tijdens de eerste zes maanden van 2007 zijn trukendoos volop opentrok maar op dit moment nog maar een karikatuur is van zichzelf.

Dan legde Steven Defour meer regelmaat in zijn prestaties. Hij weet dat zijn progressiemarge nog groot is en beseft dat het eropaan komt op het juiste moment de juiste stap te zetten. In afwachting daarvan maakt het hem niet zenuwachtig dat Standard niet op het bod van Ajax ingaat. De Rode Duivel voelt zich goed in het nest van de Rouches.

Dat juist Standard op dit moment Steven Defour een stevig houvast biedt, is veelzeggend. De Luikse club was vroeger een duiventil, met een constant wisselende spelersgroep en trainers die als wegwerpartikelen werden beschouwd. Nu bewoog er tijdens de winterstop helemaal niets. Hoewel een vechtpartij tijdens het trainingskamp in Portugal het anders doet vermoeden (een verhitte Jovanovic ging toen in de clinch met Fellaini) lijkt de tijd voorbij dat de groep werd verscheurd door clans, door disputen tussen Vlamingen en Walen, door versplinterde belangen. Michel Preud’homme heeft uit de smeltkroes van culturen één geheel gemaakt. Alleen voetballers die zichzelf te hoog inschatten, zoals Dieumerci Mbokani, lopen te mokken.

Met dezelfde collectieve spirit stapt ook Club Brugge de terugronde in. Michel D’Hooghe onderstreepte afgelopen vrijdag in zijn nieuwjaarsspeech de inbreng van Jacky Mathijssen die van Club weer een mentaal sterk bolwerk maakte. Dat slaat over op de supporters: hoewel blauw-zwart niet flitsend voetbalde, is het aantal abonnementen nu geklommen tot 22.100, een absoluut record in de geschiedenis. Het wakkert de ambitie aan. In alle stilte wordt er verder gewerkt aan de plannen voor een nieuw stadion. Plots hebben Club Brugge en Standard veel gemeen: het zijn verenigingen van en voor het volk die kiezen voor het wapen van de continuïteit en werken aan de expansie.

Ook Cercle Brugge wijzigde zijn kern niet en maakt er werk van iedereen langer aan zich te binden. Groen-zwart bevindt zich op een kruispunt: de basis om verder sportief te groeien staat er, het moment om te investeren is nooit beter geweest dan nu. Cercle verwierf overal in het land veel sympathie en moet dat commercieel kunnen verzilveren. Toch zal de club zichzelf niet verloochenen: de eenvoud waarmee de successen worden ondergaan, is bijna ontroerend.

Hoe anders lijkt dat bijvoorbeeld bij AA Gent, dat na de heenronde zes punten minder telt dan vorig seizoen, een dure trainersstaf ten spijt. Met Guillaume Gillet,Chris-tophe Grégoire en Alin Stoica mochten nu drie spelers vertrekken, waarmee, zoals manager Michel Louwagie het verwoordde, de wrevel uit de kleedkamer was gehaald. Dat klinkt vreemd want vorig seizoen bleken deze drie spelers tot eenieders tevredenheid te functioneren.

Vorig seizoen finishte AA Gent na een dramatische start als vierde. Er stonden toen stevige fundamenten. Sindsdien zijn er veertien transfers gerealiseerd en blijven er van de typeploeg van vorig seizoen maar vier spelers meer over. Volgens voorzitter Ivan De Witte is kopen en verkopen voor zijn club door de jaren een filosofie geworden. Hoe dat valt te rijmen met de al jaren uitgesproken ambitie is niet erg duidelijk. S

door Jacques Sys