‘De omzwervingen van een verspild talent’, zo had de titel boven een stuk over Anthony Vanden Borre enkele maanden geleden nog kunnen luiden. Maar nu hij weer thuis is in Anderlecht wil VDB de uitgestoken hand grijpen: het is zijn laatste kans om te bewijzen dat hij nog niet afgeschreven is.

De fans van Football Manager weten het beter dan wie ook: Anthony Vanden Borre was halverwege de jaren 2000 dé aanstormende sensatie van het Belgisch voetbal. VincentKompany zelf omschreef hem als het grootste talent uit de geschiedenis van Anderlecht. “Bij de jeugd schepten zijn tegenstanders erover op dat ze tegen Vanden Borre gespeeld hadden, zo’n fenomeen was hij, zo stak hij erboven uit”, herinnert Pelé Mboyo zich, Anthony’s oude makker en ploegmaat bij Anderlecht en de nationale jeugdploegen. Door zijn talent en zijn vroegrijpheid schrijft hij zijn naam in de recordtabellen van het Belgisch voetbal. Met 16 jaar en 187 dagen is hij na Paul Van Himst de jongste speler die ooit in het eerste elftal van paars-wit stond. Amper vijf wedstrijden later wordt hij door Aimé Anthuenis zelfs opgeroepen voor de Rode Duivels. De stijgende curve vertoont onvermijdelijk ook enkele knikjes: de randzaken van een profcarrière en een gebrek aan volwassenheid en omkadering bezoedelen zijn imago van golden boy. Weinig scrupuleuze makelaars maken hem het hof en spiegelen hem de grootste buitenlandse clubs voor. In juni 2007, na vier seizoenen en 92 wedstrijden in de eerste ploeg, en met drie titels op zijn palmares, verlaat VDB Anderlecht door de kleine poort om te tekenen bij de paars-witten uit Firenze. Vijf en een half jaar later staat hij weer in Brussel.

Rampzalige invalbeurt

Op 7 september 2010 maakt de directie van RC Genk bekend dat ze Vanden Borre gecontracteerd hebben, een verrassing van formaat in het vaderlandse voetbal. Na zijn vlucht uit Italië (eerst Fiorentina, dan Genoa) en vervolgens uit Engeland (Portsmouth) heeft hij nooit te kennen gegeven dat hij naar België terug wou. Toch slaagt Frankie Vercauteren – die hem bij Anderlecht onder zijn hoede had en enkele keren met hem in aanvaring was gekomen – erin om hem te overtuigen zijn carrière in Limburg een nieuwe start te geven. Maar ondanks het behalen van de landstitel weet Vanden Borre niet te overtuigen. Hijzelf voelt zich op het Genkse feestje een buitenstaander: “We zijn dan wel kampioen, ik ben allesbehalve gelukkig met mijn eigen niveau.” De zomer brengt geen beterschap. Tijdens de levensbelangrijke kwalificatiematch voor de poules van de Champions League tegen Maccabi Haifa maakt VDB een rampzalige invalbeurt, gelukkig zonder gevolgen voor zijn team, dat zich plaatst na strafschoppen. “Die match tegen Haifa valt samen met de moeilijkste periode uit mijn carrière”, vertelt hij ons in november 2011. “Met interim-coach Pierre Denier klikte het niet echt. Ik was ten einde raad. Het was de eerste keer dat dat me overkwam, ik wou alles in de steek laten. Tegen Haifa vroeg ik me echt af wat ik daar tussen de lijnen stond te doen.”

Onder Mario Been komt er beterschap. “Hij sprak met mij over zijn eigen tijd als voetballer, over hoe hij als een groot talent werd beschouwd, maar door enkele stommiteiten niet de carrière gemaakt heeft die hij had kunnen maken.” De mayonaise pakt even: Vanden Borre raakt weer bij de Rode Duivels en speelt uitstekend tegen Roemenië. Maar dan gaat het weer mis. Zijn laatste wapenfeit met Genk speelt zich af ‘bij hem thuis’, op Anderlecht, in de play-offwedstrijd waarin hij de tweede Genkse goal maakt en zo de 1-3-zege mee gestalte geeft. Het is zijn enige goal op anderhalf seizoen bij Racing, een veeg teken. “Men had me gewaarschuwd dat een terugkeer naar België moeilijk zou zijn en dat men klaarstond om me af te maken. Ik wist niet goed of ik nu vooral voor het voetbal of voor mijn entourage wilde terugkeren. Na vier jaar in het buitenland doet het echt deugd om hen dagelijks te kunnen zien, ook al vergeet je daardoor weleens de prioriteiten van je beroep”, geeft hij in november 2011 toe.

Brazilië of Oekraïne

Aan zijn Limburgs avontuur komt een einde in juni 2012. Vanden Borre zet het voetbal on hold en neemt een erg lange vakantie. Zanzibar, Las Vegas, Los Angeles en Marrakech: hij laat zich eens goed gaan. Zijn fysiek lijdt er zwaar onder. Een makelaar biedt hem begin september een test aan bij West Ham, maar lang duurt die niet. “Ik was daar nooit op in mogen gaan”, bekent hij achteraf. “Ik was niet klaar, fysiek noch mentaal.”

VDB vijlt zijn conditie dan wat bij onder de hoede van Otis N’Goma, ex-T2 van de Congolese nationale ploeg. Twee weken lang trekt hij naar Vieux-Condé, nabij Valenciennes in het noorden van Frankrijk, om er te werken op het fysiek en mentale vlak. “Eerst is er de fase van de afkeer, nadien die van de opgave”, vertelde N’Goma. “Anthony zat al in de fase van de afkeer. Ik heb heel wat psychologisch oplapwerk moeten verrichten. Thuis moest ik hem zelfs opnieuw leren om de tafel af te ruimen.”

Ook zonder conditie blijft Anthony Vanden Borre een grote naam. Zijn vier Belgische titels, zijn 23 caps voor de Rode Duivels en zijn verleden als grote Belgische belofte laten de scouts niet onberoerd. Er is interesse van Troyes, Bastia en Zaragoza. Zelfs São Paulo wordt genoemd. “Er zijn inderdaad contacten geweest, maar ver gingen die nooit. Het enige ernstige contact was er met Tavriya Simferopol uit Oekraïne, waar ik erg goed mijn boterham had kunnen verdienen. Net als in Saudi-Arabië trouwens, maar ik had gewoon geen zin meer om nog eens te vertrekken.”

“Dat Anthony zonder club zat, was voor mij volstrekt onbegrijpelijk”, zegt zijn vriend Hervé Kagé. “Het laatste ‘voetbalbeeld’ dat ik van hem had, was toen ik naar Portsmouth-Wolverhampton ging kijken, waar Geoffrey Mujangi Bia voor de bezoekers uitkwam. Anthony speelde een dijk van een wedstrijd en achteraf zei ik hem dat ik nog nooit in mijn leven zo’n rechtsachter had gezien. En ik was toch niet de enige die dat had gezien? Ik wist heel zeker dat hij opnieuw een club zou vinden, en niet de eerste de beste.”

“Ik heb nooit écht overwogen om er de brui aan te geven, want ik hou te veel van de sport”, preciseert VDB. “Ik kan me niet voorstellen dat ik niet meer zou voetballen. Maar het klopt dat ik mijn buik vol had van alles eromheen, vooral de makelaars. Vandaag heb ik mijn lot in handen gelegd van ernstige mensen, mensen die ik kan vertrouwen.”

Hartverwarmende steun

Eind november wendt de ket uit Peterbos, een wijk van Anderlecht, zich tot zijn ex-ploegmaat Mbo Mpenza. In 2006 had VDB over hem gezegd: “Ik beschouw hem als mijn grote broer. Het is een geweldig iemand en hij heeft me heel veel geholpen. Zo vind je er niet veel in het voetbalwereldje.” Hij legt zijn ambitie uit om naar Anderlecht terug te keren. “Er waren contacten met nog twee of drie Belgische clubs, maar voor mij was het Anderlecht of niks. Ik ben honderd procent Anderlechtenaar en ik wil slagen bij deze club!”

Mbo Mpenza begint met hem goed te omringen. Hij stuurt hem eerst naar Grégoire Litt, een fysiektrainer en stichter van Promosport, die vooral faam verwierf als begeleider van zwemmer François Heersbrandt, tennisser Kristof Vliegen en klimkampioene Muriel Sarkany. “Ik heb een maand lang dagelijks hard gewerkt”, zegt VDB. “Erg intensief. Ik zat geregeld in Louvain-la-Neuve, maar soms ook in de Ardennen om te skiën. Uiteindelijk verliep dat erg goed.” Tegelijkertijd contacteert Mpenza Patrick Mbaya, een voormalige advocaat aan de balie van Luik en Brussel die aan het hoofd staat van Target Eleven op de Louisalaan. “Wij beheren de communicatie, de marketing (portretrechten) en de sponsoring van Anthony Vanden Borre, maar ook van bijvoorbeeld Marouane Fellaini“, legt Mbaya uit. “We hebben klanten in Frankrijk, Engeland en Azië. Maar wij houden ons niet bezig met transfers, ons werk heeft niets te zien met dat van makelaars. Mbo Mpenza heeft een belangrijke rol gespeeld. Hij heeft het voordeel dat hij zelf niet zo lang geleden nog voetballer was en dus nog dezelfde taal spreekt. Hij begrijpt wat er in hen omgaat, voor Vanden Borre was hij als een grote broer. Mbo overlegt de keuze voor een makelaar met de spelers, het is geen rol die hij zelf wil invullen. Hij doet het overkoepelende management.”

Na acht maanden zonder club leeft VDB bij Anderlecht weer op. “Iedereen weet dat ik een moeilijke periode doorgemaakt heb. Ik weeg mijn kansen nu af en ik ben heel tevreden met wat ik op dit moment heb.” Ook zijn sympathisanten wachten met ongeduld op de terugkeer van de ket. Zowel tijdens de trainingen als op de forums van de sociale media zijn de steunbetuigingen talrijk. “Ik ben opgegroeid bij paars-wit en dat is men niet vergeten”, zegt VDB, wiens laatste officiële wedstrijd (met Genk tegen Anderlecht) al dateert van 24 april 2012. “Het is nog meer hartverwarmend omdat ik het gevoel van voetballer te zijn was kwijtgeraakt. De sfeer in de kleedkamer, de blijdschap, de inspanningen, het zweet na de training: dat heb ik allemaal vreselijk gemist. Alleen een voetballer die verstoken blijft van zijn passie kan zoiets begrijpen.”

“Anthony heeft een sterke persoonlijkheid”, bevestigt Patrick Mbaya. “Hij kan een tegenstander schrik aanjagen. We hebben Anderlecht moeten overtuigen om hem een kans te geven, dat was niet gemakkelijk. De eerste stap werd gezet door Mbo Mpenza en makelaar Christophe Henrotay, die in november met Herman Van Holsbeeck zijn gaan praten. Anthony had ook aanbiedingen om weer naar het buitenland te gaan, naar Engeland meer bepaald, maar hij verkoos om zijn carrière hier in Anderlecht opnieuw te lanceren.” Een contract is er nog wel niet getekend. “Zijn situatie zal evolueren naargelang van hetgeen hij toont op training”, gaat Mbaya verder. “Er is een wederzijds vertrouwen, omdat Christophe Henrotay geregeld met Anderlecht samenwerkt en ook Mbo het huis goed kent.”

“Wat mij nu overkomt, beschouw ik als het lot. Ik had deze klik misschien nodig om weer vooruit te komen”, besluit VDB.

DOOR THOMAS BRICMONT

“Ik ben honderd procent Anderlechtenaar, ik wil slagen bij deze club.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content