Als je al eens door de hel bent gegaan, zijn gescheurde kruisbanden geen ramp meer. De revaliderende Marvin Ogunjimi (28), spits van het Noorse Stromsgodset IF, maakt de balans op van zijn carrière.
Komt men mij opzoeken, dan is het vaak om over mijn verleden te beginnen: mijn kampioenstitel met Genk, mijn doelpunten voor België. Maar ik ga daar niet over janken, want ik ben er trots op en niemand kan me die herinneringen afnemen. De meeste spelers met wie ik die deel, zitten nu in de kern van de Rode Duivels. Trouwens, wat de mensen vandaag over me denken, kan me gestolen worden. Ik voel me gelukkig in Noorwegen, in een competitie van hetzelfde niveau als de Belgische, maar met heel verschillende accenten. Het voetbal is er beter dan in België, maar minder fysiek.
‘Iedereen heeft dat kunnen vaststellen bij de winst van Molde tegen Standard in de Europa League. Ik ben de eerste om te beseffen dat de Noorse competitie maar weinig aanspreekt in België. De eerste keer dat ik zelf de naam Stromsgodset te horen kreeg, dacht ik: welke club is dat? Maar dan ben ik ter plaatse gaan kijken, zag ik de kwaliteit van de omkadering, het aanwezige niveau, zelfs op de trainingen, en ik zei bij mezelf dat het me goed zou doen om hier met minder druk te spelen.
‘Het eerste wat je je afvraagt over Noorwegen is hoe je je zult aanpassen aan de kou. Welnu, de kou, dat valt nog mee, omdat we ze uit de weg gaan. De voorbereiding herbegint in januari, maar gebeurt meestal in Spanje. Het goeie aan Drammen, waar ik woon – op 25 minuten van Oslo -, is de discipline die er heerst. Er zitten daar mensen in de gevangenis omdat ze papiertjes op de grond gooien.
‘En bovendien kennen de supporters er mijn naam zonder me evenwel druk op te leggen. Een goed voorbeeld was tijdens mijn eerste vriendschappelijke wedstrijd: ik scoorde twee keer, maar daarom maakte de trainer er nog geen staatszaak van. Ik weet niet of het komt doordat voetbal er niet de sport nummer één is, maar de Noren respecteren me zonder over me te oordelen en dat is waar ik nood aan had. De mensen kennen mijn cv dankzij het internet en ze weten dat ik kan voetballen, maar ze hebben me onmiddellijk gezegd dat mijn verleden niet dient om eeuwig herkauwd te worden en dat ik nog zeven, acht jaar in het voetbal voor de boeg heb als ik die maar benut.
‘Het is een andere mentaliteit en ik probeer er mijn voordeel uit te halen. En dat lukt vrij goed. In mijn eerste seizoen heb ik negen keer gescoord in 21 wedstrijden, waarna ik mijn tweede begonnen ben met vijf goals in vier matchen. En Martin Odegaard, die nu bij Real speelt – ik had hem Bayern aangeraden, volgens mij sloot dat meer aan bij zijn speelstijl -, is een hechte vriend geworden.
‘Dat is toch niet slecht voor iemand over wie men beweert dat hij de weg is kwijtgeraakt. Ik begrijp trouwens niet goed dat men dit zegt, want iedereen hier was tevreden over mij tot mijn blessure. Ik hoop weer aan te sluiten bij de groep in de loop van de voorbereiding vanaf begin februari. Mijn kracht is ongetwijfeld dat ik de jongste seizoenen al slechter heb meegemaakt. Met name de twee moeilijke jaren voor ik naar Noorwegen kwam.’
DE SLECHTSTE KEUZE
‘De aanleiding, dat zal altijd die overhaaste transfer naar Mallorca blijven (door een fax die met zeventien minuten vertraging verstuurd was, werd zijn transfer naar de Balearen met zes maanden uitgesteld, nvdr). De slechtste keuze van mijn carrière. Zelfs op het moment van mijn vertrek heeft Mallorca er nog alles aan gedaan om me stokken in de wielen te steken. Als je problemen hebt bij je komst én bij je vertrek, is er iets mis met de organisatie van de club. Dat weerspiegelt het gebrek aan stabiliteit bij Mallorca.
‘Behalve het shirt van Karim Benzema dat ik bewaard heb van mijn eerste competitiematch tegen het Real Madrid van Cristiano Ronaldo, Pepe, Sergio Ramos en José Mourinho, koester ik niet veel goeie herinneringen aan mijn zes maanden in Spanje. In het begin was alles prachtig en leek het een droom, maar heel snel werd de situatie onwerkbaar. De herinneringen aan mijn uitleenbeurten aan Standard, Beerschot en OHL zijn niet beter. Twee jaren om te vergeten. Een zwarte periode van willen maar niet kunnen. Ik kon het verschil niet meer maken op het veld en heb daar geen uitleg voor. Het is me 25 jaar gelukt, en het lukt me weer sinds een jaar, maar van mijn 25e tot mijn 27e draaide het niet.
‘Die slechte keuzes maken deel uit van mijn falen. De beslissing om te snel weg te willen uit Genk, ik geloofde dat ik er al was. Mallorca, dat was geen omgeving voor mij. Om me te ontplooien heb ik een familieclub nodig die op transparantie inzet, een club zoals Genk. Vandaag heb ik die eindelijk gevonden, duidelijk de beste beslissing van mijn carrière na Genk.
‘Nog zwaarder als het niet gaat, is het om journalisten dingen te horen beweren zonder kennis van zaken. Over mij, maar ook over vrienden als Vadis Odjidja of Faris Haroun. Wat die mensen niet weten, is dat het in het voetbal is als in het leven: veel dingen spelen mee. Akkoord, mijn prestaties van enkele jaren geleden hebben interesse in mij gewekt en velen geloofden dat ik op dat moment misschien op weg was naar een grotere carrière.
‘Het is misschien mijn fout dat ik er niet in geslaagd ben, maar je mag niet vergeten dat het voetbal ook de familie is, de kinderen, verkeerde ontmoetingen, slechte keuzes en dat het niet altijd gemakkelijk is om met dat alles om te gaan. Dat is wat de mensen niet begrijpen en wat soms enerverend is. Er zijn er te veel die hun zegje doen zonder ooit te hebben gespeeld. Het is goed dat ze journalistiek studeren, maar dat maakt van hen nog geen oordeelkundige waarnemers. Alles samen heeft me dit een kleine afkeer gegeven van België, dat moet ik wel toegeven.
‘Wat niet betekent dat ik geen ambities meer heb. Ik heb nog mooie jaren voor mij, omdat ik een completere voetballer ben geworden. Meer een werker dan een goalgetter, maar altijd gemotiveerd. Over anderhalf jaar ben ik einde contract. We zullen zien waar ik op dat moment sta, maar ik hoop nog recht te hebben op een grote transfer.’
DOOR MARTIN GRIMBERGHS – FOTO’S ISTOCK
‘Ik bewaar geen goeie herinneringen aan Spanje. Behalve het shirt van Benzema.’ MARVIN OGUNJIMI
