KV Mechelen maakte ratatouille van Germinal Beerschot voor de ogen van 11.750 toeschouwers. Achter De Kazerne drummen niet alleen fans voor een plekje, ook almaar meer bedrijven willen meedrijven op de geel-rode wolk. ‘De positieve sfeer spreekt businesspartners aan.’

Nog 32 minuten tot de aftrap. Vastberaden zetten de trommelaars van de harmonie gelijktijdig hun geroffel in, waarmee ze op slag de miezerigheid uit de al ingevallen donkerte jagen. De stoet van ongeveer veertig muzikanten trekt zich op gang en marcheert over het natte asfalt de menigte tegemoet. Eén man zonder instrument gaat voorop, hij maant het volk aan om plaats te maken. Zijn statige gebaren ogen overdreven, zijn functie is dat niet. Honderden bierdrinkende en frietetende mensen vullen de nochtans ruime doorgang achter de tribunes B en A. Voor de muziekmakers splijt die massa met graagte open. Een goed in het vlees zittende man van middelbare leeftijd staat onder een luifel van De Nieuwe Kantine. De kleine straalkacheltjes die hoog aan de muur hangen, werpen een rood licht op zijn harige gezicht. Hij houdt één oog op zijn curryworst, die hij in wat mayonaise dopt, en volgt met het andere goedkeurend de passerende processie. Als die voorbij is, maakt hij het verhaal af dat hij aan het vertellen was aan zijn maat naast hem. Het gemoedelijke geroezemoes stijgt weer op. De sfeer rond het stadion voelt nostalgisch en geruststellend aan.

Zwanzen tijdens de opwarming

Terwijl de harmonie het veld opdraait, komt Marc Faes (42) met stevige tred aangestapt. Acht jaar geleden raakte zijn leven compleet verweven met KV Mechelen. Toen de club over de afgrond bengelde, bood hij zich aan om geld te helpen verzamelen. “Ik nam een week vakantie”, vertelt hij, “en ging bij alle bedrijven in het Mechelse aanbellen. We moesten het vertrouwen van iedereen terugwinnen, herbeginnen vanaf nul, de beste les die je kunt krijgen.” Dankzij zijn inzet en die van vele anderen werd de club gered, op 26 februari 2003, de 35e verjaardag van Faes.

“Eerst deden we het commerciële werk met twaalf vrijwilligers, na een tijdje waren we nog met drie, uiteindelijk bleef ik alleen over.” Zo werd Faes de nieuwe commerciële manager. Intussen wordt hij opnieuw bijgestaan, door een assistente, Catherine. Op wedstrijddagen helpen ook Fernando en Gilbert hem, twee vrijwilligers. Faes combineert zijn taak bij de club met een job als technisch ingenieur bij Total Fina Elf. Gaandeweg begon ook de rest van zijn gezin zich in te zetten voor KV Mechelen. Terwijl zijn ene dochter Chiara aan de ingang het binnenstromende volk de nieuwe editie van het KV-krantje toestopt, wringt zijn andere dochter, Chloë, zich in het berenpak waarmee ze als mascotte van de club tijdens thuiswedstrijden paradeert.

Chloë haast zich naar de spionkop, waar de harmonie al is aangekomen. Hoewel het nog 25 minuten zal duren eer Christof Dierick de Antwerpse derby tegen Germinal Beerschot op gang fluit, tekent al een groot deel van de 9100 abonnees present. De vakken H, I en J puilen uit van in geel en rood getooide fans. “Als je bij Germinal Beerschot naar een match gaat kijken,” zegt Faes, “zit daar een kwartier voor de aftrap nog maar duizend man. Hier hoort het er gewoon bij om met je kameraden ook al naar de opwarming te kijken en intussen te zwanzen.” Terwijl de spelers de spieren losgooien, intimideren duizenden stemmen nu al het bezoekende team door, met hulp van de harmonie, het clublied aan te heffen. ” De club zal zegepralen …

Is de lichtmast the limit?

Intussen baadt ook het businesscomplex van KV Mechelen in een gezellige drukte. Daar leiden mooie hostessen met een rode sjaal alles in goede banen. Op een tafeltje in het halletje flankeren enkele met champagne gevulde glazen een zilverkleurige kuip waarin nog twee flessen Calamino Brut zwemmen tussen smeltende ijsblokjes. Ernaast staat een houten mandje dat overloopt van de kurken. “Ongeveer 600 eters hebben we vanavond”, aldus Faes. Een groot deel van hen zit in de Maluna, een warm aangeklede zaal met lichtgele muren en rode palen. Kleurrijke foto’s van mooie clubmomenten omarmen de ruimte. Op elke tafel wappert een wit vlaggetje met daarop een bedrijfsnaam. De mensen genieten van onder andere een paté van bosduif en een ragout van edelhert.

KV Mechelen is populair in de bedrijfswereld, vertelt Faes. “Onze zeventien loges zijn bezet en ook onze skyboxen zitten vol. Er is een wachtlijst voor onze eretribune. Nieuwe bedrijven die met ons in zee willen, moet ik door de omstandigheden wat afremmen. Wanneer de ruimte weg is, blijf je een stukje stilstaan. Een nieuw stadion zou welkom zijn. Ik probeer geïnteresseerde bedrijven wel alvast aan ons te koppelen door hen bijvoorbeeld een wedstrijdsponsoring aan te bieden, als eerste instap.”

Terwijl hij vertelt, schudt Faes joviaal handen. “Industrieel gezien zit Mechelen nog niet aan zijn grenzen. Aan alles merk je dat de stad vooruit wil, zo is er nu sprake van een nieuw station. Dat elan trekt bedrijven aan en dat speelt ook in ons voordeel.”

In dit stadion lijkt werkelijk elke beschikbare vierkante centimeter ingepalmd door reclame. “Soms zit ik tijdens de week op mijn dooie eentje in de eretribune”, zegt Faes. “Dan kijk ik mijmerend rond, op zoek naar lege hoekjes.” Vorig jaar viel tijdens zo’n bezinningsmoment zijn oog op de toen nog kale lichtmasten rond het veld. Sindsdien prijken zelfs daarop langwerpige reclamepanelen. “Inventief zijn,” lacht Faes, “daar komt het op aan. Onze commerciële inkomsten stegen dit jaar weer met 15 procent. Maar zo’n groei kunnen we in de huidige infrastructuur natuurlijk niet blijven volhouden.”

De inspiratie van Esbjerg

De wedstrijd is intussen op gang getrapt. Na een halfuur spelen verschalkt Julien Gorius de bezoekende keeper met een mooie krulbal. In de spionkop draaien honderden geel-rode sjaals cirkeltjes boven de uitgelaten mensenzee. Als in de tweede helft Kevin Geudens en weer Gorius de voorsprong uitdiepen, is het hek van de dam. ” You are gold! Always believe in your soul!“, galmt door het stadion.

In de skyboxen, achter het doel van Thomas Kaminski, is het lekker warm en wordt er meer ingetogen genoten. Met een glaasje rode wijn in de hand volgen de mensen er vanuit rode, pluchen zetels de match door gigantische ramen. Ze hebben een prachtig, panoramisch uitzicht. Boven hen hangen televisies, ook daarop is de wedstrijd te zien. Door kleine boxen in het plafond klinkt vrij luid het wedstrijdcommentaar van een niet geheel onpartijdige KV-stem. Uit andere boxen, die bij de ramen hangen, weerklinken de gezangen van de spionkop, gedempt, als muzak. ” Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!“, suist er door de luidsprekers als Christian Benteke er 4-0 en 5-1 van maakt en zo de mythe oprolt dat Malinwa makkelijker scoort met de rug naar het kerkhof gericht. De mensen in de skyboxen zien het allemaal onder hun neus gebeuren. Ze klappen en smalen als ze zien hoe de fans in de staantribune een mexican wave op gang proberen te krijgen.

“Businesspartners”, vertelt Faes, “willen almaar meer de beleving meemaken. Daarom zullen in het nieuwe stadion mensen die een loge hebben, ook over een terrasje beschikken, zodat ze naar buiten kunnen om van de sfeer te proeven. We zagen dat in Esbjerg, in Denemarken. Ons nieuwe stadion zal er ongeveer uitzien zoals de Blue Water Arena daar. Vroeger hing er iets elitairs over zakenmensen die naar het voetbal kwamen, dat heb je nu niet meer. Die mensen willen wel nog goed eten, maar ook sfeer. Ons pluspunt is dat de ambiance hier altijd heel aangenaam is. De KV-fans breken spelers niet af, maar stuwen de ploeg vooruit. Die positieve sfeer spreekt businesspartners aan.” Dat stipt ook Geert Minnart aan, de commercieel directeur van Alken-Maes, dat zijn partnership met KV Mechelen gaat intensifiëren. “Dat je hier heel deftige, sportieve supporters hebt,” zegt hij, “is voor ons een heel belangrijk element. Ons merk mag zeker niet geschaad worden.”

Ruiken naar je club

Natuurlijk zijn de supporters van Malinwa geen heiligen. Het gebeurde wel degelijk al dat de fans het eigen team uitfloten en ook Achter De Kazerne krijgt de bezoekende doelman weleens vuiligheid naar zich gegooid. Toch beamen ook de objectieve waarnemers dat er rond de thuismatchen van KV Mechelen meestal een levendige en knusse sfeer hangt, waar andere eersteklassers jaloers op zijn. Oerwoudgeluiden zul je in Mechelen niet gauw van de tribune horen rollen. “Een supporter waakt er hier zelf over dat zijn buurman zulke dingen niet doet”, zegt Faes. “Toen we acht jaar geleden opnieuw begonnen, was de insteek dat we een familieclub zouden worden. De mensen kijken erop toe dat we die intentie nakomen. Vergeet niet dat 1400 fans elk 1000 euro gaven voor de redding. Dat zorgt voor een bepaalde fierheid en betrokkenheid.” Faes kijkt even naar de supporters rond zich. “Nu is dit hun club. En daar willen ze zorg voor dragen.”

Terwijl Faes de gele container binnenstapt die als fanshop dienstdoet, komen enkele jonge meisjes naar buiten met een nagelnieuwe, geel-rode sjaal in hun handen. “De vrouwelijke aanhang van KV Mechelen biedt nieuwe opportuniteiten”, zegt Faes. “Vorig jaar ontwierpen we een herenuurwerk van KV Mechelen, nu zijn we van plan om voor de dames hetzelfde te doen. We zoeken zelfs uit of we met een parfumlijn van KV Mechelen kunnen beginnen.” Kakkers die een parfum lanceren, toch maar even afwachten … “Op een wedstrijddag”, gaat Faes door, “kopen ongeveer 250 à 300 mensen in dit winkeltje een gadget. In het nieuwe stadion wil ik een fanshop die ook op weekdagen open is. Daarnaast denk ik aan een restaurant waar je dagelijks iets kan eten en aan een fitnessruimte waar ook de supporters gebruik van kunnen maken.”

Invasie bij de buren

Faes glipt door een achterpoortje naast de fanshop naar een gebouw naast het stadionterrein. “Vroeger was dit een gewoon woonhuis”, zegt hij. “Toen het vrijkwam, kocht de club het op en nu hebben we hier bureaus.” De club barst dus ook letterlijk uit zijn voegen. Vanachter een bureau haalt Faes enkele berekeningen boven. “In een nieuw stadion”, zegt hij, “zouden de commerciële inkomsten met zo’n 35 procent moeten kunnen stijgen. We mikken dan op een gemiddelde van 15 à 17.000 fans en zou het aantal loges verhogen van 17 naar 26 of 30.”

Inmiddels is het tien voor elf. Faes bergt zijn papieren op en gaat nog een afsluitend glaasje drinken in de Maluna, waar ook Patrick Janssens, de burgemeester van Antwerpen, en Caroline Gennez, de voorzitster van SP.A, in een relatief rustige sfeer nakaarten over de spektakelmatch. Onder tribune A, in De Nieuwe Kantine, gaat het er wat uitbundiger aan toe. Supporters klimmen op de met bier besmeurde tafels. De in gele en rode balken verwerkte lampen boven hen zorgen voor de gepaste lichtinval. Op de witte vloer met zwarte spikkels worden honderden lege, plastic bekertjes vertrappeld in het gewoel. Als Barcelona voetbalt zoals God het bedoelde, dan beleeft KV Mechelen het voetbal zoals God het bedoelde. Met bonkende feestmuziek duikt Malinwa swingend de nacht in. Dat is gepast, het was per slot van rekening 5-1. ” Alors on danse.”

door kristof de ryck – beelden: michel gouverneur (reporters)

“We zoeken zelfs uit of we met een parfumlijn van KV Mechelen kunnen beginnen.”

Marc Faes”Nieuwe bedrijven die met ons in

zee willen, moet ik door de omstandigheden wat afremmen.”

Marc Faes

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content