In en tegen de Verenigde Staten debuteerde Mbark Boussoufa (AA Gent) vorige week bij de Marokkaanse nationale ploeg. ‘Hij zal een van de steunpilaren worden.’
M bark Boussoufa speelde vorige week dinsdag 75 minuten met de Marokkaanse nationale ploeg alleen en soms geïsoleerd in de spits om dan te worden vervangen door Bouchaïb Lembarki, die de assist voor het enige doelpunt van de wedstrijd gaf. “De nationale ploeg heeft er een goeie speler bij”, zegt die. “Hij heeft ons verrast. Maar of hij nu een concurrent wordt voor mij als spits ? Hij speelt in België toch beter in een vrije rol achter de spitsen en vanop de flanken, niet ?”
Zondag stond in Frankrijk nog een vriendschappelijke wedstrijd tegen Mali geprogrammeerd en op 4 juni wordt in Barcelona tegen Colombia gespeeld. Op 16 augustus voetbalt Boussoufa vervolgens wellicht een eerste keer voor het Marokkaanse publiek. Dan oefent de selectie in Rabat immers tegen Burkina Faso om daarna aan de kwalificatiewedstrijden voor de Afrikaanse landenbeker 2008 in Ghana te beginnen.
Tactisch inzicht
Fathi Jamal, technisch directeur van de Marokkaanse voetbalbond : “Je ziet dat Boussoufa nog wat tijd nodig heeft om zijn stempel te drukken zoals hij dat bij La Gantoise kan, maar hij heeft zich in elk geval met veel plezier geïntegreerd en hij heeft potentieel. Onze nationale ploeg zit wat in de overgang : de bondstrainer zoekt naar een nieuw elftal met jongeren. Boussoufa heeft nooit in Marokko gespeeld, maar zo zitten er wel meer spelers in de ploeg. Hij is volledig Marokkaans en heel geliefd bij de andere spelers, want hij is aangenaam in de omgang. Als ik het goed begrepen heb, liggen zijn roots in Guelmin, een regio in het zuiden van Marokko, de kant van de Sahara, het échte, pure Marokko. Misschien verklaart dat waarom hij voor onze nationale ploeg koos en niet voor de Nederlandse. Daar zijn er vaker spelers die maar een of twee keer geselecteerd worden, terwijl hij in onze ploeg zeker zijn plaats heeft.”
M’hamed Fakhir, bondstrainer van Marokko : “Tot vorig jaar hadden we hier in Marokko eigenlijk nog niet veel gehoord over hem. Maar op de bond kwamen almaar meer faxen met lovende persartikels uit België binnen en toen kreeg ik ook een dvd te zien van zijn wedstrijd tegen Brugge, waarin hij drie keer scoorde. Ohlala !Le feu folé ! Vorige maand ben ik dan naar Gent gekomen, maar omdat hij geblesseerd was, kon ik hem niet zien spelen. We hebben gepraat en ik heb hem overtuigd om voor Marokko te komen spelen. Toen ik hem voor het eerst zag, moet ik toegeven, was ik wel wat verrast. Bij een aanvaller denk je toch aan een meter tachtig, maar hij compenseert dat door zijn vinnigheid.
“Hij heeft zich ook ongelooflijk snel geïntegreerd in de nationale ploeg, het was alsof hij er altijd al geweest was. In het begin stelde hij zich daar wel vragen bij, hoe hij ontvangen zou worden. Hij vond snel vrienden, heel sociable is hij en de oudere spelers aanvaardden hem. Dat heeft hem vertrouwen gegeven. Zoveel dat hij een vrije trap vanop 25 meter zelf heeft genomen ( lacht). Normaal doet onze kapitein dat, maar ze lieten het hem doen. Ze moedigden het zelfs aan. Dat de ouderen hem aanvaard hebben, is heel belangrijk. Zijn gedrag was goed, cool, en vooral heel collectief. Aanvallers zijn meestal egoïsten, maar hij bleek dat helemaal niet. Il sait faire la part des choses. Hij weet wanneer hij moet kiezen tussen zelf schieten en de bal afgeven. Tegen de Verenigde Staten heeft hij dat héél goed gedaan.
“Hij straalt een zekere rijpheid uit, heeft de tactische cultuur die bij Afrikanen zeldzaam is. Met de tactische bespreking voor de wedstrijd had hij wel wat problemen. Ik ben namelijk als trainer opgeleid in Frankrijk en daardoor is mijn terminologie meer Frans dan Arabisch. Maar dat hebben we opgelost met de hulptrainer, die voor hem alles naar het Arabisch heeft vertaald. Maar ik probeer zoveel mogelijk Arabisch te praten. Ik beschik over nog vier aanvallers, maar hij verschilt van de anderen door zijn tactisch inzicht. Hij is vif en niet groot, maar beschikt over een goed tactisch inzicht, vond ik. In de Verenigde Staten heb ik hem nu eens als spits uitgespeeld, maar hij kan ook in steun van de aanval spelen en de laatste pass geven. Door die polyvalentie maakt hij meer kans altijd een van de elf te zijn.
“Dat hij daar de kwaliteiten voor heeft, heeft hij zeker getoond, maar hij moet dat nu nog bevestigen. In Afrika liggen de velden er niet altijd goed bij, de fysieke inzet van tegenstanders is vaak heel groot en de arbitrage laat soms ook te wensen over. Dat is een ander paar mouwen dan in Europa voetballen, maar dat zal hem, denk ik, wel lukken. Vandaar ook dat ik hem nu in de voorbereiding de oefenwedstrijden wou laten spelen, zodat hij die ervaring al heeft als hij op 16 augustus voor het Marokkaanse publiek debuteert.”
Charisma
Drissi Badredine, hoofdredacteur van Al-Mountakhab, een belangrijke Marokkaanse sportkrant : “We verwachtten er aanvankelijk niet zoveel van, maar na alle lof die we uit België hoorden, kregen we grote aandacht voor hem. Al-Mountakhab, onze krant, heeft niet opgehouden over hem te schrijven op basis van wat we vernamen uit de Belgische media en wat we op tv zagen. Wij hebben hard geroepen om hem niet te laten ontsnappen. Hij heeft trouwens bij ons voor het eerst exclusief aangekondigd dat hij voor de Marokkaanse nationale ploeg zou kiezen. Sommige spelers van de tweede, derde generatie Marokkanen in Europa kunnen kiezen tussen twee nationaliteiten. Als een speler die zo van zich liet spreken voor Marokko kiest, is dat om de eer. Want bij ons is de nationale ploeg nog méér dan een taak. Zijn charisma, heb ik in persoonlijke gesprekken gemerkt, is ongelooflijk. Heel charmant. Hij was achteraf nog wat onder de indruk van de ambiance in de ploeg, heel fier ook, maar hij heeft zijn status bevestigd van beste speler in België. De Verenigde Staten speelden met grote verdedigers en daar had hij het af en toe wel wat lastig mee. Hij heeft wat de vrije ruimte nodig, heb ik gemerkt. Maar hij is briljant, productief, verandert de bal gemakkelijk van kant en met andere spitsen erbij zal hij nog beter worden. Zij zullen hem veel bijbrengen, want het soort kleine, snelle speler dat hij is, heeft een pivot nodig. Ik zie hem een beetje zoals Saleheddine Bassir, van vroeger, die op het WK 1998 scoorde tegen Schotland : zelfde taille, zelfde charisma, zelfde techniek. Marokko ziet in hem een meerwaarde. Marokkaanse voetballers, zelfs zij die in Marokko blijven spelen, beschikken doorgaans over zeer veel techniek, dat is een soort natuur. Technisch moeten ze voor hem niet onderdoen, maar bij Boussoufa zie je dat hij uit een Europese vorming komt : hij voetbalt meer gedisciplineerd. Hij weet zijn troeven ten dienste van de groep te stellen, is collectief. Hij zal een van de peilers van de nationale ploeg worden.”
RAOUL DE GROOTE
