Aalvlug, sterk in de opbouw en technisch vaardig, dat zijn de kwaliteiten van Derrick Tshimanga in een notendop. De linksachter is momenteel een van de exponenten van Racing Genk. Met dank aan Brian Hamalainen.

Toen Derrick Tshimanga (24) rond Nieuwjaar 2012 van Lokeren naar Genk trok, waren de verwachtingen hooggespannen. Verwachtingen die de kwieke linksachter in zijn eerste maanden bij de Limburgers niet kon inlossen. Ook in de aanvangsfase van dit seizoen liet hij een wat fletse indruk. Genk plukte in die periode Brian Hamalainen weg bij Zulte Waregem en de Deen kreeg prompt de voorkeur op Tshimanga. Twee maanden na zijn laatste speelminuten kwam de linksachter opnieuw aan de oppervlakte en liet hij zien waarom Genk 2,5 miljoen euro veil voor hem had.

“Ik ben heel tevreden over zijn progressie in de laatste maanden”, zegt Mario Been. “De concurrentie maakte hem sterker, want je zag vorig jaar toch dat hij onbewust minder scherp speelde dan vandaag. Voor mij is het verdedigende gedeelte het belangrijkste en daarin kan Derrick nog vooruitgang boeken. Zo analyseren we na elke wedstrijd via videobeelden zijn positionering. Soms gokt hij te veel op zijn snelheid om een foute opstelling goed te maken, maar op dat vlak heeft hij de afgelopen maanden serieuze stappen gezet. Verder is hij in de opbouw een troef met zijn snelheid, maar moet hij nog wat meer aandacht schenken aan zijn voorzet. Ook hierin is hij verbeterd, al heeft hij nog een grote progressiemarge.”

Zak van de Aldi

Dat laatste komt in de eerste plaats omdat hij pas op zeventienjarige leeftijd bij Lokeren terechtkwam. Daarvoor voetbalde hij nooit op nationaal niveau bij Wilrijk en daarna Duffel. Tot zijn twaalfde speelde hij zelfs gewoon op straat, tussen vrienden. “Mijn studie kwam altijd op de eerste plaats”, aldus Tshimanga. “Na de schooluren voetbalde ik veel op straat. Ik kwam thuis, nam mijn bal en amuseerde me elke avond met vrienden op de Antwerpse pleintjes. We speelden enkel en alleen voor het plezier. Aan profspeler worden dacht ik toen absoluut niet.”

Het is op een van die pleintjes dat Dimitris Papanikitas, zijn mentor, hem opmerkte. “Ik zag meteen dat die jongen kon voetballen. Een tijdje later is hij dan bij mij in Wilrijk komen spelen. Ik herinner me nog goed dat hij op de eerste training met een zak van de Aldi aankwam omdat hij geen voetbaltas had. (lacht) Voor zijn ouders was voetbal ondergeschikt aan alle andere zaken. Ze kwamen nooit kijken en interesseerden zich niet in het spelletje. Ik ging hem elke training halen en terugbrengen, anders raakte hij nooit op de club. Ik was eigenlijk zijn tweede papa. Toen hij bij Lokeren kon tekenen, wilden zijn ouders pas met de voorzitter praten toen ik op hen inpraatte. Roger Lambrecht betaalde hem in die periode ook een treinabonnement, omdat hij anders niet op de club raakte.”

Tot bij de beloften vertolkte Tshimanga nog een offensieve rol. “In de provinciale reeksen maakte hij als linksvoor 80 à 85 goals en stak hij er echt boven uit. Dat oogstte interesse van verschillende eersteklassers, maar hij bleef in Duffel omdat niemand hem kon brengen. Derrick was echt een fantastische jongen om mee te werken. Hij wilde altijd bijleren en liep er nooit de kantjes af. Anderzijds, naast het veld was hij absoluut niet actief. Op een papier dat hij ooit moest invullen, schreef hij bij hobby’s: slapen.”

Vertrouwen voelen

Toen Papanikitas naar Lokeren trok, nam hij de technisch vaardige flankspeler mee in zijn kielzog. Het duurde niet lang vooraleer hij bij de beloften terechtkwam. Georges Leekens, de toenmalige coach van Lokeren, zag voor hem een mooie toekomst weggelegd, weliswaar in de verdediging. “Hij lachte toen ik hem dat voor de eerste keer zei”, herinnert Leekens zich nog goed. “Maar hij had veel loopvermogen, twee goede voeten en was heel snel, een ideaal profiel voor een linksachter in het moderne voetbal. Ik zei hem: als je carrière wil maken, is dat je positie. Mentaal had Derrick wat moeilijkheden om die klik te maken, want hij zag al een toekomst als linksvoor voor zich weggelegd. Ik moest werkelijk op hem inpraten vooraleer Derrick geloofde dat hij een carrière als linksachter kon uitbouwen. Hij moet ook vertrouwen voelen van de coach.”

Vertrouwen voelen, ook Papanikitas onderstreept het belang ervan voor zijn poulain. “Hij is heel introvert. Je moet veel met hem praten. Hard op hem roepen heeft geen enkele zin.” Nochtans is dat net de stijl van zijn ex-coach bij Lokeren. Hallo Peter Maes? “Ik heb absoluut niet gemerkt dat hij daardoor slechter ging acteren. Anders had hij bij mij niet zo sterk gepresteerd.”

Het was onder Maes dat Tshimanga uitgroeide tot een vaste waarde in het elftal. Maes: “Zijn snelheid, handelingssnelheid en penetratievermogen vielen me meteen op. Hij was toen nog meer een aanvaller dan een verdediger qua manier van denken, maar daar hebben we hard aan gewerkt. Alleen vond ik, en nu bij Genk soms nog, dat hij te weinig initiatief nam. Hij moet meer meedenken in het aanvallende aspect, maar ook zijn momenten goed timen.”

Broertje

Been ziet een grote toekomst voor Tshimanga weggelegd. “Als hij aan zijn verdedigende werk blijft schaven, is hij binnen een à twee jaar een potentiële linksachter voor de Rode Duivels. Hij heeft de kwaliteiten om ooit nog een stap hogerop te zetten.” In dat geval lijkt de opvolging verzekerd. Zijn broer, Holly Tshimanga, speelt bij de U16 van Genk en maakt de laatste maanden indruk. Ronald Breugelmans, het hoofd van de Genkse jeugdopleiding, beaamt: “Holly is heel snel, heeft een actie in huis en kan een laatste pass trappen. Hij is een van de vaste waarden in de U16, die het seizoen als kampioen afsloten. Het wordt natuurlijk afwachten hoe hij straks de stap naar de beloften en de eerste ploeg zal verteren. We zijn in ieder geval niet van plan om hem ook naar de verdediging te trekken. Hij heeft alle kwaliteiten om te slagen in het hedendaagse voetbal, maar of hij beter is dan zijn broer, laat ik in het midden.”

door Nicola Neefs

“Ik zei hem: ‘Als je carrière wil maken, is de linksachter je positie.'”