Zeven speeldagen. Zolang kan de Belgische voetballiefhebber nog genieten van Bryan Ruiz, afgelopen weekend weer matchbeslisser tegen Zulte Waregem. En dan pakt de wezel van Alajuelita zijn koffers. Op naar een betere competitie. ‘Rond hem kan iedere coach een ploeg bouwen.’

De eerste trainer bij AA Gent: Georges Leekens {Lokeren}

” Bryan Ruiz was een onafgewerkt product toen hij bij AA Gent belandde. Mijn opdracht was om hem zo snel mogelijk om te vormen tot een volwaardige eersteklassevoetballer. Had ik Bryan meteen uitgeroepen tot de enige echte opvolger van Mbark Boussoufa, dan had ik hem sportief vermoord. Jongens die uit een ander klimaat en ander voetbal komen, moet je rustig brengen. Bij Gent hadden ze dat goed begrepen: RandallAzofeifa, die Engels sprak en al een zekere status genoot, en Ruiz, een timide gast die enkel Spaans sprak, kregen een specifieke begeleider en taalles om hun integratie te bevorderen.

“In het begin deed Bryan vaak de actie voor de actie. Mannetje uitschakelen, zonder verder te denken. Ik posteerde hem, als tweede spits, in steun van een specifieke targetman als Dominic Foley. Hij kreeg sporadisch een aantal invalbeurten, scoorde zelfs eens tegen Westerlo, maar kon niet opboksen tegen Adekanmi Olufade. Daarvoor presteerde hij niet regelmatig genoeg, ook al groeide hij met zijn flair en acties meteen uit tot publiekslieveling. ( lacht) Die indianenlook, hé, de perfecte Buffalo.

“Pas de laatste maanden van dit seizoen werd Bryan een beslissende speler. Er staat nu een stille patron op het veld. Zijn ploeggenoten worden als het ware meegezogen in zijn slipstream, ze trekken zich op aan zijn niveau. Hij bloeide ook open als mens: een charmante jongen, intelligent op en naast het veld. Geen grote woorden, maar vooral daden. Je kon ook nooit kwaad op hem worden, want Bryan was altijd correct en eerlijk.

“Ik ben blij dat hij nu zijn verantwoordelijkheid opneemt, nadat hij door Michel Preud’homme werd gepromoveerd tot kapitein. Een geslaagd initiatief, want pas na drie jaar zit hij aan zijn top. Net als Steven Defour wordt hij op jonge leeftijd in een bepaalde rol geduwd. Bryan is een introverte jongen, maar zeer kritisch voor zichzelf. Hij moest heel vroeg zelfstandig gaan leven, werd op jonge leeftijd al vader en toont dat hij die druk aankan.

“Ik durf zeggen dat hij momenteel met Defour en Boussoufa tot de top in België behoort. Met zijn mobiliteit en wendbaarheid moet hij probleemloos kunnen meedraaien bij een Spaanse subtopper. Valencia kan, Barcelona of Real Madrid is misschien momenteel nog iets te hoog gegrepen.

“Ik vrees ervoor dat hij financieel niet langer haalbaar is voor ploegen uit Nederland en Frankrijk. Net zoals Marouane Fellaini en Vincent Kompany naar Engeland trokken voor veel geld, moet dat ook mogelijk zijn voor Bryan. Voor Gent gaat de kassa sowieso rinkelen. ( lacht fijntjes) Je mag toch rekenen op minstens vijf miljoen euro. Eén ding is duidelijk: België wordt veel te klein voor Bryan. Hij is ook mentaal klaar voor die uitdaging en moet straks de vaandeldrager worden van Costa Rica. Wees maar gerust, het laatste van hem hoorden en zagen we nog niet. Overal waar hij komt, zal hij het verschil maken. Rond hem kan iedere coach een ploeg bouwen.”

De ex-bondscoach van Costa Rica: Hernán Medford

“Is hij nu kapitein bij AA Gent? Dat vind ik verrassend, want een leider is hij niet. Maar afgaande op zijn voetbalkwaliteiten kan hij die rol zeer zeker aan. Ik denk dat hij in de toekomst ook in de nationale ploeg die functie op zich kan nemen. Het is voor mij immers duidelijk dat hij nu het niveau van gelijk welke topploeg aankan, of dat nu in Engeland, Spanje of Italië is. Dat is de verdienste van zijn driejarig verblijf in België, want hij is daar bij jullie enorm geëvolueerd. Hij wordt ook steeds belangrijker voor de nationale ploeg.

“Toen ik bondscoach was ( van 2006 tot juni 2008, nvdr), zette ik hem op het middenveld net achter de spitsen. Op die positie vind ik hem het best. Welk systeem de ploeg dan speelt – 4-4-2, 4-3-3 of iets an-ders -, maakt niet uit. Hij komt het best tot zijn recht als foerier van de spitsen. Ik zie in hem zeker geen verdedigende speler.”

De geïnteresseerde: Chris Van Puyvelde {Heerenveen}

“Ik volg nog altijd zijn evolutie op de voet. Ik zal nooit vergeten hoe hij, aan de achterkant van het podium op het Sint-Pietersplein na de verloren bekerfinale, Cedomir Janevski, Trond Sollied en mezelf met de juiste woorden bedankte voor zijn ontwikkeling en doorgroei als voetballer.

“Vorig seizoen begon hij moeizaam, doordat hij terugkwam van een operatie aan het sleutelbeen. Maar op training frappeerde zijn natuurlijke klasse. Vergelijken is gevaarlijk, maar ik zag in hem altijd een beetje Robbie Rensenbrink. De bal kleeft echt aan die linkervoet. Hij zou perfect passen in een reclamespot voor lijm.

“Met zijn bovenlichaam maakt Bryan bewegingen die de tegenstrever constant op het verkeerde been zetten. Bovendien doet hij dan met zijn linkervoet vaak iets onnavolgbaars. Hij is een slangenmens, met bijzonder creatieve ingevingen.

“We moesten hem weinig sturen. Op het tactische vlak vond hij gemakkelijk zijn draai in het geheel. Ik herinner me bijvoorbeeld een wedstrijd tegen Lokeren, waar hij centraal op het middenveld speelde achter de drie spitsen en mocht infiltreren tussen de lijnen. Hij was een constante kwelling en moeilijk af te stoppen. In een 4-3-3, met twee aanvallende middenvelders, blijft hij misschien wel het sterkst vanop links. Met elf doelpunten en vier assists beleefde hij vorig jaar toch zijn doorbraak!

“Ik hoorde vertellen dat Bryan inzake spiermassa sinds zijn komst naar België toch al vier tot vijf kilo bijkwam. Ik weet nog dat hij heel nauwgezet zijn krachtoefeningen deed. Maar hij nam ook vaak zelf het initiatief, door bij de hoofdkinesist nog wat bijkomende sessies te volgen. Hij denkt voortdurend in functie van zijn verdere loopbaan. Na afloop van de training werkte hij nog aan zijn kopspel op voorzetten van Azofeifa. Zijn rechtervoet kan nog beter. Ook verdedigend is nog progressie mogelijk.

“Bryan is een heel aimabele jongen. Een rustig type, maar met een duidelijke mening. Toen hij in het begin, na zijn blessure, niet meteen in de basisploeg raakte, kwam hij vragen wat hij beter kon doen. Dat is de juiste manier om je eigen grenzen te verleggen. Hij pikte het advies ook snel op.

“Hij is een fighter, die door zijn familiesituatie altijd moest vechten voor een beter bestaan. Zijn gezin ervaart hij – op toch zeer jonge leeftijd – als de stabiele factor in zijn leven. Na training werd hij vaak opgewacht door zijn vrouw en zoontje, wat meteen een glimlach op zijn gezicht toverde.

“Het is goed voor zijn evolutie dat hij aanvoerder werd. Want hij beschikt over een zekere vorm van natuurlijk leiderschap. Onlangs speelde onze linksachter Lesly Fellinga met Haïti een interland tegen Costa Rica. Hij zei me achteraf dat Bryan daar toch de lijnen uitzette en het respect voor zijn persoon bijzonder groot was. Ik heb de indruk dat hij ook in het nationale elftal een voorbeeld is.”

De Costa Ricaanse journalist: Kenneth Hernández {DiarioExtra}

“Ik zag Bryan Ruiz voor het eerst aan het werk in 2004 bij Alajuelense. Hij was daar toen, samen met Carlos Hernández ( speelt nu bij het Australische Melbourne Victory, nvdr), de ster van de ploeg. Al van bij het begin was hij de lieveling van de fans.

“Bij de nationale ploeg slaagt hij er echter voorlopig niet in te schitteren. Hij zei me dat hij dat zelf ook vreemd vindt. Volgens mij heeft dat veel te maken met de voor hem korte voorbereidingsperiode op de wedstrijden. Hij heeft vaak maar twee dagen om te trainen met de rest van de ploeg. Dat is te weinig om zich aan te passen.

“De nationale ploeg speelt een 4-4-2, met Ruiz op het middenveld als creatieve speler achter de twee spitsen. Voor de wedstrijd van 28 maart tegen Mexico zal hij voor ons van levensbelang zijn. Hij is immers de enige van de ploeg die het verschil kan maken. Eigenlijk is hij op dit moment de meest getalenteerde Costa Ricaanse voetballer. Je kan echter niet zeggen dat hij al een van de leiders van de ploeg is. Maar als hij zo blijft evolueren, denk ik dat hij op termijn ook kan uitblinken in een ploeg als bijvoorbeeld Real Madrid.

“Als persoon is hij nog altijd dezelfde als in het begin van zijn voetbalcarrière. Ondanks zijn stijgende populariteit en bekendheid, blijft hij heel toegankelijk voor journalisten.” S

door frédéric vanheule & steve van herpe