Wim De Coninck (50), momenteel analist voor Belgacom tv, herinnert zich nog levendig de eerste en enige keer dat hij met Olivier Deschacht op het voetbalveld stond. “Ik speelde mijn laatste duel met de invallers op Lokeren, op 39-jarige leeftijd, toen hij werd opgesteld als verdedigende middenvelder”, weet de ex-doelman. “Had je me toen verteld dat hij zo veel jaren later de aanvoerder zou zijn van Anderlecht, ik zou je nooit geloofd hebben. Wist je trouwens dat er ooit een jeugdtrainer van AA Gent, Achiel Coupé – die toch Gunther Schepens, Stéphane Van Laere en Kevin Reyns vormde – opstapte omdat hij weigerde Deschacht op te stellen bij de nationale miniemen? Coupé wilde het zoontje van de sponsor niet laten spelen, omdat hij gewoon niet goed genoeg kon voetballen. Dat veroorzaakte een rel binnen de club, met als gevolg dat vader Deschacht sponsor werd bij Lokeren en Olivier daar ging spelen.”
Maar dit verhaal kent ook een mooie ontknoping. “Van al die jongens, die toen meededen in de basisploeg bij Gent, speelt er momenteel niemand in de nationale reeksen,” vervolgt De Coninck, “terwijl Deschacht uitgroeide tot een van de beste verdedigers in België. Chapeau! Hij deed het uiteindelijk volledig zelf.”
Vooral puur verdedigend schat De Coninck de kwaliteiten van Deschacht hoog in. “Achterin is hij dé sleutel op de deur. Een tegen een wordt Olivier nooit of weinig uitgespeeld. Zonder veel overtredingen te maken recupereert hij veel ballen. Ik weet ook niet goed waar zijn beste positie ligt. Alleszins ken ik weinig links-achters die centraal sterk zijn. Hij moet bijna nooit tackelen, doet het altijd proper, is heel snel en sterk. Fysiek spel past hem het best. Hij kan daarom zeker mee in de Bundesliga of de Premier League.”
Volgens De Coninck haalt Deschacht zijn motivatie uit een bijzonder gegeven. “Overal waar hij komt, wordt hij weggehoond. Dat geeft hem blijkbaar een kick, want daar werd hij sterker van. Olivier wil graag aan iedereen tonen dat hij iets in zijn mars heeft. Het zegt voor mij alles dat hij bijna nooit geblesseerd is en weinig tot geen duels mist door schorsing. Qua zelfdiscipline kan dat tellen. Olivier is ook heel kritisch voor zichzelf en recht voor de raap.”
Hij pleit ook voor een snelle terugkeer bij de Rode Duivels. “Hij en ik kennen de ware reden waarom hij nooit werd geselecteerd door René Vandereycken. Het is zeer jammer dat hij daardoor een internationale carrière misliep. Maar hij krijgt misschien nog de kans om dit recht te zetten.”
